15 เมษายน 2551 14:39 น.
ราศีตุลย์
เพราะคนสองคนมีความรัก.......จึงเกิดวันนี้ขึ้นมา...........
แต่ทว่า เมื่อมีความรักแล้ว
คุณสามารถที่จะประคับประครองความรักของคุณได้นานเท่าไหร่
ขวากหนามมันมากมาย............มากเกินกว่าที่คุณจะนึกถึง
มารร้ายที่คอยทิ่มแทงคุณอยู่ตลอดเวลา...........
ไม่ว่าจะเป็นความไม่ภักดีของใครคนใดคนหนึ่ง
หรือความว้าวุ่นของอีกคนหนึ่งที่เรียกร้องอะไรมากเกิน
หรือบางทีความชาชินกับการมีอยู่
มันไม่ตื่นเต้น...มันไม่น่าค้นหาสักเท่าไหร่แล้ว
นี่เป็นเพียงบางส่วนของมารร้ายที่มาทำร้ายความรักของคุณ
กับทุกคนที่มีความรัก.....
อยากให้ทุกคนฝ่าฟันอุปสรรค...
ที่เทราดดาษดื่นอยู่ทุกอณูอากาศที่กำลังหายใจ
ให้มันผ่านพ้นไปได้.....
ให้ทุกวันเป็นวันที่ยังเดินจูงมือกัน...
ให้อีกฝ่ายมีเกราะคุ้มกันภัย...และอีกฝ่ายมีกำลังใจที่เต็มเปี่ยมที่พร้อมจะมอบให้เสมอ
...............
จนกระทั่ง
อีกฝ่ายหมดลมหายใจ...
ความรักจะยังคงอยู่...........
ภาวนาให้ตัวเองเป็นเช่นนั้น....
เขียนในวันที่หัวใจว้าวุ่น....เหมือนมีมารร้ายเข้ามาในความรู้สึก...เดินว่อนในความรู้สึกขับไล่เท่าไหร่ก็ไม่พ้น
เอาความอดทนเข้าข่ม...เพื่อที่จะชนะและได้เดินจูงมือกับความรักในทุกๆวัน เพราะหัวใจยังคงรักคุณ
12 กุมภาพันธ์ 2551 11:59 น.
ราศีตุลย์
เหมือนทุกๆวัน ...อยู่ด้วยกันเพราะความคุ้นชิน
ไม่มีความอุ่นหวาน ...เหมือนทำอะไรตามหน้าที่
เหมือนหลงลืมอะไรกันไป
ยังอยากได้นะ...ความอุ่นอ่อนโยน ..ความเอาใจใส่เหมือนที่เคยได้รับ
ตอนที่อยู่ห่างกัน...แค่โทรมาบอกว่าคิดถึง
ก่อนกินข้าวกลางวัน...ยังทำให่รู้สึกดี..อุ่นในหัวใจเหลือเกิน
พอมาอยุ่ใกล้กัน....ได้ไปกินข้าวด้วยกันเกือบทุกวัน
แต่ทำไม...ความรุ้สึกเหมือนยิ่งห่าง..
เหมือนว่าเรายืนกันอยุ่คนละฟากฝั่งฟ้า
......
ความคุ้นชิน..ทำให้ใครบางคนทำร้ายความรู้สึกของคนบางคน
โดยที่เขาอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้...
การที่เป็นคนรู้สึกเหว่ว้าเกินไป....
คงสร้างความรำคาญให้กับใครบางคนมาก....
แต่ทำไมยังต้องโหยหา...ทำไมยังคงต้องการ
อ้อมกอด...อกอุ่น ความเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆที่เคยได้
ยังอยากได้ยินคำถามที่ทำให้ความรู้สึกไหวอุ่น...
ให้เหมือนรู้สึกว่าคนห่วงใยคนเดิมยังคงอยุ่
หยัดยืนด้วยความผูกพันที่มี..เติมพลังให้ตัวเองจากไฟฝัน
ความสุขของเราคือการเขียน..เขียนให้ตัวเองอ่าน
เขียนให้ตัวเองรู้สึก...
