28 มีนาคม 2546 02:10 น.
ราม ลิขิต
๐ราศีเช้าสู่หน้า โนมพรรณ
ยามเที่ยงประทับทรวง ส่องเหย้า
สองบาทบ่งสายัณห์ ยงเยี่ยม
ไตรแต่งศรีเคื้อเข้า ต่อคน
๐กบิลพรหมเปี่ยมด้วย สัจจา
แจ้งสัตบุตรีตน แต่งตั้ง
ตัดเศียรส่งธิดา ดารแห่
ดลห่างมิให้พลั้ง พลาดถึง
๐ตำนานนัยแน่สร้าง สงกรานต์
เทพพ่ายปัญญาจึง ชีพแจ้น
มนุษย์ชื่อธรรมบาล บอกเรื่อง
ปีใหม่ละมื้อแม้น ม่วนหนอ
๐จำแนกนับเนื่องขึ้น ตรีวัน
มหาแห่งสงกรานต์พอ ภาพพร่าง
วันเนาติดตามกัน กรกระ
ขึ้นศกใหม่เศร้าม้าง มุ่งเถลิง
๐กลับคืนเคหะห้อง ห่างแหน
กราบพ่อก่อดำเกิง กราบแม่
ประยูรญาติเสี่ยวแสน สนิท
เหน้าหนุ่มกริ่มกรุ้มแส้ จีบสาว
๐ไปวัดน้อมจิตนี้ วิวัฒน์
พระผ่องสรงน้ำพราว ใหม่แผ้ว
นิ่งฟังท่องธรรมทัศน์ สงฆ์เทศน์
เลี้ยงภัตมิเคว้งแคล้ว คล่องสวรรค์
๐ขนทรายกรายเกตุแจ้ง เจดีย์
ช่วยก่อระดะรัน รูปร่าง
ดอกไม้ธูปเทียนสี สวยยิ่ง
ตาสบตาแต้มค้าง ข่มใจ
๐สะบ้าดูมิ่งแม่ มาแจ่ม
เพลินท่าท่วงทีไทย ที่เล่น
ผ้าถุงหลุดร่วงแถม ถนัด
คว้าพรวดรีบเม้มเม้น มากขวย
๐รดน้ำฉ่ำชัดเรื่อง รวมมิตร
รดร่วมรดรักรวย รื่นแป้ง
รดน้ำใช่เลือดลิตร รดสาด
รดสุขรสกลุ้มแกล้ง เกลียดเหลือ
๐สงกรานต์การกราดเกรี้ยว ถึงกราน
สงสิ่งวงศ์ว่านเครือ ส่งสร้าง
สงเศษเสพสังหาร สงห่วย
ไปสู่เรียนรู้ข้าง เขตดี/.
27 มีนาคม 2546 04:01 น.
ราม ลิขิต
๐เยื้องยาตรบาทดุ่มดั้น กุญชร
เท้าสี่จตุลังค์ ปกป้อง
บนหลังหนึ่งควาญคอน คอยขับ
ประภาสนัยน์ผู้จ้อง แจ่มชัด
๐ยาบเยิบขยับย่ำ ยนต์แซง
คืนค่ำคนขนัด แน่นหล้า
ร้านรวงช่วงสีแสง สุกส่อง
ดูปล่งปล่อยเท้าหน้า แน่วถึง
๐มือถือปากท่องอ้อย เอาเงิน
ออกโอษฐ์เลี้ยงช้างอึง บ่นอู้
กล้วยหวียี่สิบเกิน การหน่อย
ขานต่อรองร้องสู้ ซุ่มเสียง
๐ช้างใหญ่น้ำย่อยย่อม ใหญ่ตาม
ห้าท่อนสองหวีเพียง แผ่วอ้ำ
สองหูโบกเบียนขาม ขออีก
หิวยิ่งโหยท้องช้ำ ชอกเหลือ
๐สูญศักดิ์หนักฉีกหน้า แหลกนาม
