5 กุมภาพันธ์ 2549 18:14 น.
ราชิกา
.@ ชาย @
** บรรจงรจแต่งแต้ม.เป็นโคลง
เกิดก่อเกื้อจรรโลง..เทอดไว้
สัมผัสเกี่ยวยึดโยง..กันอยู่
ตามอย่างโบราณไซร้.เพื่อนพ้องกานท์สมัย...ฯ
.@ หญิง @
** บรรจงร้อยกาพย์แก้ว....โคลงกลอน
อักษรามิ่งบังอร................. .มอบให้
สัมผัสสื่ออักษร...................วอนอยู่ คู่แฮ
ดุจดั่งเคยสร้างไว้...............สื่อนั้นแทนนาง.....ฯ
..@ ชาย @
**สายฝนพรำพร่ำเพ้อ......ครวญคราง
ยามพี่ต้องจากนาง..................อุ่นเอื้อ
อิงแอบแนบนวลปราง ............คอยอยู่ คู่แฮ
สองรักจักกอบเกื้อ...................เกี่ยวก้อยกานท์กลอน.....ฯ
**สาบานรักแน่แท้.........เคียงครอง
ดุจดั่งธารทิพย์ทอง.................ห่อนไห้
หากเคยร่วมประคอง..............บุญคู่ กันนา
ดั่งเทพประทานไว้..................สุดห้ามฤทัยหวน........ฯ
** ใจรักมิเปลี่ยนแท้......คนดี
อ้อมอกพี่นั้นมี................. .....แต่เจ้า
คอยเธอทุกนาที....................ปองอยู่ คู่แฮ
ด้วยรักนี้จักเฝ้า.....................คลอเคล้าเคียงครอง....ฯ
.@ หญิง @
** ลมเอยหอบรักไว้........ในใจ
ฝากบอกรักกลับไป................สู่หล้า
หวานรักสุขฤทัย.....................ใดเปรียบ แท้นา
ดั่งเพชรเลอล้ำค่า.................. จากฟ้าแดนสรวง.......ฯ
** ขอรักจงสุขล้ำ................สมจินต์
วอนเทพไท้ยลยิล...............ปกป้อง
ดุจนกผกโผบิน......................เหินสู่ พฤกษ์นา
เหมือนหนึ่งพี่และน้อง............ร่วมสร้างทางสวรรค์......ฯ
** สายฝนหล่นจากฟ้า......เพียงดิน
ดั่งสื่อที่ยลยิน.........................แด่พี่
สายน้ำที่ไหลริน.....................ลงสู่ ใจแฮ
ดั่งรักของน้องนี้.....................ฝากให้ใจถวิล.....ฯ
3 กุมภาพันธ์ 2549 19:33 น.
ราชิกา
** ดุจสายชล ไหลทวน มิหวนกลับ
ล่วงเลยลับ จากไกล ในวิถี
ดุจสายฝน ฟากฟ้า สู่ธาตรี
ห้วงนที แห่งมหา ชลาลัย
ดั่งใบไม้ ร่วงหล่น บนผืนหญ้า
แต่ก่อนมา งดงาม ความสดใส
ผลิใบปรก รกชัฏ ระบัดใบ
ชูช่อไพร เด่นงาม อร่ามตา
สรรพสิ่ง เหล่านี้ คือชีวิต
ผู้ลิขิต ตัวเรา อย่าเศร้าหนา
อาจพ่ายแพ้ เศร้าโศก โชคชะตา
ปลิดชีวา กลับคืน สู่ผืนดิน
ดั่งใบไม้ ปลิดปลิว ลอยลิ่วหล่น
ดุจสายชล ผันแปร กระแสสินธุ์
สิ่งสุดท้าย ฝากไว้ ในชีวิน
ชีพสูญสิ้น ชั่ว - ดี อยู่ที่ใจ
** หากค้นพบ วิถีตน จะพ้นทุกข์
สร้างความสุข มุ่งมั่น มิหวั่นไหว
มอบศรัทธา แด่ผองชน ทุกคนไป
** พร้อมการให้ ** สตินำ ด้วยธรรมทาน...ฯ
29 มกราคม 2549 17:52 น.
