28 พฤศจิกายน 2547 11:35 น.
ราชิกา
โอ้แสงจันทร์ วันเพ็ญ เด่นกลางฟ้า
ห้วงนภา แวววับ ระยับฝัน
ไร้เมฆหมอก ม่านมัว มาพัวพัน
งามเฉิดฉัน พราวพร่าง ทางฟ้าไกล
สว่างจ้า งามเด่น เพ็ญสิบสอง
น้ำเจิ่งนอง ห้วยระหาน ลำธารไหล
จันทร์สาดส่อง ทั่วท้อง นภาลัย
สะท้อนใน ธารทอง ของคงคา
ริมฝั่งน้ำ ประทีปทอง มองระยับ
ละเลื่อมจับ วาววาม งามหนักหนา
เพ็ญสิบสอง น้ำนอง ทั่วธารา
ข้าฯบูชา จุดเทียน เวียนนที
กระทงใจ ลอยไป ในแดนสรวง
รักอย่าลวง ร้างไกล ใจหน่ายหนี
วอนพระแม่ คงคา โปรดปรานี
ปลอบชีวี ผูกพัน มั่นมิเลือน
กระทงน้อย ลอยนิ่ง อ้อยอิ่งไหล
ส่งหทัย ข้ามขอบฟ้า ว่าเสมือน
ความคิดถึง ห่วงใย ให้ย้ำเตือน
คุณคือเพื่อน คู่ขวัญ ทุกวันวาร....ฯ
24 พฤศจิกายน 2547 19:12 น.
ราชิกา
คลื่นชีวิต ซัดไป ในทางเปลี่ยว
อาจลดเลี้ยว อ้างว้าง ร้างสับสน
เคียงข้างกาย ไม่มีใคร แม้สักคน
ฝ่าสายฝน อ่อนระโหย โดยลำพัง
หนทางไกล อยู่ที่ใจ ให้ต่อสู้
เหนื่อยหนักรู้ ดุจเป็น เช่นความหวัง
ใกล้ชิดเธอ สุขใจ ให้พลัง
ไม่หยุดยั้ง ก้าวไป ในมรรคา
เพียงเราสอง ครองใจ อย่าไหวหวั่น
เรามีกัน และกัน พลันหรรษา
คอยเคียงข้าง อิงแอบ แนบอุรา
แม้นภัยมา เป็นแรงใจ ให้แก่กัน
จับมือเธอ เดินไป ในทุกที่
มอบชีวี ด้วยหทัย ในความฝัน
หากใครล้ม ฉุดมือไว้ ให้เร็วพลัน
กอดคอมั่น ประคอง สองใจเรา.....ฯ
21 พฤศจิกายน 2547 18:16 น.
ราชิกา
เส้นทางฝัน ที่ฉันไป ยังไม่ถึง
เพ้อรำพึง คอยเฝ้า เราหวั่นไหว
จะทอดตัว เป็นสะพาน ก้าวข้ามไป
สู่หลักชัย จุดหมาย แห่งปลายทาง
เส้นทางนี้ ที่หัวใจ ใครอ่อนล้า
พร้อมฟันฝ่า ร่วมด้วย ช่วยถากถาง
พลังใจ ต่อสู้ อยู่มิจาง
คอยเคียงข้าง ทุกนาที ที่สัญจร
เส้นทางฝัน นั้นไกล ใครรู้บ้าง
อาจอ้างว้าง ในจิต คิดทอดถอน
ด้วยแรงใจ ส่งไป เอื้ออาทร
ต่างอาวรณ์ ห่วงใย ให้แก่กัน
จะขอเป็น สะพานใจ ให้ก้าวข้าม
ดุจฟ้าคราม อุ่นไอ ในความฝัน
สง่างาม ท่ามกลาง แสงตะวัน
เพื่อเธอนั้น แกร่งกล้า อย่างท้าทาย.....ฯ
18 พฤศจิกายน 2547 20:02 น.
ราชิกา
สายลมหนาว คราวนี้ ชีวีช้ำ
สุดระกำ หมองหม่น ทนไม่ไหว
สายลมพัด แผ่วพริ้ว ลิ่วลอยไกล
เหตุอันใด รักทำ ชอกช้ำทรวง
ดั่งใบไม้ สีเขียว เรียวแรกผลิ
ไม่มีติ ความงาม ตามแหนหวง
ระบัดใบ ไกลถิ่น ดินทั้งปวง
ใยถูกลวง ให้รัก ปักฤทัย
ถูกปลิดปลิว เคว้งคว้าง กลางทางเปลี่ยว
มิแลเหลียว สักน้อย คอยผลักไส
ใบไม้ร่วง พริ้วร่าง ลงกลางไพร
ต่อนี้ไป อยู่เดียว เปลี่ยวเอกา
กาลเวลา หมุนเวียน แล้วเปลี่ยนผัน
รอคอยวัน ใจเรา เฝ้ารักษา
ดุจใบไม้ ร่วงหล่นไป ในพนา
ไม่หวนมา สัญญาใจ ใครคนลืม......ฯ
14 พฤศจิกายน 2547 16:28 น.
ราชิกา
** รวงข้าวเหลือง เรืองรอง ครองพิสุทธิ์
เปรียบประดุจ เมืองแมน แดนสวรรค์
ข้าวออกรวง สีทอง ผ่องอำพัน
รอคอยวัน คมเคียว ที่เกี่ยวรวง
** เฝ้าพร่ำเพรียก เรียกหา จนฟ้าสาง
ไม่จืดจาง คอยเธอ เพ้อห่วงหวง
คำสัญญา จะกลับมา มิหลอกลวง
สิ่งทั้งปวง มอบไว้ ให้แก้วตา
** ตะแบกบาน สีม่วง ร่วงหล่นพริ้ว
ถูกปลิดปลิว ปลดวาง กลางเวหา
หริ่งเรไร ร้องระงม พรมพนา
อนิจจา ทุ่งร้าง อ้างว้างใจ
** รวงข้าวเหลือง เรืองรอง สีทองทาบ
เหลือเพียงคราบ น้ำตา มารินไหล
ไร้คมเคียว เกี่ยวรวง ดวงหทัย
รอคอยใคร ดั่งคมเคียว เกี่ยวรักคืน.......ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
หน้าส่วนตัว
1417
