17 ตุลาคม 2548 11:47 น.
ราศีตุลย์
เล่าเรียนมา..ทั้งคอร์ส สรุปประเด็นได้ว่า
เรียนปรัญชาเนี่ย
เรียนเพื่อรู้ว่า........
ปรัชญาคืออะไร..........
เรารู้อะไร.......
อะไรคือสิ่งที่รู้..และรู้ได้อย่างไรว่าเรารู้
............................
แต่ปรัชญาในความคิดของตัวเองบอกว่า
ปรัชญาน่าจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ให้คนยึดเหนี่ยวในการดำรงชีวิต
และเป็นการดำรงชีวิตของคนคนหนึ่งที่ใช้ความเชื่อมั่นของตัวเองในการที่จะดำเนินชีวิตให้เป็นสุขและมีที่ยืนในที่ๆตัวเองต้องการยืน
...และมันยังทำให้เรามีความฝันที่จะคิดที่จะสร้าง
ในสิ่งที่เราเชื่อมั่นว่ามันมี.และเราทำได้
......................
มีใครไหมใช้ปรัชญาไปในทิศทางที่ตัวเองคิด
...แล้วปรัชญาในความคิดของคุณละ?
17 ตุลาคม 2548 11:12 น.
ราศีตุลย์
เดินบนทางเท้า
เจอเงาของความห่วงหาบ้างไหม
ทำหล่นไว้บนทางเท้า
แปดเปื้อนกับความห่วงใย
เผื่อสักวันคนไกลจะย่างเหยียบมัน
......................
ยังคงอยู่ในส่วนที่ลึกสุดของใจเหมือนเดิม
แต่ก็มีสักวินาทีหนึ่งของความคิด ...ที่ห่วงใย....
ที่ดูเหมือนจะส่งไปให้ไม่ได้
..มีกฏเกณฑ์บางอย่างในชีวิตที่ทำไม่ได้
ความถูกต้องของสังคม.......จริยธรรม
แต่ถ้าเป็นเพียงความคิดเล่า
มันผิดมากไหม................................
ในเมื่อทำไมคนเราต้องทรยศความรู้สึกของตัวเอง
คิดเมื่อใด..ก็ไม่เข้าใจเมื่อนั้น...........
ผ่านสายฝนมากี่สาย
ผ่านสายหมอกมากี่คราว
ยังไม่สามารถลบเลือน..สิ่งที่อยู่ในใจได้
เถอะนะ..
สักวัน...........เราจะไปค้นหาใจตัวเอง
13 ตุลาคม 2548 21:15 น.
ราศีตุลย์
เคยเหงามากๆ..เหงาจนทนไม่ได้
น้ำตาไหลไม่รู้ตัว....
ถามตัวเองเหงาอะไรนักหนา
ไม่สงสารหัวใจกับความรู้สึกที่ยับเยินบ้างเหรอ
.........
เห็นหมอกหนาๆร่อนมา อดไม่ได้ที่จะคิดถึงคราบน้ำตาที่ไม่เคยจางหาย
ถามความเห็นใจไม่มีหรอก
มีแต่หัวใจตัวเองที่รักษาหัวใจตัวเอง
พยามยามรักตัวเองให้มาก..ก่อนที่จะไม่มีหัวใจตัวเองให้รัก
ปีนี้หมอกมาเร็วมาก...........
ห่อหัวใจให้เข้มแข็งด้วยไออุ่นของความแข็งแกร่ง
ที่สะสมมานานจากใจที่บาดเจ็บ
จะก้าวผ่านหนาวนี้ได้ไหมหนอ...........หัวใจ
.............................
คุณละ..........หวาดกลัวบ้างมั๊ย
กับหมอกหนาที่กำลังจะมาเยือน
13 ตุลาคม 2548 00:53 น.
ราศีตุลย์
กับชีวิตที่เลือก............
เคยมองย้อนกลับไปมั๊ยว่า
เคยทำชีวิตใครคนหนึ่งให้เจ็บร้าวกับการตัดสินใจของตัวเอง
เคยคิดว่าตัดสินใจดีที่สุดแล้ว
ความรักบางครั้งทำให้คนเราเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด
..แต่บางครั้งความรักก็ทำให้เรามีหัวใจที่อ่อนโยนที่สุดเหมือนกัน
เคยมั๊ย..
เวลาที่เหนื่อยและท้อ..
กลับไม่อยากพูดกับคนที่เลือกให้อยู่ข้างๆ
กลับไปคิดถึงคนที่เคยทำร้ายอย่างแสนสาหัส
...เป็นการเห็นแก่ตัวอย่างที่สุดมั๊ย
คนที่เคยถูกทำร้ายกลับกลายเป็นที่ปรึกษา..
เป็นทีพึ่งของหัวใจยามท้อล้ามไม่มีใคร
................
อยากกลับไปขอโทษสักพันครั้ง
อยากเอาน้ำตาอุ่นๆที่เคยเห็นไปคืน
อยากซุกอ้อมอกอุ่นอีกสักครั้ง
.................
ชีวิตที่ยังคงดิ้นรนไม่มีที่สิ้นสุด
ยังคงดำเนินต่อไป
ท้องฟ้ายังคงมีดาวเดินทางมาหาทุกคืนค่ำ
ชีวิตคนคงไม่ต่างอะไรมากมายนัก
ยังคงมีเรื่องราวที่รายล้อมเข้ามา..ให้ได้คิดทุกวัน
...............
ตราบใดที่ลมหายใจยังคงมีอยู่
ต้องเตรียมพร้อมที่รับกับทุกเรื่องราว
ขอบคุณ..ที่ยังมีส่วนที่ลึกสุดของหัวใจ
ที่พอจะเก็บไว้เยียวยา ......หัวใจที่มันยับเยิน
หน้าส่วนตัว
2264
