15 เมษายน 2552 16:52 น.
ราชิกา
** ชาย **
.@..จะขอเป็น อากาศ ที่ห่อหุ้ม
ขอเป็นกลุ่ม ยุงริ้น บินตอมผม
ขอเป็น กระจกเงา เฝ้าชื่นชม
ขอเป็นลม เคลียร่าง ไม่ห่างเลย
@...งามผ่องพิศ ติดตรึง ซึ้งสลัก
มอบใจภักดิ์ ขวัญตา กล้าเฉลย
ตั้งใจจริง อิงอุ่น คนคุ้นเคย
แม่ทรามเชย อย่าสกัด ตัดไมตรี
.@..อนาคต วาดหวัง วันข้างหน้า
ขอสัญญา ด้วยรัก และศักดิ์ศรี
จะซื่อตรง คงมั่น สัมพันธ์ทวี
ไม่ขอมี คนใหม่ ให้หมองตรม.....
** หญิง **
** เรียงร้อยรัก อักษรา ที่จารึก
สานผนึก ไพเราะ ช่างเหมาะสม
จะสัตย์ซื่อ จริงใจ ให้ชื่นชม
ไม่เหมือนลม พรมพร่าง แล้วห่างไกล.....
** คือถ้อยคำ รำพัน ใครฝันเพ้อ
เฝ้าละเมอ งุนงง มิสงสัย
ด้วยดวงตา รักบ่วง คอยห่วงใย
สัญญาใจ สื่อรัก ภักดิ์นิรันดร์.....
** กาลเวลา เวียนผ่าน ไม่นานนัก
ถ้อยคำรัก บิดเบือน ย้ำเตือนฉัน
คือคำคน ปากใจ ไม่ตรงกัน
รักผูกพัน สิ้นแล้ว นะแก้วตา......ฯ
10 เมษายน 2552 20:05 น.
ราชิกา
** ดิถีฤกษ์ เบิกสงกรานต์ ในงานนี้
ล้วนเปรมปรีดิ์ มีสุข สนุกสนาน
น้ำใสเย็น กระเซ็น ทั่วท้องธาร
ร่วมขับขาน วันครอบครัว ทั่วแดนไทย
กาลเวลา ผ่านไป สายใยรัก
ยังแน่นหนัก คงมั่น มิหวั่นไหว
โอ้ลูกหลาน จากบ้าน นานแสนไกล
สู่อ้อมใจ แห่งแม่พ่อ ที่รอมา
จากท้องทุ่ง พฤกษ์ไพร ยังใจหาย
มิคลอนคลาย คิดถึง คนึงหา
ความผูกพัน ลึกซึ้ง ยังตรึงตรา
อยากกลับมา ด้วยหวัง พลังใจ
ประคองขัน ใบน้อย ลอยดอกรัก
วางแทบตัก บุพการี ที่สดใส
ลูกขอพร วอนท่าน ผู้สูงวัย
อวยพรชัย ให้มีสุข ในทุกวัน
** ดิถีฤกษ์ เบิกสงกรานต์ วานเทพไท้
นำพรให้ สุขยิ่ง เป็นมิ่งขวัญ
ดั่งหลักชัย ดูแล ให้แก่กัน
ตราบชีวัน สุขสันต์ นิรันดร์เทอญ....ฯ
9 เมษายน 2552 19:54 น.
ราชิกา
** กาลเวลา พาใจ ให้ไหวหวั่น
คงถึงวัน จำลา พี่ยาหนอ
แม้นกายห่าง ร้างไกล ใจคอยรอ
เฝ้าพะนอ ห่วงหา ด้วยอาลัย
** งามดวงดาว พราวพร่าง อยู่กลางฟ้า
ดาริกา ส่องแสง แรงไฉน
หากน้ำตา รินร่วง ทั้งทรวงใน
ดั่งดวงใจ หายลับ ดับลงพลัน
** โอ้วันนี้ คงไม่มี เธออีกแล้ว
ขอดวงแก้ว สง่างาม ในความฝัน
ความรู้สึก สัมผัสได้ ที่ใจกัน
สื่อสัมพันธ์ ด้วยรัก จักมิวาย
** แม้นเวลา ผันผ่าน เนิ่นนานนัก
ยังคงรัก คนดี มิห่างหาย
บุญเราสอง ครองอยู่ มิรู้คลาย
ทั้งใจกาย คงภักดิ์ รักนิรันดร์.....ฯ
5 เมษายน 2552 20:19 น.
