6 กุมภาพันธ์ 2546 20:19 น.

รอวัน...พบเธอ

วอนสายลมพรมพัดพา โบกโบยโชยมา
แก้วตาอยู่เดียวเปลี่ยวใจ
ค่ำลงแสงดาวสุกใส ส่องประกายไป
เพื่อให้มีสุขทุกครา
เมื่อยามเหน็บหนาวอ่อนล้า คลื่นลมพัดมา
สู่หล้าทัดเทียบเทียมทาน
ลมเอยข้าขอช่วยวาน สื่อรักประสาน
ซึ้งนานกว่าใครไม่มี
หากว่าได้พบคนดี ช่วยบอกเขาที
กายีฉันนี้ทุกข์ใจ
คอยเธอปลอบขวัญหทัย เพื่อเป็นแรงใจ
ให้ใครคนหนึ่งรื่นรมย์
แอบอิงอุ่นไอใจตรม มอบความสุขสม
ฝากลมพราวพร่างกลางไพร
ถึงคนที่อยู่แดนไกล คิดถึงซึ้งใจ
หาใครมิเท่าเทียมเธอ
รอวันเรานั้นพบเจอ มั่นคงเสมอ
ขอเธออย่าลืม..สัญญา......