บทกวีนั้นไซร้แสนไพเราะ โสตเสนาะเพราะซึ้งถึงยิหวา บันดาลความสุขสมรมยา ที่สูงค่าเกินคำล้ำธิบาย ต้องบ่มเพาะอารมณ์ด้วยความรัก จึงจะได้หนึ่งวรรคแห่งความหมาย หว่านคำหวานสร้างสมความคมคาย แล้วเรียงรายร้อยรสเป็นบทกลอน ปลายปากกาเขียนบรรยายระบายฝัน ความผูกพันธ์สื่อรักด้วยอักษร ระรินรสระรื่นรักจากบทกลอน ส่งสะท้อนตัวตนและหนทาง ไม่ได้หวังชื่อเสียงเกรียงเกริกก้อง ไม่อยากให้คนแซ่ซ้องหรือถากถาง หวังธำรงคงเอกลักษณ์ไทยไม่เลื่อนลาง เพื่อชี้ทางสร้างสรรค์วรรณกรรม
หน้าส่วนตัว
960