ราชิกา
** ถึงคนไกล จากแดน ที่แสนรัก
ยังแน่นหนัก เฝ้าปอง ร่วมครองขวัญ
ใจดวงเดิม เติมสุข เพิ่มทุกวัน
มิแบ่งปัน ใครแล้ว นะแก้วตา.....
ดุจเคียงโสม ประโลมไล้ ใจแทบขาด
แต่ยังหวาด หวั่นฤทัย อาลัยหา
เคยอิงแอบ แนบชิด ยามนิทรา
สองวิญญา ร้อยเรียง คู่เคียงกัน.....
สื่อดวงจิต ละเมอ ยังเพ้อพร่ำ
ดุจลำนำ เพลงกลอน สุนทรสรรค์
ฝากสายลม พรมพร่าง กลางแสงจันทร์
รอถึงวัน เธอกลับ มารับใจ......
** คิดถึงนะ.. คิดถึง..ใจจะขาด...
แต่ไม่อาจ บอกเธอ เพ้อขานไข
ด้วยเป็นหญิง คงมิงาม เผยความนัย
ทั้งที่ใจ มอบรักแท้ ให้แด่เธอ....ฯ
3 เมษายน 2552 13:00 น.
ราชิกา
** ผ้าคลี่ดึง ขึงต่อ ในจอหนัง
คนก็ยัง ยิงถูกเป้า เงาวิถี
ด้วยผ้านั้น ผืนใหญ่ ในเวที
กระสุนมี ไม่พลาด อย่างอาจอง
หากขึงผ้า ด้วยใจ เพียงให้น้อย
คนทั้งร้อย ยิงได้ อาจใหลหลง
ด้วยผ้านั้น ถูกย่อ ขนาดลง
เมื่อเจาะจง คงพลาด ประมาทใจ
เปรียบดั่งคน มีอัตตา ข้าน่ะหรือ
ยิ่งใหญ่คือ เก่งกล้า น่าเลื่อมใส
ทะนงตัว หลงผิด เบือนบิดไป
เป้านั้นใหญ่ ถูกกระหน่ำ ไม่นำพา
หากปรับที่ ตัวเรา เฝ้าเพ่งพิศ
ปรับความคิด ยึดมั่น นั้นเถอะหนา
ฝึกมองคน คมชัด พ้นอัตตา
ด้วยคุณค่า ธรรมล้น นำผลงาน
** หากทำตัว เรานั้น พลันเป็นศูนย์
พร้อมเพิ่มพูน ศรัทธา ความกล้าหาญ
ไม่มีเป้า ใครเขา ไม่แผ้วพาล
พิชิตมาร ด้วยปัญญา มรรคาลัย
ฝึกที่ตน ความคิด จิตเป็นศูนย์
พร้อมเกื้อกูล ความดี ที่สดใส
สร้างศรัทธา วิชชาพร้อม น้อมด้วยใจ
ให้อภัย ล้ำเลิศ มิเกิดกาย
หากทิ้งตน ทิ้งอัตตา ว่าข้าอยู่
จะได้รู้ ตัวจริง สิ่งทั้งหลาย
ว่าชีวิต นี้หนอ รอความตาย
ต้องวางวาย ทุกคน ตนไม่มี
** ฝึกลดละ กิเลสไกล ใจเป็นศูนย์
พร้อมเพิ่มพูน ปัญญานำ ธรรมวิถี
ปรับที่ใจ งดงาม ด้วยความดี
ชีวิตพลี ประสบ พบนิพพาน.....ฯ
หน้าส่วนตัว
880
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
