23 เมษายน 2548 19:09 น.
ราชิกา
@... ผู้เฒ่า...@ ***...ราชิกา..***
@ ปลายฟ้าที่ลึกลับ **..สุดไกลที่ปลายฟ้า
มิเท่ากับห้วงหัวใจ ดวงดารากระจ่างใส
มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ พราวพร่างกลางหทัย
ก็ยังไม่เท่าใจคน..@ คือหนึ่งในน้ำใจนาง.....ฯ
..คืนเดือนแรมแซมดาวสกาวฟ้า**คืนเดือนแรมแซมดาวสกาวฟ้า
ดาริกาเจ้ากระจ่าง ณ กลางหาว ดาริกาแจ่มกระจ่างสว่างไสว
จากก้อนดินหม่นหมองที่มองดาว มองก้อนดินที่ถวิลถึงดวงใจ
แสงแวววาวเสียดแทงแสลงใจ ด้วยเหตุใดดินพร่ำร่ำรำพัน
..ลงคุกเข่าแหงนมองบนท้องฟ้า **ใยคุกเข่าแหงนมองบนท้องฟ้า
พร้อมน้ำตาร่วงรินระเลียดไหล พร้อมน้ำตาร่วงรินสู่ถิ่นฝัน
คำวิงวอนสู่แดนที่แสนไกล คำวิงวอนตัดพ้อมีต่อกัน
ดาวละไมยามเห็นช่างเย็นชา ดาวรู้พลันเมื่อเห็นไม่เย็นชา
..มองแสนไกลจนสุดสิ้นจุดหมาย **ทางแสนไกลจนสุดสิ้นจุดหมาย
เอื้อมให้ตายยิ่งห่างสิ้นทางหา มิคลอนคลายด้วยรักเสน่หา
ฝันว่างเปล่าดาวลอยจะคล้อยมา ดาวเจ้าลอยเคลื่อนคล้อยไม่ไคลคลา
กี่เพลาลอยเยือนแล้วเคลื่อนไป จะกลับมาหาดินสู่ถิ่นไพร
..แม้เนิ่นนานชั่วชีวิตอธิษฐาน **แม้นเนิ่นนานเพียงใดใจผสาน
สร้างสะพานสู่ฟ้าขออาศัย สร้างสะพานวาสนาขออาศัย
เชื่อมดวงดาวงดงามสู่ความนัย เชื่อมดิน- ดาวพราวพร่างณ.กลางใจ
ผูกหทัยมิลวงเป็นดวงเดียว ผูกหทัยมิลวงเป็นดวงเดียว
..เป็นความฝันขื่นขมลมลมแล้งแล้ง**แม้เป็นเพียงความฝันอันขื่นขม
ที่แต้มแต่งเลือนลางบนทางเปลี่ยว อย่าระทมโทษใครไม่แลเหลียว
ดาวกับดินฝืนผสมให้กลมเกลียว ดาวกับดินหากผสมให้กลมเกลียว
ยังยากเกี่ยวเกาะกอดตลอดกาล อาจแน่นเหนียวเกี่ยวกอดตลอดกาล
..สร้างสะพานเชื่อมดาวสกาวเด่น** สะพานรักเชื่อมดาวสกาวเด่น
สุดลำเค็ญคอยแกร่วมิแว่วหวาน จะคอยเป็นพลังใจให้สืบสาน
จะเก็บดาวแนบแน่นให้แสนนาน ส่งไออุ่นที่ขาดแคลนมาแสนนาน
แม้ซมซานขมขื่นทุกคืนวัน มิร้าวรานสดชื่นทุกคืนวัน
..เพียงวาดฝันดาวผ่านสะพานรัก**ดาวดวงน้อยลอยผ่านสะพานรัก
แล้วทอถักรักพิไลเป็นใยฝัน ร่วมทอถักรักละไมสร้างใยฝัน
เสน่หาแอบแฝงมาแบ่งปัน เพียงดาว- ดินถวิลถึงซึ่งสัมพันธ์
กันและกันดินกับดาวสักคราวเอย.. ตราบนิรันดร์เสน่หาทุกคราเอย.....ฯ
17 เมษายน 2548 16:19 น.