พงศ์เผ่าคเชนทร์เครือ เอกข้าง
เคยยงยิ่งยุทธขาม คราวศึก
กลับภิกขาคร้ามอ้าง อดสู
๐พงไพรเพียงตึกตั้ง ตระการ
คอนกรีตป่าใดดู ดกด้วน
เติบต้นเต่งสูงตาล ตึงบ่า
ใบบ่บงแท้ถ้วน โท่หาย
๐คนควาญคุณค่าแค่ รังควาน
ไส้ขดคดคนควาย แค่นค่า
อ้างคชอดขอทาน ถูเหงือก
ยังยื่นยอแย้มหน้า อีกหนอ
๐คนซื้อบุญเกลือกแล่น บาปลอย
ดีจิตแต่พิษพอ นาคเพี้ยง
โมหันธ์หั่นคอหอย คอยห่า
เรียกสุขสุกไหม้เกลี้ยง กลบแถม
๐ขวัญเอยขออย่าเศร้า โศกทรวง
จงเภทพิบัติแรม ห่างหล้า
สรรพางค์แง่งางวง งามยิ่ง
ศรีสู่ทแกล้วกล้า เกียรติสาง
๐เยื้องยาตรบาทดิ่งดั้น กุญชร
เท้าสี่ลับเลือนลาง จากแล้ว
เป็นเบี้ยหนึ่งนาคร โขกสับ
คืนค่ำเก็บรุ้งแก้ว กักขัง/.
25 มีนาคม 2546 17:09 น.
ราม ลิขิต
ดั้นด้นค้นลงตรงความเชื่อ
มุ่งเมือเครือคลุมลุ่มสลัว
จากสมัยสู่สมัยสมามัว
ทุกข์ยั่วคนถามหาความจริง
เมื่อมืดชนเฉียงก็เพียงสัตว์
ไสยซัดสับสนทุรนสิง
คดข้องอหวำกระหน่ำวิง
หมุนวนกลวิ่งในสิ่งทราม
ดิ้นไปไร้สุทุจริต
กอปรกิจกาฬเร่งเขย่งหยาม
อัสมิมานะตะกละกาม
อยู่ท่ามการตายกระจายกรรม
ลัทธิมองแถนแล้วแล่นบาป
จึงฉาบอาบสิ้นกระบิลสำ
จักรวรรดิกลัดจวักตักอธรรม
ขบเคี้ยวละคำอย่างช่ำคอ
ฝูงชนบนเชื่อทะเถือถ้อย
ต่างช่อยชีพหวานแต่การหวอ
ก้นรั่วกลั้วเก้อกระเชอกอ
เพียงพออุบัติศาสดา
เกิดเป็นรอยบาทที่ยาตรโลก
รอยโยคประกาศศาสนา
รอยแย้งแทงย้ำพระธรรมา
หลักลอยถอยหล้ารอยปรานี
ความรักแผ่ไหลไม่รู้จบ
ความชังกรังกลบกระทบหนี
นานาสังวาสพิลาสพลี
กายใจแจงชี้วิถีชน
มิเลือกจำแนกให้แผกภาพ
ต่างองค์ทรงทาบระนาบผล
สูงต่ำดำขาวอะคร้าวคน
ประพนธ์ภาคพื้นพิมานแมน
เพื่อโลกร่มเย็นและเป็นสุข
จึงทุกข์โอบน้อมสู่อ้อมแขน
ชีพคนล้นค่าหาใดแทน
เก็บแค้นเคืองกันทุกข์บรรเทา
เยือกเย็นแห่งแสงศาสนา
เพียงเชื่อเย็นชาทว่าเขลา
นับถือโดยข้างไว้อ้างเอา
ย่อมเมามัวกลับบรรพกาล/.
23 มีนาคม 2546 19:45 น.
