4 มีนาคม 2546 13:22 น.
ราม ลิขิต
น้องยิ้มแต้ตั้งไข่เดินไปล่ม
เตาะแตะต้มไข่กินยินคำหวาน
เสียงใครขรมถมเถเห่ไข่คลาน
ยืนไม่นานไข่ตกดินอดกินกัน
เขามือป้อล่อเป้าน้องเจ้าอยู่
หน้ายู่ยู่ยิ้มย่องคล่องขยัน
แขนระริกจิกพื้นก่อนยืนยัน
ขาแข้งสั่นก้าวสู่สู้ถึงเซ
แต่ช้าแต่แห่ยายมาพาไปไหน
เจ้าเดินไปลุกลนคนจ๊ะเอ๋
เขาวางยายตรงศาลาหน้ายี่เก
เจ้าปัดเป๋เปียกปวกเหมือนหยวกยนต์
นับสิบครั้งตั้งท่าทายท้าไต่
ล้มลุกใหม่มั่นเหมาะจำเพาะผล
เนื้อขาวขาวยาวลอกถลอกจน
แดงจะด้นคนดีวิถีดาว
เจ็บย่อมเจ็บอยู่บ้างหนทางโลก
โชคอับโชคผุดพร่างอยู่กลางหาว
สู้ไม่สู้ดูสั้นแต่มันยาว
ปาดน้ำตาสักคราวหากหนาวใจ
ด้วยชีวิตจะเริ่มใหม่ในวันพรุ่ง
แรมจะรุ่งเต็มเดือนเมื่อเคลื่อนไหว
มีสายัณห์ย่อมอรุณวนหมุนไป
ไม่มีใครจะเหว่ว้าจนอาจินต์
เห็นเด็กน้อยตั้งไข่ในวันหนึ่ง
กระแทกตึงตั้งวัยใจถวิล
เจ้าตุ๊กตาล้มลุกเฝ้าคลุกดิน
ยิ้มยังดิ้นประดับหน้าตั้งท่าเดิน/.
3 มีนาคม 2546 01:22 น.
ราม ลิขิต
เออข้าถ่อยถอยไปไม่ต้องถาม
เสือจะข้ามทุ่งไปอย่าใจหมา
หากแม้นขวางเคืองนี้จะบีฑา
หัวคันนาเลือดนองคงต้องมี
ข้าใช่โขลนโจรไพรเจอใครฉะ
ยังไหว้พระทำบุญอดุลย์ศรี
พวกเอ็งก็รู้เหตุอาเพศดี
ว่าไอ้อีหน้าไหนทำไงบาง
ทุ่งรวงทองสองฟากคือซากฝัน
สูญคืนวันเรียวรุ่งเต็มยุ้งฉาง
เห็นลูกทุ่งเลือดไทไหลเป็นทาง
เห็นลูกทาสยาตรย่างสำอางค์ยอม
เห็นก้มอยู่หรูหราทำก๋าเลิศ
เห็นหุ่นเชิดลือชาเหม็นว่าหอม
เห็นทิ้งทุยลุยตมอยู่กรมกรอม
ที่ถนอมหัวใจอยู่ไหนวา
ข้ามุ่งมาไถ่ถามความข้องขัด
ขอทวงวัฒนธรรมสักคำหนา
เขาขนเงินไปนอกออกภารา
เอ็งตบมือรำร่าทำบ้าบอ
เขาขนเอาหยากไย่ใส่เรายุ่ง
กองขยะคละคลุ้งยังมุ่งขอ
น่าสมเพชเวทนาพวกหน้านอ
ถุย!สอพลอไปวันวันฝันแต่เงิน
เออข้าถ่อยถอยไปไม่งั้นผี
ข้าจะหาเสนาบดีที่สรรเสริญ
ต่อให้แหวกแหลกร่างอยู่ข้างเนิน
ขอแผลเดียวคุ้มเดินมาจากดง/.
2 มีนาคม 2546 03:01 น.
ราม ลิขิต
ขนเข้าไปใคร่ป่นเข้าค้นปราบ
แสนพลราบร่ำเภรีศึกพลีไหล
เข่นเพียงอุดบุชพร่ำโอ่โกเพื่อไอ
ประเทศใดไปทุกแดนแล่นทั่วดึง
โออาหรับอับหล้าคาแอกล่าม
ล้วนคำพล่ามคอพาดรอขาดผึง
เก่งคณิตกิจคะเนเก๋คำนึง
ต่างรำพึงรอพ่ายก่อนร่ายเพลง
ทะเลทรายรายซ้อนเม็ดร้อนแทรก
เห็นดอนแยกแดนยุ่งสะดุ้งเหยง
คนนอกหล้าหน้าลอกบอกนักเลง
เขาไม่เกรงแม้ก่นขนมาเกรียว
เสรีภาพราบพื้นรวยรื่นพิษ
ด้วยหนักฤทธิ์หนอกล้าหันหน้าเหลียว
ในคำดีมีใครด้น-ข้าคนเดียว
โลกใบเรียวบอกลาบ้าบาลี
ซัดดัมสู้ดูเซื่องเหลืองดีซ่าน
มุ่งประสานไป่สนคนป้ายสี
สงครามข่มขมขื่นเหมือนคลื่นคลี
ไยเขากรีธาขี่กดช่างคดโกง
จึงแม้ตายหมายตั้งมิหวังต้อย
ถึงต้องห้อยตัวหายจนตายโหง
ขอหยัดมั่นยันหมาท้ายามโมง
เอาซี่โครงเสพย์ใคร่เสียบไส้คุณ
แด่จอมโจรจ้วงจาบเที่ยวจ๊าบจ่อ
แบกแดดขอดับขันธ์เข้าดันขุน
จะปล้นดินปลิ้นได้เอาควายดุน
แต่ปล้นจิตปราบจุณไม่เป็นใจ/.
