9 ธันวาคม 2546 19:59 น.
ราชิกา
เฝ้ามองสิจันทร์ฉาย..........ธ.ประกายอร่ามตา
ดั่งเช่นรตนา...........ศิวะเรืองละเลื่อมพราย
ขอบฟ้า.ณ. แดนดิน...........พลสิ้นมิเว้นวาย
ชื่นชมบ่ห่างหาย................ดุจคลายก็สุขใจ
คราใดสิหม่นหมอง............บ่มิครองจะสดใส
ร้อนรุ่มหฤทัย....................มนในผิมืดมน
ธรรมชาติสิสั่งสอน..............ศศิธรธ.เบื้องบน
ท่องเที่ยวนภาดล................ผิวตนจะพอใจ
จงเป็นศศิจ้า......................จรัสฟ้าณ.แดนไกล
เปล่งแสงรวีไป...................ธ.ประไพมเลืองรอง
พร้อมกายวจีจิต..................สุจริตพินิจตรอง
ธรรมะจะคุ้มครอง................สติยึดประพฤติตน.....ฯ
8 ธันวาคม 2546 19:52 น.
ราชิกา
อยากจะปลูก ต้นรัก สักหนึ่งต้น
คงต้องค้น วิเคราะห์ และเสาะหา
เลือกพันธ์ดี ที่สดใส ในทุกครา
แดดลมท้า ไม่ท้อ ต่อสิ่งใด
รากแก้วนั้น ฝังลึก ผนึกแน่น
ดุจดังแก่น คงมั่น มิหวั่นไหว
ลำต้นแท้ แผ่กิ่งก้าน และดอกใบ
สานสายใย แห่งรักนี้ ที่แน่นอน
มีน้ำใจ ไมตรี อารีรอบ
ชนชื่นชอบ บทกวี ที่สั่งสอน
ด้วยเมตตา กอบเกื้อ เอื้ออาทร
คราเว้าวอน ห่วงหา ให้อาลัย
อยากจะปลูก ต้นรัก สักหนึ่งต้น
เพื่อรอคน สรรสร้าง ทางสดใส
หมั่นเพียรปลูก ต้นรัก ไว้ภายใน
หล่อเลี้ยงใจ ด้วยความฝัน ทุกวันคืน.....ฯ
7 ธันวาคม 2546 17:34 น.
ราชิกา
ประกายดาว พราวใส ในฟากฟ้า
ประกายตา หวานซึ้ง ซึ่งเฉิดฉัน
ประกายทอง คล้องใจ ให้ผูกพัน
ประกายฝัน คนดี ที่รอคอย
กระท่อมน้อย ริมธาร สานใจภักดิ์
สื่อด้วยรัก ร้อยใจ ไม่เหงาหงอย
คราฝนพรำ จำพราก ใครฝากรอย
ให้น้องน้อย คิดถึง คนึงครอง
ในวันนี้ พี่ยา กลับมาพบ
หวนบรรจบ รักเรา ไม่เศร้าหมอง
เฝ้าพักพิง อิงแอบ แนบประคอง
ฝากรักปอง เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
อุ่น...อกอุ่น กรุ่นไอ ในยามนี้
ไอ...อุ่นพี่ ยังละมุน อุ่นไอฝัน
รัก...เพียงเธอ มั่นเสมอ ทุกคืนวัน
เธอ...เท่านั้น อุ่นไอสอง ครองคู่เคียง.....ฯ
4 ธันวาคม 2546 18:41 น.
ราชิกา
โอ้หทัยพระจอมนารถ รอยพระบาทองค์จักรินทร์
คือ..บุญของแผ่นดิน ชุบชีวินปวงชนไทย
พระกรุณาเมตตาจิต ชุบชีวิตชนยากไร้
ทรงเหนื่อยหนักเพียงใด ไม่ท้อใจเพื่อประชา
พระคุณอุ่นปกเกศ นคเรศทั่วทิศา
ร่มเย็นด้วยบุญญา ดั่งธาราศิรกานต์
ธ.เสด็จทั่วแหล่งหล้า พระเมตตาแผ่ไพศาล
ปวงประชาสุขสราญ ทั่วโลกขานองค์ภูมินทร์
พระมิ่งขวัญภูมิพล ทุกแห่งหนได้ยลยิน
ทรงธรรม์นำธานินทร์ ครองแผ่นดินถิ่นแดนไทย
บารมี...พระผ่านฟ้า จรัสจ้า..ณ..กลางใจ
เกียรติก้องและเกริกไกร ราษฎร์อวยชัยสดุดี
สำนึกในพระกรุณา แทบใต้ฝ่าละอองธุลี
ถวายพระพรองค์ภูมี ปิ่นบดี...นฤบดินทร์.....ฯ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
2 ธันวาคม 2546 22:17 น.
ราชิกา
มองแสงจันทร์วันเพ็ญเด่นกลางฟ้า
สว่างจ้าพราวพร่างกลางฟ้าใส
สาดแสงส่องทั่วท้องนภาลัย
หากชิดใกล้ใช่แสงแห่งแรงตน
ค่ำคืนใดเดือนลับจันทร์อับแสง
หิ่งห้อยแรงส่องสว่างกลางเวหน
สาดแสงส่องทั่วพฤกษ์ไพรในสกล
สว่างล้นดุจแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ
ปรัชญาสอนกลอนแสดงแฝงแนวคิด
ใครลิขิตจงตรองมองให้เห็น
คุณค่าคนสูงล้ำไม่ลำเค็ญ
ใช่ต้องเป็นดาริกาอ่าอำไพ
แม้เป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง
ด้อยด้วยแรงส่องสว่างกลางฟ้าใส
คราใดมืดหมองมัวทั่วถิ่นไพร
หิ่งห้อยไซร้สว่างจ้าท้าดวงดาว.......ฯ
หน้าส่วนตัว
1024
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
