29 มกราคม 2549 17:52 น.
ราชิกา
** ชาย **
** หลับเถอะ..หนาคนดี
ณ. ตักพี่แทนเขนย
เหนื่อยนักพักทรามเชย
ทุกคำเอ่ยด้วยห่วงใย
** หลับตา..เถอะจอมขวัญ
กล่อมเจ้านั้นจงหลับไหล
ด้วยเสียงจากหัวใจ
แนบอุ่นไอยามนิทรา
** หลับเถิด..เจ้าจงนอน
บรรจถรณ์เสน่หา
ไออุ่นจากพี่ยา
กล่อมน้องข้าสุขสมจินต์.....ฯ
** หญิง **
** หลับเถอะ..หนาคนดี
หนุนตักนี้แทนเขนย
ความรักเหมือนดั่งเคย
ทุกคำเอ่ยมาจากใจ
** หลับเถอะ..หนาจอมขวัญ
ทุกคืนวันให้หลับไหล
เสัยงเพรียกจากหัวใจ
อุ่นอกไอในทุกครา
** หลับเถิด..สุดที่รัก
นอนหนุนตักให้หรรษา
ไออุ่นจากน้องยา
กล่อมชีวานิทรารมย์......ฯ
24 มกราคม 2549 20:08 น.
ราชิกา
** หากเมื่อมี สิ่งใด มาประสบ
ใจกระทบ พบเห็น เช่นดั่งหมาย
จิตประภัสส์ ก่อนเก่า ก็กลับกลาย
เมฆหมอกร้าย รุมล้อม อยู่รอบตัว
กิเลสมาร ผลาญดวงใจ ดั่งไฟเผา
ให้ร้อนเร่า รุนแรง กำแพงชั่ว
ต้องทะลาย เพลิงพร่า ที่น่ากลัว
ประคองตัว หลงผิด อวิชชา
ในวงล้อ ปฎิจจ สมุปบาท
ต้องพิฆาต ให้หมดไป จากใจหนา
สติ..น้อม รำลึกถึง คุณครูบา
คือ..ปัญญา ศรัทธา บารมี
** หยุดที่ใจ ตัวเรา หมั่นเฝ้าคิด
รู้สิ่งผิด ดวงจิต พิศิษฐ์ศรี
ดับกิเลส ด้วยคุณค่า..แห่งปราณี
จิตที่ดี จะใสเย็น เช่นดั่งเดิม.....ฯ
22 มกราคม 2549 17:59 น.
ราชิกา
** ชีวิตนี้ ไม่ยืนยง ให้สงสาร
เมื่อวันวาน งามงด ดูสดใส
กรุ่นความหวาน แรกรุ่น อบอุ่นไอ
มิทันไร ชีวา ชราพลัน
มองใบไม้ ร่วงหล่น บนพื้นหญ้า
ก่อนนั้นหนา มากมี ด้วยสีสัน
ต้นไม้ใหญ่ ร่มเย็น ดุจเช่นกัน
คราถึงวัน ปลิดปลิว ลอยลิ่วไป
ตะวันรอน ลาลับ ลงกับฟ้า
แสงจันทรา เริ่มสว่าง กระจ่างใส
ครั้นรุ่งราง สร่างแสง อโณทัย
ต้องจากไกล ศศิธร จำจรลา
วัฎจักร โลกเห็น ดั่งเช่นนี้
เกิดดับมี ตรองตรึก ให้ศึกษา
อยู่ที่ใจ อดกลั้น สร้างปัญญา
ด้วยศรัทธา เห็นจริง ทุกสิ่งอัน
** หากได้พบ ความจริง แห่งชีวิต
น้อมดวงจิต ลงที่ใจ ใช่เสกสรรค์
ยึดไตรลักษณ์ เป็นมรรคา พร้อมฝ่าฟัน
คงสักวัน สว่างใส ที่ใจเรา.....ฯ
15 มกราคม 2549 18:21 น.
ราชิกา
เคียงเธอชวนพร่ำเพ้อ ชมจันทร์
หวานจิตชิดรำพัน เอ่ยถ้อย
เพลงแผ่วแว่วถึงกัน ฝันฝาก
ด้วยรักเรียงร่ำร้อย บ่ร้างห่างใจ....ฯ
** คืนนี้มีเราสอง
แนบประคองรักร่วมฝัน
กายจิตแนบชิดกัน
วอนให้จันทร์นั้นเป็นใจ
จันทราฟ้าสีทอง
เหลืองเรืองรองงามสดใส
แม้นห่างกันแสนไกล
เทวัญไซร้เป็นพยาน
สองเรารักร่วมจิต
ตราบชีวิตให้สุขศานต์
รักสองครองเนิ่นนาน
หวานใดปานจะเทียมทัน
วอนจันทร์กระจ่างฟ้า
ขอรักข้าจงสุขสันต์
ด้วยรักและผูกพัน
จวบถึงวันรักนานเนา
ขอรักจักซื่อตรง
แน่นหนักคงดั่งขุนเขา
ร้อยรักด้วยสองเรา
ดุจดั่งเงามั่นมิคลาย
** ตัวไกลใจยังอยู่
แนบเนาคู่มิห่างหาย
แม้นชีพนี้วางวาย
มอบใจกาย..ไว้เพียงเธอ...ฯ
9 มกราคม 2549 19:50 น.
ราชิกา
** ฝากใจ..ไปกับลม พริ้วพร่างพรมฤทัยหวน
ด้วยรัก..จักรัญจวน คอยคร่ำครวญคราห่างไกล
ฝากใจ..ไปกับดิน อุ่นไอกลิ่นยังสดใส
ด้วยรัก..จักอาลัย หฤทัยไม่ร้างรา
ฝากใจ..ไปกับดาว ส่องสกาวกลางเวหา
ด้วยรัก..จักไคลคลา คืนกลับมาตั้งตาคอย
ฝากใจ..ไปกับเดือน ยามคล้อยเคลื่อนอย่าเหงาหงอย
ด้วยรัก..จักเลื่อนลอย จึ่งต้องพลอยทุกข์ระทม
ฝากฝัน...ไว้ฝั่งฟ้า เมื่อถึงคราพาสุขสม
ด้วยรัก..จักชื่นชม น้ำค้างพรมลมพร่างพราย
ฝากฝัน..วันสวยสด ให้งามงดดั่งมั่นหมาย
ด้วยรัก..จักไม่วาย มิคลอนคลายสายสัมพันธ์
** ฝากใจ...ไว้กับเธอ เฝ้าละเมอเพ้อใฝ่ฝัน
ด้วยรัก..จักเคียงกัน สองใจมั่น..นิรันดร.....ฯ