29 กันยายน 2546 20:18 น.
ราชิกา
รักนี้...เพียงดวงดาวพราวพร่างแสง
รักนี้...แรงด้วยศรัทธาพาสดใส
รักนี้...ปองครองคู่สู่หทัย
รักนี้...ใจสองสนิทใกล้ชิดกัน
คือ.....ความหวานซาบซ่านใจในวันแรก
แล้ว...ค่อยแทรกซอนไซ้ให้ใฝ่ฝัน
คือ.....ธาราน้ำทิพย์ทองคล้องใจพลัน
แล้ว...เซาะกลั่นสู่ห้วงแห่งดวงใจ
เธอ...นั้นเป็นเช่นดั่งพลังกล้า
เธอ...สู้ท้าฝ่าฟันมิหวั่นไหว
เธอ...เปรียบเหมือนเรือน้อยล่องลอยไกล
เธอ...คือเงาแห่งใจในชีวี
รัก...แสนไกลใจเอยไม่เคยท้อ
นี้....คอยรอดวงฤทัยไม่หลีกหนี
คือ...ความรักคิดถึงทุกนาที
เธอ..คนดีด้วยรักซึ้งจึ่งเฝ้ารอ......ฯ
27 กันยายน 2546 15:25 น.
ราชิกา
จากผืนน้ำ จรดฟ้า คราได้พบ
ให้ประสบ ความจริง ทุกสิ่งสรรพ์
ธรรมชาติ วาดไว้ ในใจพลัน
เพื่อชีวัน ร่วมสืบสาน กาลเวลา
คือผืนน้ำ คราคร่ำ ร่ำร้องอยู่
ปลาลอยคู่ เคียงกัน ให้หรรษา
หาดทรายขาว พราวพร่าง สว่างตา
มองธารา คลื่นกระเซ็น เห็นเป็นฟอง
คือผืนทราย ที่โอบกอด ทะเลฝัน
เคียงคู่กัน ทั้งกายใจ ไม่มีสอง
น้ำคู่ฟ้า ดวงดารา จันทราปอง
แนบประคอง เคียงข้าง มิห่างใจ
จากผืนน้ำ จรดฟ้า คราได้เห็น
ประทับเป็น ความซาบซึ้ง ซึ่งสดใส
หวนรำลึก โหยหา คราต้องไกล
ด้วยกลิ่นไอ ทะเลงาม ยามสายันต์.....ฯ
13 กันยายน 2546 14:33 น.
ราชิกา
....( หญิง )....******
จากภาพหนึ่ง ซึ้งใจ ในดวงจิต
พรหมลิขิต ดลใจ ให้ห่วงหา
จะชาติใด สองใจ ไม่คลาดคลา
บุญนำพา ให้ได้พบ ประสบกัน
คราเมื่อเรา มาพบกัน ในวันนี้
สองชีวี ประทับใจ ใช่ความฝัน
ความลึกซึ้ง เชื่อมสายใย ให้ผูกพัน
สื่อถึงกัน ด้วยรู้ใจ ไม่คลุมเคลือ
....( ชาย )....******
ย้อนมโน สำนึก ลึกในจิต
ย้อนชีวิต อดีตชาติ ประหลาดเหลือ
เหมือนปางก่อน ต่างเกื้อหนุน คอยจุนเจือ
จึงห่วงเอื้อ อาทร ดั่งดวงใจ
ให้วาบหวาม อบอุ่นใจ กระไรหนอ
เฝ้าคอยรอ แม้จะนาน สักเพียงไหน
เพื่อหล่อหลอม รวมเป็น หนึ่งฤทัย
เคียงกันไป คืนถิ่น ที่เคยเนา
คือความรัก ลึกซึ้ง ซึ่งพันผูก
หมั่นเพียรปลูก ต้นรักไว้ ไม่อับเฉา
ด้วยรักแท้ ประจักษ์แน่ สองใจเรา
เป็นดั่งเงา ส่งแรงใจ ให้แก่กัน......ฯ
13 กันยายน 2546 14:07 น.
ราชิกา
ด้วยความรัก ที่คงมั่น ไม่หวั่นไหว
เจ้านางไซร้ ทุกข์ฤทัย ให้ทอดถอน
เฝ้าคิดถึง คนึงหา แสนอาวรณ์
สุดร้าวรอน กรรแสงร่ำ และคร่ำครวญ
คอยคนรัก พักใจ ไม่เคยท้อ
เฝ้าคอยรอ นานแสนไกล ใจกำสรวล
โอ้..เจ้าพี่ จากน้องไป ใครเรรวน
ใยไม่หวน คืนหาน้อง คล้องสัมพันธ์.....ฯ
กาลเวลา เนิ่นนาน กว่าพานพบ
คราประสบ นวลน้อง ต้องโศกศัลย์
เจ้านางสิ้น ด้วยคมกริช ปลิดชีวัน
หลั่งเลือดพลัน เพราะน้อยใจ ในคู่เคียง
ก่อนจะสิ้น ชีวาวาย คลายจากหล้า
องค์เจ้าฟ้า ตั้งสัจจะ สุรเสียง
อธิษฐาน วิญญาณรัก ร่วมร้อยเรียง
คู่พร้อมเพรียง ครองความสุข ทุกชาติไป
หากชาติใด ไม่ได้เป็น เช่นคู่สอง
จะขอปอง คอยดูแล ให้สดใส
มอบความรัก คำปรึกษา กำลังใจ
คล้องหทัย ดุจสายใย แห่งศรัทธา....ฯ
13 กันยายน 2546 13:36 น.
ราชิกา
จากภาพหนึ่ง ซึ่งสว่าง กลางดวงจิต
เป็นนิมิต มหัศจรรย์ ให้กังขา
อนุสรณ์ ของความรัก สองวิญญา
กษัตริย์ตรา แห่งโยนก นครไกล
อาณาจักร ล้านนา คราก่อนนั้น
ศกหนึ่งพัน สี่ร้อย ที่สดใส
พังคราช เป็นกษัตริย์ ของชาวไทย
โอรสใน คือพระเจ้า พรหมกุมาร
อภิเษก สมรส กับธิดา
สุดโสภา ราชนิกูล ผู้กล้าหาญ
ร่วมครองรัก ด้วยความสุข มาช้านาน
จวบถึงกาล ต้องมาพราก จากไกลกัน
ด้วยเพราะขอม ยกทัพหน้า มาประชิด
คร่าชีวิต ชาวโยนก ให้อาสัญ
พังคราช พร้อมบุตรา จอมราชัน
หนีได้พลัน เหลือเพียงข้าฯ ธิดานาย
ถูกกวาดต้อน เป็นเชลย และจับขัง
เปรียบเหมือนดั่ง คนไร้ค่า น่าใจหาย
ทรมาน ทนทุกข์ยิ่ง ทั้งใจกาย
รักมิคลาย สวามี ที่จากจร.....ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
หน้าส่วนตัว
995
