9 เมษายน 2552 19:54 น.
ราชิกา
** กาลเวลา พาใจ ให้ไหวหวั่น
คงถึงวัน จำลา พี่ยาหนอ
แม้นกายห่าง ร้างไกล ใจคอยรอ
เฝ้าพะนอ ห่วงหา ด้วยอาลัย
** งามดวงดาว พราวพร่าง อยู่กลางฟ้า
ดาริกา ส่องแสง แรงไฉน
หากน้ำตา รินร่วง ทั้งทรวงใน
ดั่งดวงใจ หายลับ ดับลงพลัน
** โอ้วันนี้ คงไม่มี เธออีกแล้ว
ขอดวงแก้ว สง่างาม ในความฝัน
ความรู้สึก สัมผัสได้ ที่ใจกัน
สื่อสัมพันธ์ ด้วยรัก จักมิวาย
** แม้นเวลา ผันผ่าน เนิ่นนานนัก
ยังคงรัก คนดี มิห่างหาย
บุญเราสอง ครองอยู่ มิรู้คลาย
ทั้งใจกาย คงภักดิ์ รักนิรันดร์.....ฯ
5 เมษายน 2552 20:19 น.
ราชิกา
** ถึงคนไกล จากแดน ที่แสนรัก
ยังแน่นหนัก เฝ้าปอง ร่วมครองขวัญ
ใจดวงเดิม เติมสุข เพิ่มทุกวัน
มิแบ่งปัน ใครแล้ว นะแก้วตา.....
ดุจเคียงโสม ประโลมไล้ ใจแทบขาด
แต่ยังหวาด หวั่นฤทัย อาลัยหา
เคยอิงแอบ แนบชิด ยามนิทรา
สองวิญญา ร้อยเรียง คู่เคียงกัน.....
สื่อดวงจิต ละเมอ ยังเพ้อพร่ำ
ดุจลำนำ เพลงกลอน สุนทรสรรค์
ฝากสายลม พรมพร่าง กลางแสงจันทร์
รอถึงวัน เธอกลับ มารับใจ......
** คิดถึงนะ.. คิดถึง..ใจจะขาด...
แต่ไม่อาจ บอกเธอ เพ้อขานไข
ด้วยเป็นหญิง คงมิงาม เผยความนัย
ทั้งที่ใจ มอบรักแท้ ให้แด่เธอ....ฯ
3 เมษายน 2552 13:00 น.
ราชิกา
** ผ้าคลี่ดึง ขึงต่อ ในจอหนัง
คนก็ยัง ยิงถูกเป้า เงาวิถี
ด้วยผ้านั้น ผืนใหญ่ ในเวที
กระสุนมี ไม่พลาด อย่างอาจอง
หากขึงผ้า ด้วยใจ เพียงให้น้อย
คนทั้งร้อย ยิงได้ อาจใหลหลง
ด้วยผ้านั้น ถูกย่อ ขนาดลง
เมื่อเจาะจง คงพลาด ประมาทใจ
เปรียบดั่งคน มีอัตตา ข้าน่ะหรือ
ยิ่งใหญ่คือ เก่งกล้า น่าเลื่อมใส
ทะนงตัว หลงผิด เบือนบิดไป
เป้านั้นใหญ่ ถูกกระหน่ำ ไม่นำพา
หากปรับที่ ตัวเรา เฝ้าเพ่งพิศ
ปรับความคิด ยึดมั่น นั้นเถอะหนา
ฝึกมองคน คมชัด พ้นอัตตา
ด้วยคุณค่า ธรรมล้น นำผลงาน
** หากทำตัว เรานั้น พลันเป็นศูนย์
พร้อมเพิ่มพูน ศรัทธา ความกล้าหาญ
ไม่มีเป้า ใครเขา ไม่แผ้วพาล
พิชิตมาร ด้วยปัญญา มรรคาลัย
ฝึกที่ตน ความคิด จิตเป็นศูนย์
พร้อมเกื้อกูล ความดี ที่สดใส
สร้างศรัทธา วิชชาพร้อม น้อมด้วยใจ
ให้อภัย ล้ำเลิศ มิเกิดกาย
หากทิ้งตน ทิ้งอัตตา ว่าข้าอยู่
จะได้รู้ ตัวจริง สิ่งทั้งหลาย
ว่าชีวิต นี้หนอ รอความตาย
ต้องวางวาย ทุกคน ตนไม่มี
** ฝึกลดละ กิเลสไกล ใจเป็นศูนย์
พร้อมเพิ่มพูน ปัญญานำ ธรรมวิถี
ปรับที่ใจ งดงาม ด้วยความดี
ชีวิตพลี ประสบ พบนิพพาน.....ฯ
29 มีนาคม 2552 17:40 น.
ราชิกา
**รอคอยดังนกน้อย บินไป
เพลินสู่ท้องถิ่นไพร โลกกว้าง
หนทางซึ่งยาวไกล ไปสู่ กันนา
เพียงค่ำมาราร้าง ห่างให้ใจครวญ
บินไปไกลห่างข้า ทุกที
ลืมรักที่เคยมี แห่งเจ้า
นานเนาจวบแรมปี คอยอยู่ คู่เฮย
เคียงแต่จักรอเฝ้า อกร้าวรานใจ
ขอนกหวนกลับเข้า คืนรัง
คอยอยู่ตามลำพัง สู่ฟ้า
คิดถึงซึ่งความหลัง คราเก่า
แขนที่คอยโอบอ้า อุ่นเอื้อแอบอิง
** รอคอยวันรักนี้ เคียงใจ
ถึงจะนานเพียงใด ฝากถ้อย
สัญญาที่แนบใน ดวงจิต
ความรักมิเคยด้อย เคลื่อนคล้อยไคลคลา..ฯ
24 มีนาคม 2552 20:05 น.
ราชิกา
** ในความมืด ยังมีดาว พร่างพราวฟ้า
สาดแสงจ้า คลายทุกข์ทน ที่หม่นหมอง
ดุจผ้าดำ กำมะหยี่ จุดสีทอง
ให้สาดส่อง ความสว่าง ณ. กลางใจ
อุปสรรค ขวางหน้า อย่าท้อแท้
ขอเพียงแต่ คงมั่น มิหวั่นไหว
ล้มแล้วลุก ฝ่าฟัน มหันต์ภัย
สู่หลักชัย มุ่งหมาย มิคลายคลอน
หนทางไกล ก้าวไป ในชีวิต
ผู้ลิขิต ตัวเรา ที่เฝ้าสอน
ฝึกสติ เพิ่มพลัง ธรรมสังวรณ์
เอื้ออาทร ผองชน ทุกคนไป
** ในความมืด ยังมีดาว พร่างพราวฟ้า
ดุจดารา งามงด ที่สดใส
ขอจงมี ความหวัง พลังใจ
สร้างวันใหม่ ให้ใสสด และงดงาม....ฯ
หน้าส่วนตัว
1622
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
