18 กันยายน 2546 13:57 น.
รินทรัฏฐ์
ณ เวลาจุดหนึ่งของชีวิต
ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะสิ้นหวัง
ขาดเธอไป ทำให้ใจ ไร้กำลัง
ขอสักครั้งขอใจได้เธอคืน
ไม่เคยคิดรักใครนอกจากเธอ
ไม่เคยคิดอยากเจอใครคนอื่น
เคยแต่เหงา เคยแต่เศร้า ทุกวัน-คืน
เคยขมขื่น เคยหม่นหมอง เคยตรอมใจ
อยากจะตายเสียจากโลกใบนี้
ไม่อยากมีไม่อยากคิดชีวิตใหม่
ไม่ต้องการความหวังกำลังใจ
ถ้าตราบใดยังไร้เธออยู่ข้างเคียง
29 สิงหาคม 2546 13:13 น.
รินทรัฏฐ์
ระยะทางห่างไกลใจไม่ห่าง
แม้ฟ้ากว้างเพียงไหนก็ไปถึง
ห้ามให้รักแต่อย่าห้ามความคะนึง
ด้วยซาบซึ้งรักนี้มีเพียงเธอ
แม้เลิกไปแต่ใจไม่เลิกรัก
บ่อยครั้งนักน้ำตามักไหลเอ่อ
ห้ามรักใครอย่าห้ามใจให้รักเธอ
ไม่ใช่เพ้อ ไม่อยากท้อทรมาน
เวลาผ่านนานเนิ่นเกินจะฝัน
ความผูกพันสูงค่าน่าสงสาร
ความรักเอยหมดสิ้นจินตนาการ
อยากย้อนผ่านคืนวันอันปวดใจ
ไม่อยากลืมเรื่องเก่าของเราสอง
แม้หม่นหมอง ร้ายเลว หรือเหลวไหล
ไม่อยากเริ่มนับค่าเวลาใจ
ไม่อยากหาคนใหม่ไม่อยากเลย
23 สิงหาคม 2546 12:23 น.
รินทรัฏฐ์
ประวัติศาสตร์นานเนาหลายสมัย
บอกถึงความยิ่งใหญ่ของเมืองนี้
เมืองหน้าด่านตั้งอยู่กลางระหว่างธานี
เป็นเมืองที่สำคัญอันโสภา
วัดพระธาตุจอมแว่ แห่งแช่พราน
ตั้งตระหง่านสูงส่งทรงสง่า
น้ำตกปูแกง เย็นสดใสสบายตา
ธรรมชาติรักษาได้น่าชม
ถิ่นข้าวสาร เลื่องชื่อระบือลั่น
พืชเศรษฐกิจสำคัญอันเหมาะสม
ผู้คนงาม น้ำใจดี น่านิยม
เป็นสังคมอันเลื่องลือชื่อ เมืองพาน
7 พฤษภาคม 2546 10:50 น.
รินทรัฏฐ์
คิดถึงทางสายเก่าที่เราผ่าน
คิดถึงห้วงแห่งกาลอันผ่านพ้น
คิดถึงวันร่วมสุขร่วมทุกข์ทน
คิดถึงคนที่เห็นเป็นเพื่อนกัน
คิดถึงฟ้าสดใสในวันก่อน
ฟ้าวันนี้กลับสะท้อนความโศกศัลย์
ฟ้าพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไรกัน
หรือว่ามันจะเป็นเช่นวันวาน
13 กุมภาพันธ์ 2546 15:49 น.
รินทรัฏฐ์
บทกวีนั้นไซร้แสนไพเราะ
โสตเสนาะเพราะซึ้งถึงยิหวา
บันดาลความสุขสมรมยา
ที่สูงค่าเกินคำล้ำธิบาย
ต้องบ่มเพาะอารมณ์ด้วยความรัก
จึงจะได้หนึ่งวรรคแห่งความหมาย
หว่านคำหวานสร้างสมความคมคาย
แล้วเรียงรายร้อยรสเป็นบทกลอน
ปลายปากกาเขียนบรรยายระบายฝัน
ความผูกพันธ์สื่อรักด้วยอักษร
ระรินรสระรื่นรักจากบทกลอน
ส่งสะท้อนตัวตนและหนทาง
ไม่ได้หวังชื่อเสียงเกรียงเกริกก้อง
ไม่อยากให้คนแซ่ซ้องหรือถากถาง
หวังธำรงคงเอกลักษณ์ไทยไม่เลื่อนลาง
เพื่อชี้ทางสร้างสรรค์วรรณกรรม
หน้าส่วนตัว
877