28 กุมภาพันธ์ 2546 00:51 น.
ราม ลิขิต
เราเป็นคนอยู่ในสังคมซึ่ง
ขมึงทึงแหลกเหลวและเลวเหลือ
ในสูงต่ำดำขาวต่างเหง้าเครือ
ล้วนเลือดเนื้อแห่งโลกที่โศกตรม
อันตรายในวันอันกระจ่าง
อันตรธานเส้นทางหลุมพรางถม
อันตราค่าต่างย่างพระยม
อัญขยมปริเทวนาการ
เสียงหัวใจสี่ห้องยังก้องกรุ่น
เพลงการุณย์กาลีพลีและผลาญ
ท่วงทำนองธรรมาและสามานย์
แว่วเวตาลเล่นกลบนโลกา
ปานจะกล่อมย้อมสิ้นวิญญาณเศร้า
ปานจะเข้าเข่นคอล่อถลา
ปานจะตอบปลอบโยนโพ้นนภา
ปานจะเผาแผ่นผาให้พังภิณ
ฮะฮะเหยเย้ยหยันสวรรค์ว่า
นรกร้อนจะรอนฟ้าภูผาหิน
จงจำไว้เถิดว่าหน้ากลบดิน
จะดูดกินกลืนกรรมให้หนำใจ
ปัจเจกชนบนโลกอันโศกเศร้า
อาจบ้างเขลาเหงาความนิยามไข
อาจบ้างเชี่ยวเต็มล้นธนญชัย
พร่าชัดในห้วงมโนโตหรือตาย
โศกใช่โศกโลกเราก็เท่านี้
ปฐพีแผ่นหล้าหาความหมาย
ในริ้วรอยเลือนลางทางท้าทาย
บรรจบท้ายไถ่ถามความเป็นคน/.
25 กุมภาพันธ์ 2546 01:59 น.
ราม ลิขิต
คนกินเหล้าเมากับรับไมไหว
เปลืองเกินไปทั้งปีไม่ดีหนอ
เป็นเกลอกันฉันว่าสุราพอ
มามาขอชนกันให้บรรลัย
ชอบโซดาว่าไปเอาให้พล่าน
แต่อย่าผลาญซดเพียวเสียวกระษัย
เรื่องแอบดมอมบ้วนอย่ากวนใจ
เรื่องจิบใบ้สาบานว่าจานปลิว
เห็นไหมเล่าที่เขาว่าโลกาสุข
แล้วจะทุกข์ทำไมให้ใจหวิว
เลิกเพลย์เซฟเสพซากชะวากวิว
เลิกเป็นนิ่วในหน้าเลิกบ้าบอ
เอ้า!รินมารินมาเพื่อนยาดื่ม
ทำเป็นลืมรู้ไหมน้ำลายสอ
จะอกแล้งแห้งรักหรือหักงอ
เชิญหักไปให้พอขอเนย์โว
แม้มิใช่คัยยัมอันล้ำเลิศ
ตามมีเกิดสุขีก็ดีโข
ด้วยหัวใจใสพร่างกระจ่างโชว์
ได้รู้ซึ้งซึ่งเซโซ โอ้!โอมาร์
แต่เมื่อสุขย่อมทุกข์งามมาตามบ้าง
มันเยื้องย่างเหมือนเงา เอ้า!เหมือนหมา
ที่ดมกลิ่นสิ้นใจไร้เมตตา
ระวัง!ตายหงายร่าสุราโรย
เมื่อกินเหล้าต้องเข้าใจในกินเหล้า
กินแล้วเมาโผเผเซระโหย
ห่ามเมื่อแล่นแอลกอฮอล์เขาห้อโกย
ถึงเช้าโอยอ้วกแฮงค์หมดแรงบิน
คนกินเหล้าเมากับรับไม่ไหว
ช่างเจ้าภาพเขาประไรคอใช่หิน
กินแต่เหล้าเมาแหลกถึงแหวกดิน
ไม่รู้กินกับเหมาะกระเพาะบาน/.
หน้าส่วนตัว
1517
