11 ตุลาคม 2550 13:21 น.
รัสสะตะ
ในวันนี้ฉันยังสงสัย
ว่าจะอยู่ได้ยังไงต่อจากนี้
เมื่อถนนสายเก่าที่เคยมี
เธอคนดีเดินผ่านพลันเงียบลง
หัวใจเคยเต้นถี่เป็นจังหวะ
ตอนนี้ล่ะแสนช้าจังหวะหลง
ต้นหญ้าเคยยืนหยัดพลันปลิดปลง
โถก็คงเหมือนใจเราที่แหลกราน
แสงแดดเคยอบอุ่นหอมกรุ่นกลิ่น
บัดนี้ดินแห้งผากเพราะแดดผลาญ
มันจะต้องรอคอยอีกแสนนาน
นับกี่กาลจะมีฝนหล่นโปรยมา
คิดถึงฉันบ้างนะสุดที่รัก
ฉันเกินหักห้ามใจอาลัยหา
แต่ก็ต้องฝืนยิ้มเมื่อเธอลา
อนิจจาดวงใจไซร้แทบพัง
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่แห่งใหน
ให้รู้ไว้ใจดวงหนึ่งยังคอยหวัง
ให้เธอช่วยเติมใจเติมพลัง
ให้ฉันยังคงอยู่ต่อรอเธอคืน
11 ตุลาคม 2550 12:42 น.
รัสสะตะ
ไม่กี่วันฉันเธอต้องลาจาก
ต้องจำพรากเธอจะจากแล้วใจหาย
ก่อนหน้านี้เคยมีเธอข้างกาย
ใจสลายเมื่อจะต้องห่างไกลกัน
ต่อจากนี้ฉันคงได้แต่เศร้า
เหลือเพียงเงาเธอวนเวียนข้างใจฉัน
ถนนที่เคยเดินสวนทางกัน
จากนี้พลันคงเงียบเหงาเศร้าเดียวดาย
รอยยิ้มที่ฉันมีในวันหนึ่ง
รอยยิ้มซึ่งสดใสคงเลือนหาย
เสียงคำพูดที่เรานั้นเคยทักทาย
คงมลายหายสิ้นกับสายลม
สายตาหวานที่เธอเคยส่งให้
เมื่อเธอไกลคงเศร้าเคล้าขื่นขม
ใจที่เคยชุ่มฉ่ำคงช้ำตรม
คงระทมเพราะคะนึงคิดถึงเธอ
11 กันยายน 2550 18:46 น.
รัสสะตะ
คิดถึง ฉันคิดถึง คนที่ซึ้ง ที่ห่วงหา
อยากเห็น เห็นสายตา เธอมองมาที่ตาฉัน
อยากถาม อยากจะถาม ว่าเธอรัก ไม่รักกัน
อยากรู้ รู้สัมพันธ์ เธอและฉัน เป็นอย่างไร
อยากบอก ฉันอยากบอก ว่าทุกซอกของหัวใจ
อยากใกล้ ฉันอยากใกล้ ตรงที่ใจ ตรงที่เธอ..
13 กรกฎาคม 2550 13:46 น.
รัสสะตะ
สาวน้อยวันนี้หัวใจพองโต
มีคนส่งรอยยิ้มผูกโบว์มาให้
สายตาคุณที่ทายทักนั้นสุขใจ
สุขเกินกว่าสิ่งใดที่เคยได้รับมา
แค่ได้มองเธอสวนทางกัน
รู้ไหมมันแสนปลื้มเป็นหนักหนา
ยิ้มอบอุ่นละมุนในดวงตา
ทำให้ใจที่เหว่ว้านั้นตื่นคืน
ฉันไม่ขออะไรมากมาย
แค่ยิ้มละไมจากใจชายโดยไม่ฝืน
ฉันจะเก็บความรักนี้ที่ยั่งยืน
คงไว้หมื่นพันปีที่ดวงใจ
11 กรกฎาคม 2550 14:03 น.
รัสสะตะ
จากเรื่องราวที่มันผ่านมา
จากวันเวลาจนถึงวันนี้
ฉันพึ่งจะรู้ซึ้งอะไรสักที
ว่าฉันคนนี้ที่มันบ้าไป
ขอโทษที่ทำให้รำคาญ
ขอโทษถ้ามันทรมานเกินรับได้
ขอโทษหากทำให้วุ่นวายใจ
ขอโทษที่ยัดเยียดอะไรไปให้เธอ
เธอคงเบื่อที่มีคนเฝ้ามอง
ฉันลองตรองนึกคิดอยู่เสมอ
จนวันนี้รู้ซึ้งแล้วแหละเออ
ว่าควรหยุดละเมอเพ้อเกินจริง
ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ต่อจากนี้
จะไม่มียายวุ่นไปสุงสิง
ฉันรู้แล้วควรอยู่กับความจริง
ต้องตัดทิ้งรักนั้น...ที่ถูกเมิน