16 มกราคม 2554 18:36 น.
ราชิกา
** สิบหกมกราคม มาลัยพร่างพรม
ประณมแด่คุณครูไทย
** คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ เทิดทูนท่านไว้
เหนือใครทั่วหล้าธาตรี
** ศิษย์น้อมประณตบทศรี ด้วยดวงชีวี
มณีไหนเทียบเทียมทัน
** โลกซร้องระบือลือลั่น พระคุณครูนั้น
เอนกนันต์ปราชญ์แก้วเกรียงไกร
** แม้นหากเหน็ดเหนื่อยเพียงใด มิเคยท้อใจ
หทัยเปี่ยมล้นเมตตา
** รังสรรค์ความรู้วิชา มธุรสวาจา
คุณธรรมนำพาเบิกบาน
** สอนศิษย์ตราบจนชั่วกาล ดั่งเรือจ้างวาน
เนิ่นนานทุกวันเวลา
** ส่งศิษย์ข้ามฝั่งธารา สู่ความก้าวหน้า
แกร่งกล้าเกียรติก้องครองใจ
** ครูคือ ผู้ให้ ยิ่งใหญ่ ดุจเทียนส่องใจ
สว่างไปทั่วทั้งโลกา
** อัญเชิญทวยเทพเทวา สามภพจบหล้า
เทิดฟ้า..บูชา..คุณครู............ฯ
16 มกราคม 2554 17:32 น.
ราชิกา
** เมื่อแรกเจอ ได้พบ ประสบพักตร์
ดั่งศรปัก คงอยู่ มิรู้หาย
เมื่อยามแย้ม ยั่วยิ้ม ดูพริ้มพราย
แววประกาย ซาบซึ้ง ติดตรึงใจ
โอ้..คนดี มีใคร บ้างไหมหนอ
เคียงเคล้าคลอ เริงรื่น ชื่นสดใส
หากไม่มี เจ้าของ ประคองไป
ฝากหทัย เพื่อพินิจ พิจารณา
แต่ดูเหมือน เธอไกล ไปจากฉัน
เพียงความฝัน ไม่เห็นจริง ทุกสิ่งหนา
ได้แต่พบ คนดี ที่บูชา
ในนิทรา ตื่นจากฝัน พลันมลาย
เธออยู่ไหน เป็นใคร ใจฉันเพ้อ
เฝ้าละเมอ ทุกวัน ฝันไม่หาย
ฝากสายลม พรมพร่าง กระจ่างพราย
รักมิวาย ชายในฝัน นั้นคือเธอ
** ณ.วันนี้ ได้พบ ประสบพักตร์
ใจแน่นหนัก เคียงคู่ อยู่เสมอ
เพียงเราสอง ปองฝัน เช่นวันเจอ
รักล้นเอ่อ เคียงครอง ด้วยสองเรา.....ฯ