14 พฤษภาคม 2546 11:08 น.
ราชิกา
ระยะทาง แม้นแสนไกล ใจใฝ่ถึง
ในใจซึ่ง มีแรงรัก จักครวญหา
คงส่งฝาก สายลมพริ้ว ลิ่วลอยมา
จิตติดตรา ตรึงหทัย ไม่เว้นวัน
หวนครวญคิด แก้วตา คราจำพราก
ใจไม่จาก หากจิตน้อง ต้องโศกศัลย์
รักจักยิ่ง ห่างไปไกล ใจผูกพัน
วานนานวัน ไม่เปลี่ยนผัน ฉันรอเธอ
หากจากกัน ใจของฉัน นั้นคงมั่น
ไม่ไหวหวั่น รักจริงใจ ให้เสมอ
คราตราตรึง ซึ้งหวานรัก วันพบเจอ
ครวญชวนเพ้อ ละเมอหา พาสุขใจ
รักพักจิต สนิทแนบ แอบอุ่นอก
ดั่งรังนก ได้พักพา อยู่อาศัย
ที่มีสุข สงบล้ำ ฉ่ำทรวงใน
ไม่ให้ไกล ซึ้งใจสอง ครองคู่เคียง......ฯ
12 พฤษภาคม 2546 23:44 น.
ราชิกา
ค่ำคืนนี้ มีเดือนเพ็ญ ให้เย็นจิต
เฝ้าครวญคิด ถึงคนดี ที่ห่วงหา
ภาพความรัก แห่งสองเรา ยังตรึงตรา
สุขอุรา รักหวานซึ้ง ติดตรึงใจ
สายลมพัด พรมแผ่วพริ้ว ปลิวลอยล่อง
เคียงประคอง ตระกองขวัญ ฝันสดใส
อุ่นอกพี่ ด้วยไอรัก ประจักษ์ใจ
สองหทัย หวานรักเหลือ เอื้ออาทร
มองดวงดาว พราวฟากฟ้า เวลานี้
สองชีวี รักร้อยใจ ในอักษร
เฝ้าคิดถึง คนึงหา ให้อาวรณ์
มิคลายคลอน วอนรักคู่ สู่สองใจ
ค่ำคืนนี้ มีเดือนเพ็ญ เช่นวันนั้น
รอเพียงวัน ฝันเคียงครอง ผุดผ่องใส
สองกายชิด สนิทแนบ แอบทรวงใน
รักล้นใจ หมายเพียงเธอ เพ้อรำพัน....ฯ
11 พฤษภาคม 2546 18:55 น.
ราชิกา
หากเมื่อมี สิ่งใด มากระทบ
ใจประสบ ตาพบเห็น เช่นดั่งหมาย
จิตประภัสส์ แต่ก่อนเก่า ก็กลับกลาย
มีหมอกร้าย รุมล้อม อยู่รอบตัว
กิเลสมาร ผลาญดวงใจ ดั่งไฟเผา
ให้ร้อนเร่า รุนแรง กำแพงชั่ว
ต้องทะลาย ฝ่าเปลวเพลิง ที่น่ากลัว
ประคองตัว อย่ามัวหลง อวิชชา
ในวงล้อ ปฎิจจ สมุปบาท
ต้องพิฆาต ให้หมดไป จากใจหนา
สติ..น้อม รำลึกถึง คุณครูบา
คือ..ปัญญา และศรัทธา บารมี
หยุดที่ใจ ของตัวเรา หมั่นเฝ้าดู
ระลึกรู้ ด้วยดวงจิต พิศิษฐ์ศรี
ดับสิ่งเร้า ณ..ที่เกิด ด้วยปราณี
จิตที่ดี จะใสเย็น เช่นดั่งเดิม.....ฯ
9 พฤษภาคม 2546 19:54 น.
ราชิกา
จิตเดิมเราอยู่นี้ ประภัสส์
คราที่ใจสงัด ผ่องแผ้ว
หลุดพ้นเครื่องรึงรัด กิเลส นั้นแล
งามดั่งดุจดวงแก้ว เพริศแพร้วแดนสรวง...ฯ
จิตเดิมนั้นแน่แล้ว ผุดผ่องแผ้ว.ณ.แดนไกล
ประภัสส์นิ่งในหทัย ห้วงดวงใจของทุกคน
คราจิตนี้เริ่มเคลื่อน พลันลอยเลื่อนจากเบื้องบน
ดุจดั่งกระแสชล ไหลเวียนวนลงสู่ดิน
จิตนั้นพลันได้พบ เมื่อประสบและยลยิน
เครื่องรึงรัดมัดใจสิ้น ยิ่งเริ่มดิ้นให้ป่วนใจ
กิเลส...คือตัวมาร ที่คอยผลาญเติมเชื้อไฟ
เร่าร้อน...อยู่ภายใน ใจสั่นไหวกายสะเทือน
แม้เพียงตั้งจิตมั่น สติ...นั้นจะคอยเตือน
ไม่ลุ่มหลงและแชเชือน กลับลางเลือนเหมือนไม่มี
เมื่อ...หยุดอยู่ที่ใจ.. ปรับจิตให้ทันท่วงที
ใสนิ่งดั่งวารี จิตที่ดี..จะร่มเย็น
รู้ทัน...ในความคิด ดับสนิทไม่ซ่อนเร้น
ปิดกั้นสิ่งที่เห็น ละว่างเว้นจิตวาวแวว
จิตนั้น..พลันสว่าง แจ่มกระจ่างและเพริศแพร้ว
ใสงามดุจดวงแก้ว ใจผ่องแผ้วจากผองภัย
จิตสงบ..สะอาดนั้น ส่องฟ้าพลันให้สดใส
ประดับในห้วงหทัย หยุดที่ใจ...ของตนเอง...ฯ
8 พฤษภาคม 2546 15:05 น.
ราชิกา
สายฝนหลั่ง พรั่งพรูมา ไม่ขาดสาย
น้ำกระจาย สาดกระเซ็น เป็นฟองฝอย
หล่นสู่พื้น ในแดนดิน ถิ่นดงดอย
สายฝนปรอย ให้ชุ่มเย็น เป็นสุขใจ
เมื่อฝนซา นภาพร่าง กระจ่างฟ้า
รุ้งเจิดจ้า ทอโค้งพาด ขอบฟ้าใส
ม่วงเขียวคราม น้ำเงินเหลือง เรืองอำไพ
แสดแดงให้ รุ้งงามตา และน่ามอง
ธรรมชาติ ช่วยเตือนใจ ให้เราคิด
ดั่งชีวิต คล้ายเมฆฝน ที่หม่นหมอง
ฝนจากฟ้า ไหลหลั่งมา น้ำตานอง
ฟ้าหยุดร้อง เมฆดำหาย มลายไป
เกิดเป็นแสง ทอสีรุ้ง เฟื่องฟุ้งจิต
ดุจนิมีต แห่งความดี ที่สดใส
ฟ้าหลังฝน ช่วยดาลดล พลังใจ
ก้าวต่อไป ด้วยใจมั่น มิหวั่นกลัว....ฯ
หน้าส่วนตัว
866
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
