3 พฤษภาคม 2548 21:57 น.

ความเป็นจริง

    **  มองชีวิตคิดไปให้สงสาร 
เมื่อวันวานยังเด็กดูสดใส 
กรุ่นความหวานแรกรุ่นอุ่นละไม 
ไม่ทันไรเปลี่ยนไปชราพลัน 

**  มองใบไม้ร่วงหล่นบนพื้นหญ้า 
สู่แหล่งหล้าสดสวยด้วยสีสัน 
มวลพฤกษ์ไพรร่มเย็นเป็นเพื่อนกัน 
ต้องถึงวันปลิดปลิวลิ่วลอยไป 

**  ตะวันรอนลาลับกับขอบฟ้า 
แสงจันทราเริ่มสว่างกระจ่างใส 
ใกล้รุ่งรางสร่างแสงอโณทัย 
ต้องจากไกลศศิธรจรจำลา 

**  วัฎจักรโลกเห็นเป็นเช่นนี้ 
เกิดดับมีทั่วไปให้ศึกษา 
ปรับที่ใจเร่งสร้างทางปัญญา 
เลิกอัตตาตัวตนทุกคนเทอญ.....ฯ