27 กุมภาพันธ์ 2547 21:16 น.
ราชิกา
* วันล่วงเลยพ้นผ่าน นานแสนนานจะจดจำ
คิดถึงซึ่งน้ำคำ เคยพรอดพร่ำฝากหัวใจ
* เย็นลมโชยโบกพริ้ว รวงข้าวปลิวโอนเอนไหว
คิดถึงซึ่งคนไกล พี่จากไปไม่คืนมา
* ลมหนาวเริ่มโชยผ่าน วอนประสานวานเถิดหนา
คิดถึงซึ่งสัญญา ที่จะมาร่วมร้อยเรียง
* อิงแอบแนบชิดใกล้ ฝากรักไว้ในน้ำเสียง
เคล้าคลอรอคู่เคียง ดั่งสำเนียงเพียงวาจา
* รอเธอเสมอมั่น จิตผูกพันใฝ่ฝันหา
คำพร่ำที่สัญญา จะกลับมาคราเหมันต์
* ลมหนาวเลยพ้นไป ไม่พบใครดั่งใจฝัน
รวงข้าวแห้งเหี่ยวพลัน ตัวข้านั้นหมดอาลัย
* รอเพียงพี่คืนมา ดั่งวาจาที่สดใส
ด้วยรักจักร่วมใจ สัญญาไว้...ใยพี่ลืม.....ฯ
26 กุมภาพันธ์ 2547 21:42 น.
ราชิกา
ฝากดวงใจ ให้เธอ เพ้อพร่ำหา
ฝากดวงตา แม้นไกล ในความฝัน
ฝากความรัก ภักดิ์ใจ ให้แก่กัน
ฝากชีวัน แน่แท้ แม้มลาย
ฝังความดี รักนี้ ทั้งพี่น้อง
ฝังประคอง เคียงข้าง มิห่างหาย
ฝังด้วยรัก ซ่อนเร้น มิเว้นวาย
ฝังมิคลาย รักซึ้ง ติดตรึงใจ
แม้นค่ำคืน ฝืนทน จนใจล้า
เห็นใบหน้า เธอมา คราหลับใหล
ครั้นพอตื่น ฝืนทรวง ดวงหทัย
เพียงสุขใจ ในทิวา แห่งราตรี
คราใดเหงา เฝ้าละเมอ เพ้อครวญคร่ำ
ฝากลำนำ คำกลอน สุนทรศรี
มธุรส เรียงร้อย ถ้อยกวี
ว่าคนดี คอยพี่ยา กลับมาพลัน
แม้นกายห่าง แต่ใจ ยังใสส่อง
อยู่กลางห้อง หฤทัย ที่ใฝ่ฝัน
เฝ้าเก็บใจ ไว้รอ ขอสัมพันธ์
ฝากรักมั่น มอบไว้ ให้แด่เธอ....ฯ
21 กุมภาพันธ์ 2547 11:56 น.
ราชิกา
ร้อยลำนำ คำกลอน วอนหวานแว่ว
เพลงพริ้วแผ่ว ผ่านมา คราฟ้าใส
ขลุ่ยล้อลม พรมพร่าง กลางพฤกษ์ไพร
ส่งมอบไป สู่ดวงใจ ใครคนดี
ยามค่ำคืน ขื่นขม ระทมเหงา
ด้วยเพราะเรา ขาดคู่ครอง ต้องหมองศรี
มีเพียงเงา แห่งความรัก และภักดี
ปลอบชีวี ให้สดใส ไม่ลำเค็ญ
อุปสรรค กั้นขวางหน้า ฝ่าฟันสู้
จะเคียงคู่ แน่แท้ แม้ยากเข็ญ
จะอดทน สู่จุดหมาย อย่างใจเย็น
เพื่อมาเป็น กำลังใจ ให้แก่กัน
หากถึงครา ลาไกล ใจคงเพ้อ
ขอให้เธอ คนดี มีสุขสันต์
เฝ้าถนอม อดออมใจ ไว้ผูกพัน
เก็บรักฝัน รอพี่ยา กลับมาเยือน.....ฯ
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:22 น.
ราชิกา
ชีวิต..บังเกิดมา ในโลกหล้าและธาตรี
คุณค่าของชีวี นั้นต้องมีในใจตน
ชีวิต..ใช่สินค้า ตีราคาน่าสับสน
ศักดิ์ศรีความเป็นคน นั้นมากล้นไม่เสื่อมคลาย
รักใน..เพื่อนมนุษย์ บริสุทธิ์ซึ่งความหมาย
ห่วงใยมิเว้นวาย มิคลอนคลายมลายไป
หากเกิด..ความทุกข์ยาก แม้นลำบากสักเพียงไหน
ขออยู่คู่หทัย กำลังใจให้ดั่งเงา
สองมือ..จะช่วยโลก คราทุกข์โศกและเงียบเหงา
สองมือ..จากพวกเรา จะคอยเฝ้าให้เบาใจ
สองมือ..จะประสาน บริการให้สดใส
สองมือ..คือมาลัย ฝากมอบไว้ตลอดกาล
สองมือ..คอยช่วยเหลือ จะกอบเกื้อเอื้อไพศาล
เกื้อหนุนจุนเจือจาน บริการ..เพื่อปวงชน....ฯ
18 กุมภาพันธ์ 2547 12:51 น.
ราชิกา
เมื่อได้พบ แรกเจอ เธอทุกครา
สุขอุรา เคียงคู่ มิรู้หาย
เมื่อยามแย้ม ยั่วยิ้ม ดูพริ้มพราย
มองไม่หน่าย คิดถึง ตรึงหทัย
โอ้..คนดี มีใคร บ้างไหมหนอ
เคลียเคล้าคลอ เริงรื่น ชื่นสดใส
หากเธอนั้น ยังไม่มี เจ้าหัวใจ
รับฉันไป เพื่อพินิจ พิจารณา
แต่ดูเหมือน เธออยู่ไกล ไปจากฉัน
เพียงความฝัน ไม่เห็นจริง ทุกสิ่งหนา
ได้แต่พบ ใครคนดี ที่บูชา
ในนิทรา ตื่นจากฝัน พลันมลาย
เธออยู่ไหน และเป็นใคร ใจฉันเพ้อ
เฝ้าละเมอ อยู่ทุกวัน ฝันไม่หาย
เธอเท่านั้น คิดถึงกัน มั่นมิคลาย
รักมิวาย คนในฝัน นั้นคือเธอ......ฯ