ขอทานชีวิต

รัสสะตะ

ฉันนั่งอยู่ริมถนนคนเดินผ่าน                    
ขอเศษทานคนใจบุญได้เผื่อแผ่

หิวแสนหิวได้แต่มองคนจอแจ                    
ขาเป็นแผลเพราะเศษหินมันทิ่มตำ

คนพามาบอกว่า  ทำตาห้อย!                
มือน้อยน้อยขอได้เยอะจะอิ่มหนำ

หากได้น้อยต้องอดนะบอกต้องจำ              
อย่าขืนทำมีปัญหาเดี๋ยวเจอดี

โตอีกหน่อยจะให้ขายดอกไม้                     
สร้างกำไรให้มากแล้วอย่าหนี

บุญเท่าไหร่ให้ที่พักข้าวกินฟรี                   
ทำตัวดีให้กินหนมเป็นรางวัล

แม่จ๋าแม่แม่จ๋าแม่อยู่ไหน                          
เห็นใครใครจูงมือแม่ดูสุขสันต์

คิดถึงแม่นานแล้วนะไม่พบกัน                   
หนูนับวันพ้นนรกริมทางเดิน




ปัญหาเด็กขอทานเป็นปัญหาที่รัฐควรเร่งแก้ไข    และตัวเราเองทุกคนควรมีส่วนในการแก้ไขด้วย  บางทีการให้เงินของเรา เราอาจมองว่าเป็นการยื้อชีวิตของเด้ก   แต่ความจริงแล้วอาจเป็นการยื้ออาชีพแก๊งค์มิจฉาชีพก็ได้  ซึ่งมาฝากกลอนไว้ให้ทุกท่านพิจารณา   ท่านอาจเห็นต่าง     และคิดว่าน่าจะมีวิธีการแก้ปัญหาที่ดีกว่านี้

ลองช่วยกันคิดดูค่ะ