ราชิกา
** ชาย **
** หลับเถอะ..หนาคนดี
ณ. ตักพี่แทนเขนย
เหนื่อยนักพักทรามเชย
ทุกคำเอ่ยด้วยห่วงใย
** หลับตา..เถอะจอมขวัญ
กล่อมเจ้านั้นจงหลับไหล
ด้วยเสียงจากหัวใจ
แนบอุ่นไอยามนิทรา
** หลับเถิด..เจ้าจงนอน
บรรจถรณ์เสน่หา
ไออุ่นจากพี่ยา
กล่อมน้องข้าสุขสมจินต์.....ฯ
** หญิง **
** หลับเถอะ..หนาคนดี
หนุนตักนี้แทนเขนย
ความรักเหมือนดั่งเคย
ทุกคำเอ่ยมาจากใจ
** หลับเถอะ..หนาจอมขวัญ
ทุกคืนวันให้หลับไหล
เสัยงเพรียกจากหัวใจ
อุ่นอกไอในทุกครา
** หลับเถิด..สุดที่รัก
นอนหนุนตักให้หรรษา
ไออุ่นจากน้องยา
กล่อมชีวานิทรารมย์......ฯ
24 มกราคม 2549 20:08 น.
ราชิกา
** หากเมื่อมี สิ่งใด มาประสบ
ใจกระทบ พบเห็น เช่นดั่งหมาย
จิตประภัสส์ ก่อนเก่า ก็กลับกลาย
เมฆหมอกร้าย รุมล้อม อยู่รอบตัว
กิเลสมาร ผลาญดวงใจ ดั่งไฟเผา
ให้ร้อนเร่า รุนแรง กำแพงชั่ว
ต้องทะลาย เพลิงพร่า ที่น่ากลัว
ประคองตัว หลงผิด อวิชชา
ในวงล้อ ปฎิจจ สมุปบาท
ต้องพิฆาต ให้หมดไป จากใจหนา
สติ..น้อม รำลึกถึง คุณครูบา
คือ..ปัญญา ศรัทธา บารมี
** หยุดที่ใจ ตัวเรา หมั่นเฝ้าคิด
รู้สิ่งผิด ดวงจิต พิศิษฐ์ศรี
ดับกิเลส ด้วยคุณค่า..แห่งปราณี
จิตที่ดี จะใสเย็น เช่นดั่งเดิม.....ฯ
22 มกราคม 2549 17:59 น.
ราชิกา
** ชีวิตนี้ ไม่ยืนยง ให้สงสาร
เมื่อวันวาน งามงด ดูสดใส
กรุ่นความหวาน แรกรุ่น อบอุ่นไอ
มิทันไร ชีวา ชราพลัน
มองใบไม้ ร่วงหล่น บนพื้นหญ้า
ก่อนนั้นหนา มากมี ด้วยสีสัน
ต้นไม้ใหญ่ ร่มเย็น ดุจเช่นกัน
คราถึงวัน ปลิดปลิว ลอยลิ่วไป
ตะวันรอน ลาลับ ลงกับฟ้า
แสงจันทรา เริ่มสว่าง กระจ่างใส
ครั้นรุ่งราง สร่างแสง อโณทัย
ต้องจากไกล ศศิธร จำจรลา
วัฎจักร โลกเห็น ดั่งเช่นนี้
เกิดดับมี ตรองตรึก ให้ศึกษา
อยู่ที่ใจ อดกลั้น สร้างปัญญา
ด้วยศรัทธา เห็นจริง ทุกสิ่งอัน
** หากได้พบ ความจริง แห่งชีวิต
น้อมดวงจิต ลงที่ใจ ใช่เสกสรรค์
ยึดไตรลักษณ์ เป็นมรรคา พร้อมฝ่าฟัน
คงสักวัน สว่างใส ที่ใจเรา.....ฯ
หน้าส่วนตัว
1210
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
