21 ธันวาคม 2545 13:13 น.
รินทรัฏฐ์
กวีเพียงหนึ่งบทปรากฏรัก
กวีเพียงหนึ่งวรรคให้ความหมาย
กวีเพียงหนึ่งคำล้ำธิบาย
ซึ่งเรียงรายสร้างสรรค์วรรณกรรม
กวีเพียงหนึ่งบทปรากฏเศร้า
พาให้เราหนาวเหน็บพลอยเจ็บช้ำ
อิทธิฤทธิ์เพียงซึ้งคำหนึ่งคำ
ที่ชักนำชีวิตให้คิดตาม
กวีเพียงหนึ่งบทปรากฏสุข
ทำให้ลืมความทุกข์ซึ่งรุกหยาม
คำหนึ่งคำทำให้จิตต้องคิดตาม
คือความงามของภาษาน่าชื่นชม
กวีเพียงหนึ่งบทปรากฏทุกข์
ทำให้ลืมความสุขซึ่งสุขสม
คำหนึ่งคำทำให้ใจใช้อารมณ์
เพราะคำคมดั่งมีดกรีดอุรา
กวีเพียงหนึ่งไซร้แสนไพเราะ
โสตเสนาะเพราะซึ้งถึงยิหวา
บังเกิดความสุขสมรมยา
ที่ชักพาหัวใจให้ล่องลอย
3 ธันวาคม 2545 13:56 น.
รินทรัฏฐ์
มองดวงดาวพราวแสง ณ แห่งนี้
ใจคิดถึงคนดี ณ ที่นั้น
ไม่รู้ว่าจะเห็นดาวดวงเดียวกัน
ที่คราวฝันครั้งก่อนสะท้อนใจ
ถ้าดวงดาวหนึ่งดวงแทน ห่วง-รัก
ขอให้เธอประจักษ์รักแค่ไหน
คืนที่ดาวเต็มฟ้า ฟ้าอำไพ
เป้นคืนแห่งหัวใจได้เปรมปรีดิ์
หากคืนใดเมฆดำขย้ำฟ้า
พระจันทร์ลา ดาวลับอับรังษี
ไม่เห็นแสงแห่งดาวพราวฤดี
ราตรีนี้คงเหงาและเศร้าใจ
ยังมีดาวอีกดวงแทนห่วงรัก
ซึ่งทอถักเรียงร้อยจากรอยไหว
จากอารมณ์แสนรักจากหัวใจ
เป็นสายใยห้าแฉกไม่แยกกัน
หน้าส่วนตัว
909