ราชิกา
** อ่านกลอนลา พาใจ ให้ไหวหวั่น
คงถึงวัน จำพราก จากแล้วหนอ
แม้นกายห่าง ร้างไกล ใจคอยรอ
เฝ้าพะนอ จากลา ด้วยอาลัย
** งามดวงดาว พราวพร่าง กลางฟากฟ้า
ดาริกา ส่องแสง แรงไฉน
หากน้ำตา ไหลหลั่ง ทั้งทรวงใน
ดั่งดวงใจ หายลับ ดับลงพลัน
** โอ้วันนี้ คงไม่มี เธออีกแล้ว
ขอดวงแก้ว สง่างาม ในความฝัน
ความรู้สึก สัมผัสได้ ที่ใจกัน
สื่อสัมพันธ์ ด้วยรัก จักมิวาย
** แม้นเวลา ผันผ่าน เนิ่นนานนัก
ยังคงรัก คนดี มิห่างหาย
บุญเราสอง ครองอยู่ มิรู้คลาย
ทั้งใจกาย คงภักดิ์ รักนิรันดร์.....ฯ
16 เมษายน 2548 15:41 น.
ราชิกา
** ในอ้อมกอด ดวงดาว พราวพร่างฟ้า
ดาริกา เย้ายวน นวลจันทร์ฉาย
รักท่ามกลาง สายฝน ที่โปรยปราย
รักมิคลาย อิงแอบ แนบนิรันดร์
** ในอ้อมกอด ของพี่ มีเพียงน้อง
แนบประคอง ดวงใจ ให้สุขสันต์
กระซิบแผ่ว แว่วหวาน จารจำนรรจ์
เพ้อรำพัน ด้วยรัก จักมิวาย
** โอบไออุ่น กรุ่นรัก ประจักษ์จิต
โอบแนบชิด เคียงข้าง ไม่ห่างหาย
อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงใจกาย
อุ่นมิคลาย มั่นคง ตรงต่อกัน
** ในอ้อมกอด ของพี่ นี้อุ่นนัก
กรุ่นด้วยรัก ถักทอ รอความฝัน
คอยคิดถึง คนึงหา มานานวัน
สองเรามั่น หวานรัก สลักทรวง......ฯ.
15 เมษายน 2548 18:52 น.
ราชิกา
*** ...ราชิกา...***
** คือคนเดียว ในหทัย ที่ใฝ่หา
รักตรึงตรา ดวงจิต ให้คิดถึง
แม้นห่างไกล หัวใจ ยังรำพึง
เฝ้าคนึง เธอสุข ในทุกครา
** คือคนเดียว หทัยนี้ ที่ใฝ่ฝัน
สื่อถึงกัน เพียงเธอ เพ้อพร่ำหา
รอคอยวัน ให้เธอ หวนกลับมา
ดั่งสัญญา จากใจจริง ทุกสิ่งไป
** จะคงมั่น ต่อกัน วันลาจาก
แม้นกายพราก ใจสอง ครองสดใส
รักผูกพัน สรรสร้าง มิห่างไกล
ดุจดั่งไฟ ศรัทธา คราพบกัน
** จะขอเป็น กำลังใจ ให้ต่อสู้
มุ่งมั่นสู่ ความสำเร็จ แห่งความฝัน
รักเปรียบเป็น ดั่งเช่น แสงตะวัน
สว่างพลัน กระจ่าง ณ. กลางใจ
** หากคราใด ใจเรา เฝ้าคิดถึง
เพ้อรำพึง ร่ำหา อย่าหวั่นไหว
จงมองดาว พราวพร่าง กลางฟ้าไกล
รักส่งไป ให้พบกัน ฉันและเธอ.......ฯ
***...คุณแทนคุณแทนไท...***
** ขอบคุณ...ความคิดถึง
จากหัวใจคนหนึ่งซึ่งห่วงหา
ดั่งของขวัญของฝากจากฝั่งฟ้า
ขอบคุณปรารถนาบรรดามี
** ขอบคุณ...ความคิดถึง
แสนซาบซึ้งศัพย์ถ้อยทุกสร้อยศรี
เป็นงดงามที่ส่วนลึกรู้สึกดี
ขอบคุณคุณที่มีน้ำใจมา
** ขอบคุณ...ความคิดถึง
และรู้สึกที่สวยซึ้ง ถึงปรารถนา
ความยินดีก็หลั่งล้นพ้นนัยน์ตา
คลายทุกข์ความทรมาที่เคยมี
** ขอบคุณ...ความคิดถึง
จึงร้อยรึงด้วยซึ้งซ่านผ่านใจนี้
ใครคนหนึ่งก็คิดถึงคุณคนดี
หวังสักวันฝันเรานี้จะมีทาง....