ร้องไห้กับตัวอักษรทุกตัว...ที่ทำให้ตัวเองเศร้า...
ถึงอย่างไร..ยังคงต้องขอบคุณ...ที่ได้เข้ามาเติมเต็มชีวิต
ชิวตที่เหว่ว้าในทุกวินาที...ให้รู้ว่า....
เวลาที่มีคนรัก...คนห่วงใย มันรู้สึกดีเพียงใด
แม้ว่าเวลานี้.........มันจะค่อยๆลางจางหายไป...ในทุกวินาทีของการเดินทาง
ป.ล. เขียนขึ้นในวันที่อ่านไดของคนที่เขามีความสุข...ไข่ย้อยของอ้อน้อยรักและเอาใจใส่คนรักของเขาเหลือเกิน...ความอิจฉามันเกาะกุมจิตใจ
4 กุมภาพันธ์ 2551 12:47 น.
ราศีตุลย์
ไม่มีที่ว่างให้ยืนเลยหรือ....
เขาว่ากันว่า โลกใบนี้มีผืนแผ่นดินกว้างใหญ่นัก
แต่ทำไมในบางพื้นที่......ที่ร่ำร้อง่ว่าเป็นพื้นที่ของความมีน้ำใจ
กลับแออัด ไปด้วย หมอก ฝุ่น ควัน เพราะไม่มี.แม้ที่ว่างซักเพียงเสี้ยวธุลี
ทำไมทำให้โลกในใจของความผูกพันแคบนัก....
หลายแห่งของความรู้สึก....ความหม่นข้องยังคงมี..ยังคงเกิด
ทำไมทำให้มันทับถมขึ้นไปอีก..
แทนที่จะพยายามทะลายลง.....หรือเหมือนเกราะอะไรสักอย่าง
ขังความรู้สึกของตัวเองเอาไว้....มันสุงส่งถึงเพียงนั้นเลยหรือ..
ความต่ำต้อยคงอยุ่ที่....คนที่ไม่มีที่ยืน....
คงต้องตัดใจเดินทางไปในโลกที่มีผืนฟ้า และผืนดินที่กว้างใหญ่
ที่ไม่มีความรู้สึกในใจที่คับแคบ...
หาเหตุผลได้ไหม..กับคำตอบในคำถามที่ยังคงคาใจ.....
ความถูกต้องของใครบางคน คงไม่ถูกใจใครหลายคน
ชีวิตยังคงดำเนินไปตามครรลองของแต่ละคน...
ไม่นึกว่าความรู้สึกที่เรียกว่าผูกพัน ..จะต้องมาจบสิ้น ณ วันนี้
ความไม่มีค่า หรือ การมีคุณค่า ถูกวางไว้ ณ บางแห่ง
...
ลาก่อนนะ..สิ่งที่คิดว่าเคยมี
ลาก่อนนะ...กับคำว่า คนคุ้นเคย...หรือผูกพัน
จะยังคงเก็บบางร่องรอยบางสิ่งเอาไว้เท่านั้น
เพื่อนำไปใช้เยียวยา...ให้เป็นพลัง กับโลกในใจใบใหม่
ที่มีที่ว่างเพียงพอ ให้หยัดยืน.................
ขอบคุณอีกครั้ง....ที่เดินทางผ่านเข้ามาในชีวิต
ขอให้โชคดี กับโลกที่คุณยืนอยู่......
Suntharee 13.12.07
3 กุมภาพันธ์ 2551 13:10 น.
ราศีตุลย์
มีใครบางเคยพูดเอาไว้ว่า..
ตั้งแต่ที่เราคบกันมา..เราเดินไปด้วยกันกี่ก้าวแล้ว
...
แต่ละก้าวที่ก้าวเดิน..มันผ่านอะไรมาบ้าง
ความเหน็บหนาว..ร้าวราน
รอยยิ้ม..เสียงหัวเราะ..หรือม่านของคราบน้ำตา
......
วันเวลายังคงต้องเดินไปตามวิถีของมัน
..ย้อนกลับมามองความรู้สึก..มันผ่านไปตามกาลเวลามั๊ย
ต้นไม้ข้างทางที่เคยเดินทอดผ่าน..เติบโต
แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา....
