4 กรกฎาคม 2546 21:03 น.
ราชิกา
ดอกเอ๋ย......ดอกรัก
เฝ้าฟูมฟัก รักใคร่ กลางใจฉัน
แม้นอยู่ห่าง แสนไกล ไม่สำคัญ
ด้วยรักมั่น สัญญาใจ ไม่แชเชือน
ปลูกต้นรัก ไว้รอ เจ้าผลิดอก
คราเจ้าออก ช่อสวย ใครจะเหมือน
เฝ้าคิดถึง ซึ้งใจ ไม่ลืมเลือน
ด้วยคำเตือน ที่เว้าวอน ออดอ้อนใจ
คราเคลียคลอ เคียงพี่ นี้สุขนัก
ด้วยประจักษ์ รักแน่แท้ ที่สดใส
เคยอิงแอบ แนบอกอุ่น กรุ่นทรวงใน
ดวงหทัย นั้นมอบไว้ ให้พี่ครอง
หมั่นรดน้ำ พรวนดิน ถวิลหา
ทุกเพลา เฝ้าห่วงใย ใจเราสอง
รอฟูมฟัก ดอกรักไว้ ด้วยใจปอง
ไม่ให้หมอง รักสดชื่น ทุกคืนวัน.....ฯ
2 กรกฎาคม 2546 20:04 น.
ราชิกา
มองสายฝน ที่ร่วงหล่น จากฟากฟ้า
ด้วยดวงตา พร่าพราย กายสุดเหงา
เมื่อก่อนนั้น ยังมีรัก แห่งสองเรา
ที่คอยเฝ้า ดูแลใจ ห่วงใยกัน
สายฝนสาด กระทบใจ ให้คิดถึง
คอยคนซึ้ง ด้วยแสนไกล ในความฝัน
ค่ำคืนนี้ ไม่มีแสง แห่งดวงจันทร์
อยู่คู่ขวัญ เคลียคลอเคล้า ให้เศร้าใจ
มีเพียงสาย ฝนสาด ฟาดกระหน่ำ
ยิ่งตอกย้ำ ฤดี ที่หมองไหม้
วานสายฝน บอกคนดี ที่อยู่ไกล
ว่ามีใคร คอยห่วงหา ทุกราตรี
คอยเวลา ที่ได้มา อยู่เคียงข้าง
คอยไม่สร่าง รักไม่จาง จากใจนี่
คอยห่วงใย ด้วยใจรัก ทุกนาที
คอยวันที่ เราสุขสอง ครองรักเคียง....ฯ