** ตอบความ...คนคิดถึง
สักวันหนึ่งจะได้ใกล้ไม่ไกลห่าง
วันนี้แม้นอยู่แสนไกลในเส้นทาง
รักคิดถึง..จักไม่จาง..ไม่ห่างใจ......ฯ
15 เมษายน 2548 18:21 น.
ราชิกา
***... คุณแทนคุณแทนไท..***
** ฟ้านี้..มิอาจกั้น...
มิอาจกักความผูกพันสิเน่หา
แม้ฟ้าแยกเราพ้นจนไกลตา
มิอาจแยกปรารถนาที่หัวใจ
** ฟ้านี้..มิอาจกั้น...
อาจแยกกายสัมพันธ์จนหวั่นไหว
แต่มิอาจกันกั้นสัมพันธ์ใจ
ระยะทางห่างไกลไม่สำคัญ
** ฟ้านี้..มิอาจกั้น...
นานกี่วันมั่นใจไม่เปลี่ยนผัน
จงสัตย์เชื่อทุกนาทีทุกวี่วัน
รักจักเป็นนิรันดร์ไม่ผันลา
** อยากจะร่นขอบฟ้าเข้ามาใกล้
จะได้พบยอดดวงใจดั่งฝันหา
ไม่ต้องฝืนกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา
ไม่ต้องทนทรมาว้าเหว่ใจ
** อยากจะร่นขอบฟ้าเข้ามาหา
จะได้พบดวงหน้าดั่งฝันใฝ่
จะได้หมดทรมานที่ผลาญใจ
อยากจะได้เคียงใกล้ดั่งใจปอง...
** ฟ้ามิอาจ..อาจกั้น...
อาจจะกันกายเนื้อเราทั้งสอง
แต่มิอาจกันกั้นใจที่ใฝ่ครอง
ถ้ารักแล้ว..รับรอง..ไม่สองใจ.....ฯ
*** ...ราชิกา... ***
** ฟ้านี้...มิอาจกั้น....
รักจะดั้น ตามไป ด้วยใจฝัน
แม้นบุกน้ำ ลุยไฟ สองใจพลัน
ร่วมฝ่าฟัน เพื่อรัก จักมิคลาย
** ฟ้าจ๋า...อยู่แห่งไหน....
ส่งรักไป ให้ถึง ซึ่งความหมาย
เฝ้าคิดถึง คนึงหา อย่าเดียวดาย
รักมิวาย เพียงเธอ เพ้อพร่ำวอน
** ฟ้าจ๋า...อย่าลาจาก....
ถึงกายพราก คงมั่น ดั่งสิงขร
รักซื่อตรง คงอยู่ คู่บังอร
แม้นจากจร เพียงกาย มิหน่ายใจ
** ฟ้านี้...มิอาจกั้น....
รักเรานั้น ผูกพัน มิหวั่นไหว
อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงทรวงใน
ดุจดั่งไฟ สวาทหวาม ยามราตรี.....ฯ