12 พฤศจิกายน 2547 19:41 น.
ราชิกา
แม้นคราใด ใจเธอ เพ้อพร่ำหา
ให้นำพา ในจิต คิดหวั่นไหว
ความสำเร็จ แห่งนักสู้ อยู่ที่ใจ
เหตุอันใด ท้อแท้ ไม่แน่นอน
อันชาติเชื้อ ชายชาญ ต้องหาญสู้
ผิดเป็นครู มองเห็น เช่นคำสอน
ความอดทน ยิ่งใหญ่ ให้สังวรณ์
มิคลายคลอน มั่นคง ตรงต่อกัน
อุปสรรค ขวางกั้น จงฟันฝ่า
ต้องทายท้า มุ่งไป ไม่โศกศัลย์
หากมัวเกรง สังคม ขมขื่นพลัน
ตัวเรานั้น สำคัญ กว่าสิ่งใด
ทุกทุกอย่าง วางไว้ ในดวงจิต
ควรเพ่งพิศ แยบยล จนสดใส
ปรับความคิด พินิจตรอง มองเข้าไป
อยู่ที่ใจ ของเรา เท่านั้นเอง.......ฯ
7 พฤศจิกายน 2547 16:38 น.
ราชิกา
ค่ำคืน ดวงดาว พราวฟ้า
จันทรา พริ้งเพริศ เฉิดฉัน
พิลาศ เลิศลักษณ์ ลาวัลย์
ขอจันทร์ คล้องใจ ไม่คลาย
ภาพรัก ประจักษ์ ใจฝัน
สัมพันธ์ รักนั้น มั่นหมาย
ภาพน้อง ครองคู่ พี่ชาย
ละลาย เมื่อกาย ใกล้เธอ
ยิ่งพบ ยิ่งภักดิ์ หนักจิต
ยิ่งคิด ยิ่งรัก เสมอ
ยิ่งใกล้ ยิ่งใจ ละเมอ
ยิ่งเพ้อ ถึงเธอ ทุกวัน
ฝากใจ ให้พี่ ที่รัก
น้องจัก ร้อยเรียง เคียงฝัน
อิงแอบ แนบชิด ใกล้กัน
รักมั่น แม้วัน จากลา
ค่ำคืน ดวงดาว พราวแสง
รักแฝง ซาบซึ้ง เสน่หา
แสงจันทร์ ลูบไล้ นงพะงา
ดั่งเป็น สัญญา พี่เยือน.......ฯ
2 พฤศจิกายน 2547 19:38 น.
ราชิกา
ประดุจดาว พราวพร่าง กลางเวหา
ประโลมหล้า ด้วยเสียง สำเนียงใส
ประคองจิต กายมั่น มิหวั่นภัย
ประคองใจ มั่นคง ตรงต่อกัน
อยากจะรู้..ใครหนอ..รอฟากฟ้า
อยากจะรู้..ใครหนา..พาสุขสันต์
อยากจะรู้..ใครเอ่ย..เผยสัมพันธ์
อยากจะรู้..ใครกัน..ฝันร่วมใจ
หริ่งเรไร ร้องดัง ฟังแว่วหา
โอ้พี่ยา คนดี นี้อยู่ไหน
ฝากสายลม พรมพร่าง กลางพฤกษ์ไพร
รักห่วงใย ให้เรา เฝ้าระทม
รอคอยเธอ พานพบ ประสบพักตร์
รอคอยรัก เราสอง ครองสุขสม
รอคอยใคร คนหนึ่ง ซึ่งชื่นชม
รอรื่นรมย์ รักหวัง ดั่งตั้งใจ........ฯ