13 ตุลาคม 2549 14:17 น.
ริมทาง
13 ตุลาคม 2549
วันนี้ฉันนั่งทำงานอยู่ บังเอิญได้ยินเพลง"ความลับ" อีกแล้ว ฟังทีไรรู้สึกเศร้าทุกที
นี่ฉันจะทำอย่างไรดี ... ฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน คุณจะเป็นอย่างฉันบ้างไหม
เวลาที่เราจะได้เจอกันมันก็น้อยลงทุกทีแล้ว
แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ฉันรู้แต่ว่าวันนี้ยังได้เจอคุณอยุ่ก็พอใจแล้ว
เมื่อวานฉันโทรไปหาคุณ แล้วคุณก็โทรกลับมา
บอกฉันว่าจะไปซื้อโทรศัพท์ ....... แต่สุดท้ายคุณได้อะไรมาฉันก็ไม่รู้หรอก
เพราะคุณไม่บอกฉันนี่น่า
วันนี้ยังไม่เห็นโทรมาหาฉันเลย .... ไม่คิดถึงฉันแล้วมั้ง ...
วันนี้วันศุกร์คุณต้องไปต่างจังหวัดอีกแล้ว ฉันเป็นห่วงคุณจัง
ไม่รู้ขับรถเองหรือเปล่า .... ยิ่งไม่ค่อยสบายใจอยุ่ด้วย
ไม่รุ้จะเป็นอย่างไรบ้าง .... ฉันจะโทรไปหาคุณดีไหมหน่า ???
แต่ไม่โทรดีกว่า คุณคงจะทำงานอยู่ ..
วันนี้ฉันโหลดรูปเด็กน้อยๆ มา น่ารักมากเลย อยากให้คุณเห็นจัง?
ไม่รู้ว่าคุณจะชอบเด็กเหมือนฉันหรือเปล่า ... ฉันกำลังนั่งปลื้มอยู่ล่ะ ...
วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ฉันรู้สึกคิดถึงคุณจังเลย
ฉันคงจะบ้าไปแล้วแน่ๆ ... เพราะคิดถึงคุณมากนี่แหละ...
อยากจะชวนคุณไปดูหนัง แต่คุณ จะว่าอย่างไรบ้างนะ
คุณทำงานเหนื่อยคงอยากพักผ่อนละมั้ง ... ไม่ไปดีกว่า
ไว้คุณว่างๆ คุณจะพาฉันไปเองแหละ ....
มีคนเปิดเพลงความลับอีกแล้วล่ะ .... ฉันอยากจะอุดหูไว้ ไม่อยากฟังเลย
>_
9 ตุลาคม 2549 09:24 น.
ริมทาง
9 ตุลาคม 2549
วันแรกที่ฉันเขียนถึงคุณ... ^_^
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะเริ่มเขียนอย่างไรดี ... อืม .. เอ่อ ... มันเป็นอะไรที่อยู่ในใจฉันตลอดเวลา รู้ไหมตั้งแต่เราได้พบกัน คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันดูมีค่าและดุเข้มแข็งขึ้นมามากเลยทีเดียว มันก็แปลกนะ เราเจอกันยังไม่ถึงปี แต่คุณกลับทำให้ฉันรู้สึกได้กับคุณมากมายขนาดนี้ มันเป็นอะไรที่ฉันรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่คิดถึงคุณเลยล่ะ ....
ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณรู้สึกกับฉันอย่างไร แต่สำหรับฉัน การที่ฉันได้เจอใครสักคนที่ฉันฝันถึงตลอดเวลา แล้วเวลานี้เค้ามาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันมีความสุขมากนะ คุณรู้ไหม??
วันแรกที่เราเริ่มคุยกัน ฉันก็รู้สึกชอบคุณแล้วล่ะ (รู้ตัวหรือป่าว) และคุณก็คอยอยู่ให้กำลังฉันเสมอเมื่อยามฉันมีปัญหา ... คุณไม่เคยเบื่อที่จะรับฟังปัญหาของฉันเลยสักครั้ง คุณเป็นคนดีเสมอ สำหรับฉัน .....
ฉันหวังแค่เพียงว่าวันนี้ฉันจะยังมีคุณอยู่ข้างๆ แบบนี้ตลอดไป ... มันอาจเห็นแก่ตัวเกินไป แต่ฉันไม่อยากเสียคุณไปตอนนี้เลย ฉันทำใจไม่ได้จริงๆๆ
จนวันนี้คุณรู้ไหม เพราะอะไรฉันถึงยังไม่อยากไปจากคุณ เพราะคนคือคนที่ใช่สำหรับฉันไง แต่วันเราก็เจอกันช้าเกินไปจริงๆ..... ฉันรู้ว่ามันสายเกินไป ....
ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกันฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน
แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย
ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น
ผิดที่เราเจอกันช้า...ไป ไม่มีทางจะมารักกัน
เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
เป็นแค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจไม่มีใครจะรู้
ได้แต่เก็บเอาไว้ในหัวใจ
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
.......ถ้าสักวันหนึ่ง คุณได้อ่านมัน คุณก็จะรู้เองว่าฉันรักคุณมากแค่ใหน.........
หน้าส่วนตัว
784