หัวใจ..แข็งแกร่งขึ้นหรือว่า..ท้อล้าลง
การที่คนเราอยู่ด้วยกันนานๆ..
มีหลายอย่างที่เกิดขึ้น...
บางคนหัวใจชาชินในความมืดเหงา...
ที่ยังคงต้องจ่อมจมอยู่อย่างนั้น..
ในขณะที่บางคน...หัวใจยังคงไหวระรัว
โหยหาความอบอุ่นจากใครคนหนึ่งคนนั้น...
.......
หวนคิดถึงบ้านหลังเดิมหลังเก่า..
กลับมาอีกครั้งแล้ว...
ซึมซาบได้ถึงความอบอุ่น...
เหมือนมีใครที่เข้าใจรออยู่ซักล้านคน
เหมือนมีคนพร้อมจะให้กำลังใจ...
....
กลับมาแล้วนะ
Thaipoem.com
27 มิถุนายน 2549 13:06 น.
ราศีตุลย์
เห็นใครหลายๆคน
ชอบบอกว่าตัวเองเหงา...หรือเป็นคนของความหงา
เข้าใจว่า...คนที่คิดว่าตัวเองเหงานะ
เกิดจากการปิดกั้นอะไรสักอย่างภายในของตัวเองหรือปล่าว
คนเรา..มีชีวิตมาเพื่อจะต่อสู้..
ต่อสู้กับอะไรหลายๆอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน ความรัก...การมีคนที่รัก
การที่จะบอกว่าตัวเองเหงา หรือ วุ่นวายหรือสับสน
มันเกิดจากการที่เราคิดของเราอยู่อย่างนั้นหรือปล่าว
..ลองนั่งทบทวนดูสิ
..มันคุ้มมั๊ย...กับการที่พยายามบอกว่า
ตัวเองนั่งจ่อมจมกับความเหงา....หรือทุกข์ท้อใจ
โดยที่ไม่เพียรพยายามหาหนทางต่อสู้กับมัน..
..
กับบางครั้งการที่บอกว่า..รักใครสักคน
เมื่อไม่ได้พบ ไม่ได้คุย..ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ
แล้วบอกว่า.........เหงา. ...........
นั่นมันทำให้ความเหงาของเราหมายถึงการไม่ได้อยู่ใกล้คนรัก
.......เพียงเท่านั้นเอง...
ในชีวิต ..การที่คนสองคนที่รักกัน
แล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน...มันไม่ใช่การทำให้เป็นทุกข์
หรือการทำให้เหงาเสมอไป
บางเวลา...การไม่ได้อยู่ด้วยกัน..
ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน...แต่ยังคงรักกัน
มันหมายถึงความเป็นรัก..ที่ใช้หัวใจรัก
ความห่วงใย..ยังคงส่งถึงในทุกวินาทีที่ก้าวเดิน
ไม่จำเป็นเพียงต้องตระกองกอดไว้แนบอก
การได้สื่อให้ได้รู้สึกว่า.......หัวใจรักยังคงคิดถึงตลอดเวลา
เพราะการเพีบงได้นึกถึง..ไออุ่นของความรักที่มีให้
..เพียงแค่นี้..ความเหงา
ก็ไม่สามารถแม้แต่จะเดินมาเคาะประตูของความรู้สึก
และคงไม่มีความรู้สึกใดไปเปิดประตูรับเอาความเหงาเข้ามา
...
ซึ่งมันก็เป็นเพียงเหตุผลของการดำเนินชีวิต
ของคนที่ไม่เหมือนกัน..ไม่มีใครรู้สึกแทนใครได้
ความเหงาของแต่ละคน คงจะมาจากสาเหตุที่ไม่เหมือนกัน
แต่เชือว่า..
เมื่อไหร่ที่เราสามารถเอาความเหงา..มาละลายให้กลายเป้นสุขได้
ชีวิตทุกชีวิต.. คงไม่จ่อมจมกับความเเหงา..ความเศร้า..
หวังให้ทุกหัวใจเป็นเช่นนั้น.........
หน้าส่วนตัว
1727
