22 กรกฎาคม 2552 23:38 น.
รำจวน
ยินเสียงหมาเห่าหอนตอนหัวค่ำ
ฟังแล้วขำจริงหนาเจ้าหมาเอ๋ย
ทุกคืนค่ำไม่เคยจะหยุดละเลย
อยู่เฉยเฉยสักวันนั้นไม่มี
พอตัวแรกส่งเสียงสำเนียงก้อง
ตัวที่สองก็ร้องเห่าเข้าแทนที่
ตัวที่สามยินเสียงเห่าชักเข้าที
รีบเร่งรี่ส่งเสียงกร้าวเห่าหอนกัน
โดยไม่รู้สาเหตุตัวที่หนึ่ง
ใยหนอจึงส่งเสียงสำเนียงกระสัน
เห็นเขาเห่าหอนด้วยจึงช่วยกัน
บอกสันดานสัญชาติหมา.....น่าอับอาย
เรื่องหมาหมาสอนให้รู้โปรดดูไว้
ใครว่าใคร?...อย่าว่าตามไร้ความหมาย
เกิดเป็นคนอย่าได้เป็นเช่นดั่งควาย
จะอับอายเหมือนพวกหมา...ไร้ค่าคน !
21 กรกฎาคม 2552 22:35 น.
รำจวน
เดือนดวงเดียวโดดเดี่ยวเกี่ยวกิ่งฟ้า
ซบเมฆาคราพลบหลบไอหนาว
เอียงแก้มแอบแนบชิดจุมพิตดาว
นั่น..ตำนานยืดยาวของดาวเดือน
ตำนานฟ้าสร้างเดือนดาวอวดชาวโลก
ตำนานโศกโลกสร้างฉันร้างเพื่อน
ตำนานช้ำย่ำม่านตาพร่าเลอะเลือน
ตำนานฉันเปรอะเปื้อนเกลื่อนน้ำตา
หอบหิ้วใจแสนรักภักดีเขา
หอบหิ้วเงาแสนหวงคอยห่วงหา
หอบหิ้วฝันสีทองผ่องอาภา
หอบหิ้วรักเปี่ยมตามาให้เนา
ถอดใจวางกลางใจใครคนนั้น
ถอดชีวันฉันคนนี้พลีให้เขา
ถอดใจรักปักใจหลงลงแทบเท้า
ถอดใจเฝ้าฟูมพักด้วยรักจริง
สิ่งตอบแทนแสนรักมักแสนเศร้า
ด้วยแววตาสองเบ้าเจ้าเหย่อหยิ่ง
ใจคนจนไร้คนรักมาพักพิง
เหลือแต่สิ่งทรนงตรงแววตา
และวันนี้ยังเป็นเช่นวันนั้น
มองดาวเรียงเคียงกันฉันอิจฉา
เถอะ..จะคิดนั่นพิษลิขิตฟ้า
ขอก้มหน้ารับกรรม..ให้หนำใจ
20 กรกฎาคม 2552 23:21 น.
รำจวน
แอบรักเขาเอาใจอยู่ใกล้ชิด
แอบซ่อนจิตจอดในดวงใจเขา
แอบสมสู่อยู่ในดวงใจเรา
แอบมัวเมามุ่งหมายมิคลายคลอน
แอบฝันใฝ่ในนามแห่งความฝัน
แอบสัมพันธ์ผูกมัดรัดสมร
แอบคิดคาดอาจจักรักราญรอน
แอบอาวรณ์วุ่นว้าเข้ามาแทน
แอบถือสิทธิ์คิดครองของแหนหวง
แอบทักท้วงเท่าที่ที่หวงแหน
แอบอดสูดูเราเขาดูแคลน
แอบคิดแค้นค่ำคืนฝืนเฝ้าปอง
แอบหลงใหลไหวหวั่นขวัญผวา
แอบรู้ว่าวันวานดวงมานหมอง
แอบเห็นเขาเอาใจให้ใครครอง
แอบเรียกร้องร่ำให้เอาใจคืน
แอบทวงถามตามที่เรามีสิทธิ์
แอบทราบฤทธิ์เรื่องเร้นเขาเป็นอื่น
แอบหวังไว้ไม่สมรักล่มคลืน
แอบสะอื้นอักโขโถใจเรา
แอบซบหน้าอาลัยในความรัก
แอบตระหนักในนามความเงียบเหงา
แอบเผลอจิตพิศรูปจูบเพียงเงา
แอบรักเขาเพียงข้างหนึ่งแทบถึงตาย....
19 กรกฎาคม 2552 23:34 น.
รำจวน
หยาดน้ำฝนที่หล่นมาจากฟ้ามุ่ง
สู่ท้องทุ่งไร่นาป่าเขาเขิน
ชุบชีวิตพืชทั่วไปให้เจริญ
คุณค่าเกินมากล้นท้นท่วมเนา
หยาดน้ำฝนเหมือนน้ำตานางฟ้าหลั่ง
ที่ประดังเทลงมาจากป่าเขา
แต่หยาดน้ำที่ไหลมาจากตาเรา
มันเกิดจากความเศร้าร้าวระบม
หน้าส่วนตัว
2508
