17 กุมภาพันธ์ 2547 19:49 น.
ราชิกา
เมื่อได้พบ แรกเจอ เธอทุกครา
สุขอุรา เคียงคู่ มิรู้หาย
เมื่อยามแย้ม ยั่วยิ้ม ดูพริ้มพราย
มองไม่หน่าย คิดถึง ตรึงหทัย
โอ้..คนดี มีใคร บ้างไหมหนอ
เคียงคู่คลอ เริงรื่น ชื่นสดใส
หากเธอนั้น ยังไม่มี เจ้าหัวใจ
โปรดรับไว้ เพื่อพินิจ พิจารณา
แต่ดูเหมือน เธออยู่ไกล ไปจากฉัน
เพียงความฝัน ไม่มีจริง ทุกสิ่งหนา
ได้แต่พบ คนดี ที่บูชา
ในนิทรา ตื่นจากฝัน พลันมลาย
เธออยู่ไหน และเป็นใคร ใจฉันเพ้อ
เฝ้าละเมอ อยู่ทุกวัน ฝันไม่หาย
เธอคนนั้น คิดถึงกัน มั่นมิวาย
รักไม่คลาย คนในฝัน นั้นคือเธอ.....ฯ
15 กุมภาพันธ์ 2547 11:04 น.
ราชิกา
* คิดถึงคนหนึ่งนั้น ไกลตา
ใจคนึงทุกเพลา ค่ำเช้า
ฝากลมช่วยพัดพา มาสู่ เจ้าเอย
กายห่างแต่ใจเฝ้า คลอเคล้าเคียงครอง.....ฯ
* คิดถึงคนหนึ่งนั้น จิตผูกพันใฝ่ฝันหา
คนึงทุกเพลา รอพี่ยาทุกนาที
* คิดถึงรำพึงเพ้อ เฝ้าละเมอไม่สุขศรี
ด้วยรักล้นฤดี ทั้งชีวีมีเพียงเธอ
* ฝากลมพรมพริ้วแผ่ว ยังหวานแว่วอยู่เสมอ
ด้วยรักจักพบเจอ ใจพร่ำเพ้อทุกคืนวัน
* กายห่างแต่ใจเคียง รักร้อยเรียงให้สุขสันต์
สองใจใกล้ชิดกัน สื่อสัมพันธ์มั่นมิคลาย
* รอวันรวมเป็นหนึ่ง คือรักซึ้งซึ่งความหมาย
มอบรักไม่เว้นวาย โลกมลายมิคลายคลอน
* ขอรักจักคงมั่น ฝากถึงกันด้วยอักษร
ห่วงหาเอื้ออาทร ร้อยบทกลอนวอนจากใจ
* มอบรักให้แก่กัน จิตผูกพันไม่หวั่นไหว
อิงแอบแนบหทัย ห่างแสนไกล..ใจเคียงครอง....ฯ
15 กุมภาพันธ์ 2547 10:21 น.
ราชิกา
* ช่องว่าง แห่งความเหงา ดูเศร้านัก
เมื่อประจักษ์ ในจิต ให้คิดถึง
ด้วยแรงรัก ปักใจ ใฝ่คนึง
เฝ้ารำพึง ห่วงหา เอื้ออาทร
คิดถึงเธอ คนไกล ใจพร่ำเพ้อ
ฝันละเมอ ร้อยคำ นำอักษร
กวีถ้อย ร้อยรส เป็นบทกลอน
สื่อสุนทร อิงแอบ แนบหทัย
ไม่มีแล้ว ช่องว่าง แห่งความเหงา
สื่อรักเรา ด้วยดวงจิต พิศมัย
ความรู้สึก ลึกซึ้ง ตรึงทรวงใน
รักล้นใจ มอบเก็บไว้ ให้แด่เธอ
แม้นกายห่าง ร้างไกล ใจยังภักดิ์
ด้วยความรัก และน้ำใจ ให้เสมอ
อุ่นไอรัก ผูกพัน วันพบเจอ
จิตพร่ำเพ้อ คิดถึงกัน ทุกวันคืน....ฯ
10 กุมภาพันธ์ 2547 19:26 น.
ราชิกา
ร้อยเรียงรัก อักษรา ภาษาษร
เป็นบทกลอน หวานซึ้ง ซึ่งสดใส
ฝากถ้อยคำ นำรัก ประจักษ์ใจ
มอบคนไกล ห่วงหา เอื้ออาทร
ร้อยคำรัก สลักไว้ ในถ้อยสาร
ร้อยคำหวาน ซาบซ่านใจ ในอักษร
ร้อยคำเพ้อ ละเมอหา มาในกลอน
ร้อยคำวอน ประทับไว้ ในดวงมาลย์
ฝากสายลม พรมพร่าง กลางห้วงหาว
ฝากดวงดาว ใยรัก ถักทอสาน
ฝากดวงเดือน เตือนใจ ให้สราญ
ฝากวันวาน คืนถิ่น ที่เคยเนา
คือความรัก ลึกซึ้ง ซึ่งพันผูก
หมั่นเพียรปลูก ต้นรักไว้ ไม่อับเฉา
ด้วยรักแท้ ประจักษ์แน่ สองใจเรา
เป็นดั่งเงา ส่งแรงใจ ให้แก่กัน
อุ่นไอรัก พักพิง อิงแอบเพ้อ
เฝ้าละเมอ คนไกล ในความฝัน
อุ่นไอรัก จักรอ พ้อทุกวัน
สองรักมั่น อบอุ่น ละมุนทรวง.....ฯ
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:46 น.
ราชิกา
* ร้อยเรียงรัก อักษรา ภาษาษร
เป็นบทกลอน หวานซึ้ง ซึ่งสดใส
ฝากถ้อยคำ นำรัก ประจักษ์ใจ
มอบคนไกล ห่วงหา เอื้ออาทร
ร้อยคำรัก สลักไว้ ในถ้อยสาร
ร้อยคำหวาน ซาบซ่านใจ ในอักษร
ร้อยคำเพ้อ ละเมอหา มาในกลอน
ร้อยคำวอน ประทับไว้ ในดวงมาลย์
ฝากสายลม พรมพร่าง กลางห้วงหาว
ฝากดวงดาว ใยรัก ถักทอสาน
ฝากดวงเดือน เตือนใจ ให้สราญ
ฝากวันวาน คืนถิ่น ที่เคยเนา
คือความรัก ลึกซึ้ง ซึ่งพันผูก
หมั่นเพียรปลูก ต้นรักไว้ ไม่อับเฉา
ด้วยรักแท้ ประจักษ์แน่ สองใจเรา
เป็นดั่งเงา ส่งแรงใจ ให้แก่กัน
อุ่นไอรัก พักพิง อิงแอบเพ้อ
เฝ้าละเมอ คนไกล ในความฝัน
อุ่นไอรัก จักรอ พ้อทุกวัน
สองรักมั่น อบอุ่น ละมุนทรวง.....ฯ
หน้าส่วนตัว
813
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
