21 กุมภาพันธ์ 2551 12:01 น.
รัสสะตะ
ก็อยากดูแลให้มากกว่านี้เหลือกิน
แต่มันยังเขินกลัวเดินเข้าไปผิดที่
ก็ด้วยสถานะของเราที่มี
ถูกตราถูกตีแค่คนแอบมอง
เลื่อนเป็นคนรักก็คงไม่ได้
เข้าอยู่ในใจจงอย่าผยอง
ทำอย่างไรล่ะก็เมื่อใจอยากเกี่ยวดอง
ได้แต่ร่ำแต่ร้องหาสิทธิที่ตนไม่มี
เมื่อยามที่เธอนั้นทุกข์ใจ
คนไกลใจไม่อาจจะสุขขี
อยากจะช่วยแบ่งเบาทุกข์ที่มี
โถคนดีฉันคนนี้คอยห่วงใย
ยามเจอขอยิ้มด้วยสายตา
ก็วาสนามันคงไปไม่ถึงใหน
และถึงแม้เป็นได้แค่คนไกล
แต่ดวงใจขอไปอยู่ใกล้เธอ
ก็ใช่สิฉันมันไม่ใช่แฟน
บางเรื่องคงทำแทนเขาไม่ได้
หน้าที่ต้องทำตามฐานะใจ
คงไม่หวังไปไกลล้ำเขตแฟน
ถึงแม้อยากจะเป็นมากกว่านั้น
แต่ว่าฝันคงเกินและยากแสน
ต้องทำใจก็เราคนแกนแกน
ไม่ใช่แฟนคงทำแทนไม่ได้หรอกเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2551 11:46 น.
รัสสะตะ
ความรักนั้นคืออะไร
คือความใส่ใจดูแลห่วงหา
หรือคือต้นเหตุของคราบน้ำตา
มันกว้างใหญ่เท่าฟ้าหรือเล็กเท่าเพียงเม็ดดิน
รักนั้นมาตอนใหนใครบ้างรู้
แล้วตอนนี้รักยังอยู่หรือเลือนหาย
สถานะรักยังมั่นคงหรือคลอนคลาย
มันสลายหรือรอวันจะเติบโต
2 มกราคม 2551 17:25 น.
รัสสะตะ
รักเขาก็เรา ได้แต่ช้ำ
ใจดำจริงหนอ พ่อคุณจ๋า
เมินเฉยไม่เคย เวทนา
โทรมาบ้างหนา ก็ไม่มี
น้อยหรือความรัก ที่มีให้
ดวงใจที่รอ ไม่หน่ายหนี
แต่เธอกลับเฉยเมย ไม่ใยดี
ชีวีน้องนี้ ช่างเดียวดาย
คิดถึงทุกวัน ที่มีฟ้า
ห่วงหาทุกคืน มิรู้หาย
ดึกดื่นก็คิดถึง ไม่รู้คลาย
ในฝันร้ายยังมีเธอ อยู่เคียงกัน
ปานนั้นเธอยัง ไม่เห็นค่า
ราคาความรัก ช่างผกผัน
น้อยใจจริงหนอ ก็ทิ้งกัน
ให้ใจฉันนั่งเศร้า เฝ้าแต่รอ
6 ธันวาคม 2550 14:30 น.
รัสสะตะ
มาถึงแล้วสินะวันพ่อ
ลูกทั้งหลายต่างขอพ่อสุขขี
อยากให้พ่อเป็นสุขสบายดี
แต่ฉันนี้ใยว่างเปล่าเศร้าเดียวดาย
ความตายพรากลูกและพรากพ่อ
13 พ.ย. พ่อจากลูกใจหาย
ดวงใจลูกเคยเข้มแข็งแทบมลาย
แทบสลายเมื่อพ่อจากไม่หวนมา
ลูกคนอื่นเขาคงได้กราบพ่อ
แต่เราหนอจะกราบใครให้ห่วงหา
เฝ้าคิดถึงเฝ้าอาลัยทุกเวลา
หยดน้ำตาไหลนองสองแก้มนาง
ขอให้พ่อไปสู่แดนสวรรค์
ในที่อันเป็นสุขทุกข์สะสาง
ลูกคนนี้จะขออุทิศความดีเพื่อเป็นทาง
ตอบแทนพ่อคนที่ร้างที่ห่างไป
5 พฤศจิกายน 2550 17:28 น.
รัสสะตะ
รจนากลอนซึ้งถึงคนรัก สุดจะหักห้ามจิตพิศมัย
เธอคือชายติดตรึงหนึ่งในใจ ทั้งหลงใหลทั้งใฝ่หาทุกราตรี
เธอจะรู้บ้างไหมใครคิดถึง เธอจะซึ้งในคำรักฉันไหมนี่
เพียงแว๊บหนึ่งเคยคิดถึงไหมคนดี แค่คิดถึงฉันสักทีคงอิ่มใจ
ยามเธอมองได้แต่หลบตาขวับ กลัวความลับว่ารักจะโดนไข
ไม่กล้ามองสบตาพ่อยาใจ เพราะมองไปทีไรใจเต้นแรง
เพราะเป็นหญิงต้องนิ่งดูทีท่า ขืนทะล่าทะเล่อไปใครเขาแหนง
แต่อย่างไรก็รักนะไม่เปลี่ยนแปลง กลัวแต่เธอจะแกล้งไม่ใยดี
ยังจำวันเวลาแห่งความสุข มันช่วยปลุกให้รักนี้ไม่ห่างหนี
ขอเพียงเธออย่าลืมฉันนะคนดี ฉันคนนี้จะเฝ้ารอพ่อเนื้อเย็น
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่แห่งใหน รู้ไว้ใจจะตามไปไม่ว่างเว้น
คิดถึงฉันบ้างนะในคืนเพ็ญ มองเดือนเด่นนั่นแหละฉันที่เฝ้ารอ
หน้าส่วนตัว
1171
