11 พฤษภาคม 2548 16:18 น.
ราชิกา
***....( ชาย )....***
ย้อนมโน สำนึก ลึกในจิต
ย้อนชีวิต อดีตชาติ ประหลาดเหลือ
เหมือนปางก่อน ต่างเกื้อหนุน คอยจุนเจือ
จึงห่วงเอื้อ อาทร ดั่งดวงใจ
ให้วาบหวาม อบอุ่นใจ กระไรหนอ
เฝ้าคอยรอ แม้จะนาน สักเพียงไหน
เพื่อหล่อหลอม รวมเป็น หนึ่งฤทัย
เคียงกันไป คืนถิ่น ที่เคยเนา
คือความรัก ลึกซึ้ง ซึ่งพันผูก
หมั่นเพียรปลูก ต้นรักไว้ ไม่อับเฉา
ด้วยรักแท้ ประจักษ์แน่ สองใจเรา
เป็นดั่งเงา ส่งแรงใจ ให้แก่กัน......ฯ
***....(หญิง)....***
ดั่งบุพเพ สันนิวาส มิคลาดแคล้ว
คือดวงแก้ว แวววาม ดุจความฝัน
ตาสบตา สื่อถึงใจ ในวารวัน
รักโดยพลัน เหมือนรู้ อยู่ภายใน
เคยเข้มแข็ง เหตุใด ใจจึงอ่อน
เพียงคำวอน พร่ำมา พาหวั่นไหว
เพลงรักแว่ว แผ่วเพ้อ ละเมอไป
ถึงคนไกล บอกย้ำ คำสัญญา
ย้อนมโน สำนึก ลึกในจิต
พรหมลิขิต หรือไร ให้ห่วงหา
รักผูกพัน ห่วงใย ในทุกครา
สองวิญญา ร่วมฝัน ทุกวันคืน.......ฯ
7 พฤษภาคม 2548 17:18 น.
ราชิกา
เรียงคำร้อย ถ้อยรัก จักขับขาน
กวีกานท์ ดลจิต ให้คิดถึง
พระพายพัด พริ้วแผ่ว แว่วรำพึง
ใจคนึง รักนั้น ทุกวันวาร
คราเธอพราก จากไกล ใจเศร้าหมอง
หทัยครอง ความทุกข์ ไร้สุขศานต์
เคยอิงแอบ แนบชิด สนิทนาน
มอบรักหวาน ประทับใน ฤทัยนาง
สายลมพัด พริ้วไหว ใช่ลวงหลอก
กระซิบบอก คนดี ก่อนรุ่งสาง
มั่นคงรัก ใจต่อใจ ไม่อำพราง
ชีพวายวาง รักนี้ มีเพียงเธอ
วอนสายลม พรมพร่าง สู่กลางฟ้า
ข้ามภูผา พฤกษ์ไพร ไปเสนอ
แม้นอยู่คุ้ง แควใด ใคร่พบเจอ
เฝ้าละเมอ คิดถึง..คนึงคอย.......ฯ
5 พฤษภาคม 2548 17:58 น.
ราชิกา
** ฟ้ามืดที่มัวหม่น
เปรียบดั่งคนที่ใจหมอง
เมฆฝนฟ้าคะนอง
สาดละอองซัดโปรยปราย
** คิดถึงซึ่งเราสอง
แนบประคองด้วยความหมาย
มอบรักภักดิ์ใจกาย
มิคลอนคลายความผูกพัน
** อิงแอบแนบอกอุ่น
หวานละมุนรักร่วมฝัน
สองกายใกล้ชิดกัน
ประโลมขวัญรักตรึงใจ
** วันนี้..ไร้ซึ่งเงา
เหลือความเศร้าเราหวั่นไหว
สิ้นแล้วดวงหทัย
พรากจากไกลให้เดียวดาย
** เมฆฝนบนฟากฟ้า
ลอยเลื่อนมายังไม่หาย
น้ำตา..พร่าพร่างพราย
พร้อมกับกายที่เปียกปอน
** น้ำฝน..ปนน้ำตา
หลั่งรินมาใจทอดถอน
ชีวิต..เช่นละคร
ปิดฉากตอนต้องจากลา.....ฯ
5 พฤษภาคม 2548 12:50 น.
ราชิกา
** วันเกิดขอพระคุ้ม ผองภัย
คุณพระรัตนตรัย แหล่งหล้า
ลาภยศขจรไป ไกลถิ่น
กฤษณะดุจเหยี่ยวกล้า เกริกฟ้ากานท์เกษม..ฯ
** ดิถีฤกษ์เบิกฟ้า ห้าพฤษภาเวียนมาถึง
ร้อยใจให้คนึง สู่ดินแดนที่แสนไกล
** วันเกิดกฤษณะ ขอคุณพระช่วยคุ้มภัย
ลาภยศขจรไกล ทั่วแผ่นฟ้าสุธาธาร
** ปรัชญาสื่อแสดง ล้วนแต่แฝงความห้าวหาญ
แนวคิดวิธีการ ร่วมสืบสานจินตนา
** ขอเป็นเพียง..ผู้ให้ เปี่ยมน้ำใจให้หรรษา
ชี้ทางสร้างปัญญา คือคุณค่ากวีไทย
** คิดใดสมดั่งหวัง พร้อมพลังที่สดใส
คุณพระรัตนตรัย ปกป้องภัยมิแผ้วพาล
** พรใดที่ประเสริฐ พละเลิศให้สุขศานต์
เกียรติยศปรากฎนาน ตราบชั่วกาล..นิรันดร...ฯ
3 พฤษภาคม 2548 21:57 น.
ราชิกา
** มองชีวิตคิดไปให้สงสาร
เมื่อวันวานยังเด็กดูสดใส
กรุ่นความหวานแรกรุ่นอุ่นละไม
ไม่ทันไรเปลี่ยนไปชราพลัน
** มองใบไม้ร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
สู่แหล่งหล้าสดสวยด้วยสีสัน
มวลพฤกษ์ไพรร่มเย็นเป็นเพื่อนกัน
ต้องถึงวันปลิดปลิวลิ่วลอยไป
** ตะวันรอนลาลับกับขอบฟ้า
แสงจันทราเริ่มสว่างกระจ่างใส
ใกล้รุ่งรางสร่างแสงอโณทัย
ต้องจากไกลศศิธรจรจำลา
** วัฎจักรโลกเห็นเป็นเช่นนี้
เกิดดับมีทั่วไปให้ศึกษา
ปรับที่ใจเร่งสร้างทางปัญญา
เลิกอัตตาตัวตนทุกคนเทอญ.....ฯ
หน้าส่วนตัว
3971
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