ราม ลิขิต
จากหลวมรวมกลั่นจนมั่นแกร่ง
ตกแต่งต่อเติมประเดิมหน
หนึ่งสองสามเรียงเผดียงดล
เกิดเป็นผองคนพลสังคม
โดยเหตุรวมอยู่เป็นหมู่มาก
การยากคือบทกำหนดสม
ป้องดีตีร้ายกฏหมายชม
มิเลือกเกลือกก้มประนมกร
ไพร่บ้านการมีคดีสู่
หดหู่เหมือนมีกาลีหลอน
งันงกอกสั่นประหวั่นวอน
หัวใจขาดรอนด้วยร้อนรุม
ยากจนข้นแค้นก็แสนไข้
พึ่งใครหัวขาดคอพาดหลุม
เจ้านายคลุกคลีเศรษฐีคลุม
มั่วสุมคับซอยเห็นลอยชาย
เงินดีผีโง่จึงโม่แป้ง
เงินแดงผิดอื้อถูกซื้อขาย
สินบาทสินบนหล่นเรี่ยราย
เอาควายเข้าคุกสนุกดี
จึงธารยุติธรรมต้องกำจัด
อุบาทว์อุบัติกำหนัดผี
ที่คอยแอบเร่โสเภณี
เบียนบี้ระะบบจนลบเลือน
จากผู้เกี่ยวข้องคัลลองขั้น
เด็ดขาดมาดมั่นสะบั้นเฉือน
ปลาเน่าเอาออกสำรอกเบือน
ขับเทือนทุกที่วิถีทาง
ไม่รักหมู่เหล่าอย่างเขลาจิต
ปกป้องคนผิดจริตหมาง
ภาระใหญ่หลวงไม่กลวงกลาง
ซ่อนพรางอะไรไว้ในรัง
พจน์ตรงองค์ศรีรพีศักดิ์
ตระหนักทะนงให้คงขลัง
เมาใดเมาได้ไม่น่าชัง
อามิสเมาหวังถึงพังภิน
การสร้างบริสุทธิ์ให้ผุดผ่อง
แท้ทองมั่นคงด้วยตงฉิน
ยุติธรรมงามค่าตราแผ่นดิน
ตัดสินประกาศิตไม่ผิดตัว/.
22 มีนาคม 2546 15:40 น.
ราม ลิขิต
สำรวจตรวจสอบระบอบคิด
หมายเหตุชีวิตสะกิดผล
ได้รู้เลศต่างระหว่างชน
เห็นมากไกกลวนประวิง
เมื่อได้เกิดมาชีวาหนึ่ง
กายกลึงแผกผายเป็นชายหญิง
สวยงามล้ำค่าอาภาคิง
ขวัญมิ่งธรรมชาติพิลาสมา
มิรู้ว่าโลกโศกสลด
เสาะกฎสร้างเกณฑ์ตระเวนหา
มิรู้อาเพศเวทนา
ที่คอยกดบ่าอย่างบ้าบอ
จึงชายหมายมาดว่าชาติเชื้อ
เป็นเสือเฝ้าถ้ำคำรนสอ
โฮกห่ามความขุ่นสถุลทอ
ยิ่งใหญ่ยกยอพอพญา
จึงหญิงยิงเรือเสือลำบาก
ถูกขากลากข่มถ่มถลา
อยู่ในคืนค่ำกับน้ำตา
อดทนทรมาน์ดั่งข้านาย
แตกต่างหว่างเพศเทวษศักดิ์
สังคมจมปลักประตักหวาย
ฆาฏเฆี่ยนเวียนคาบอย่างหยาบคาย
ความหมายต่ำสุดมนุษย์นาม
ดูราภาดรผู้คอนด้าว
เปลื้องชฎากลีบเกล้าอะคร้าวหนาม
เลิกหลงพงศ์เผ่าอันเขลาภาม
ปลดล่ามสายโตของโซ่ตรวน
ดูราภาคินีผู้มีค่า
เงยหน้าจากงมก้มกำสรวล
สำแดงความคมล้มรัญจวน
เคียงควรภาคีศรีนคร
ไปสู่ความเสมออันเลอยิ่ง
งามจริงเอกอุอนุสรณ์
สิ้นทวิตียาฐานันดร
บวรแท้จริงในหญิงชาย
ระบอบความคิดที่ติดค่า
ตีตรายกข่มจงล้มหาย
ใจสูงจูงคนพ้นอบาย
ความหมายแห่งมนุษย์พุทธะชน/.
หน้าส่วนตัว
1195
