3 มิถุนายน 2552 19:30 น.
รัสสะตะ
ฉันนั่งอยู่ริมถนนคนเดินผ่าน
ขอเศษทานคนใจบุญได้เผื่อแผ่
หิวแสนหิวได้แต่มองคนจอแจ
ขาเป็นแผลเพราะเศษหินมันทิ่มตำ
คนพามาบอกว่า ทำตาห้อย!
มือน้อยน้อยขอได้เยอะจะอิ่มหนำ
หากได้น้อยต้องอดนะบอกต้องจำ
อย่าขืนทำมีปัญหาเดี๋ยวเจอดี
โตอีกหน่อยจะให้ขายดอกไม้
สร้างกำไรให้มากแล้วอย่าหนี
บุญเท่าไหร่ให้ที่พักข้าวกินฟรี
ทำตัวดีให้กินหนมเป็นรางวัล
แม่จ๋าแม่แม่จ๋าแม่อยู่ไหน
เห็นใครใครจูงมือแม่ดูสุขสันต์
คิดถึงแม่นานแล้วนะไม่พบกัน
หนูนับวันพ้นนรกริมทางเดิน
ปัญหาเด็กขอทานเป็นปัญหาที่รัฐควรเร่งแก้ไข และตัวเราเองทุกคนควรมีส่วนในการแก้ไขด้วย บางทีการให้เงินของเรา เราอาจมองว่าเป็นการยื้อชีวิตของเด้ก แต่ความจริงแล้วอาจเป็นการยื้ออาชีพแก๊งค์มิจฉาชีพก็ได้ ซึ่งมาฝากกลอนไว้ให้ทุกท่านพิจารณา ท่านอาจเห็นต่าง และคิดว่าน่าจะมีวิธีการแก้ปัญหาที่ดีกว่านี้
ลองช่วยกันคิดดูค่ะ
28 พฤษภาคม 2552 19:33 น.
รัสสะตะ
โอ้ว่านางอองซานซูจี
วีรสตรีประชาธิปไตยพม่า
ทายาทวีรบุรุษผู้นำพา
คนพม่าพ้นจากการยึดครอง
หวังสืบทอดเจตนารมณ์ผู้เป็นพ่อ
ร่วมถางก่อประชาธิปไตยพ้นขวากหนาม
เสรีภาพประชาชนทั้งเขตคาม
ได้สิทธิตามคุณค่าความเป็นคน
ถูกกักขังมานานกว่าสิบปี
คุณความดีก่อเกิดโน้มส่งผล
คนทั่วโลกสรรเสริญซ้องเยินยล
ว่าเป็นคนเสียสละด้วยหัวใจ
ฝ่ายเผด็จการเชี่ยวชาญด้านอำนาจ
ประชาราษฎร์ทุกข์ทนน้ำตาไหล
หนีหัวซุนหัวซุกหวังปลอดภัย
ใจสั่นไหวเที่ยวหาแหล่งพักพิง
ซูจีคือสัญลักษณ์ที่จะรอด
เธอย้ำกอดอุดมการณ์แม้เป็นหญิง
สักวันหวังเสรีภาพจะเกิดจริง
ไม่จมดิ่งกับอำนาจเผด็จการ
คบฝรั่งครั้งนี้เป็นแผนร้าย
หวังจะป้ายความผิดคิดหักหาญ
ฉันคนไกลขอส่งใจช่วยอองซาน
สามารถต้านเผด็จการที่ย่ำยี
23 พฤษภาคม 2552 20:02 น.
รัสสะตะ
สวยหรูนักหรือนักศึกษา
ช่างโสภารูปทรงดงส้นสูง
นุ่งสั้นเซ็กซี่มีแฟนจูง
เดินเป็นฝูงขวักไขว่ไปไหนกัน
รสนิยมแฟชั่นที่ใช้วัด
ทั้งเที่ยวจัดเรตติ้งโน่นนี่นั่น
กระเป๋าหรูมียี่ห้อมาประชัน
แบ่งชนชั้นตามรสนิยมลวง
คิดว่าใช่แล้วหรือนักศึกษา
มีปัญญาแต่กลับทำให้น่าห่วง
สิ่งที่ได้การศึกษานั้นแสนกลวง
จึงถามทวงศึกษาเพื่อสิ่งใดกัน
ไม่สนหรือทุกข์สุขประชาชน
ยังยากจนเจ็บไข้ไส้กระสัน
คนยากไร้ทั่วเขตคามรอใครกัน
ช่วยแบ่งปันแก้ปัญหาที่เกิดมี
ตรองกันใหม่เถิดนะนักศึกษา
ขอช่วยพาอนาคตไทยให้สุขี
ประเทศชาติต้องการท่านสร้างสิ่งดี
ฉุดน้องพี่ประชาชีให้พ้นภัย
ร่วมกันทำประโยชน์ให้สังคม
อย่าหมกจมสิ่งเย้ายวนป่วนไถล
อนาคตของชาติอยู่ที่ใคร
ถ้าไม่ใช่ตัวเราร่วมแต่งเติม
21 เมษายน 2552 16:39 น.
รัสสะตะ
กุหลาบหนึ่งสีขาวบริสุทธิ์
เกิดในจุดหลืบซอกของเร้นป่า
กลีบดอกนั้นฝ่าฝนทนหนาวมา
ไม่โสภาผุดผาดสะดุดใจ
มีหน้าที่สำคัญสร้างน้ำหวาน
มีรสปานน้ำทิพย์เทวาได้
แต่ภมรกลับต่างไม่สนใจ
ด้วยเจ้าไร้กลีบสวยล่อชวนชม
กุหลาบขาวยังบากบั่นปรุงน้ำหวาน
ไม่หวังใครโปรดปรานติหวานขม
ด้วยเชื่อมั่นในหน้าที่ที่ภิรมย์
ไม่มีใครดอมดมไม่สนใจ
จนวันหนึ่งได้พบกับผึ้งหนุ่ม
มาคลายกลุ้มคลายเหงาให้ผ่องใส
พลางชมเชยกุหลาบขาวเก่งกว่าใคร
บินเวียนใกล้กุหลาบขาวอยู่ทุกวัน
กุหลาบขาวถึงคราวภิรมย์รัก
สุดจะหักห้ามจิตที่เพ้อฝัน
เจ้าผึ้งหนุ่มมาสอนความรักกัน
กุหลาบนั้นชุ่มชื่นในหทัย
ถึงวันนี้แม้ผึ้งหนุ่มบินจากแล้ว
แต่ไม่แคล้วกุหลาบขาวยังสงสัย
ว่าทำไมถึงห่วงหาและอาลัย
และเฝ้ารอผึ้งเมื่อไหร่จะกลับมา
14 กุมภาพันธ์ 2552 00:14 น.
รัสสะตะ
วาเลนไทน์มอบใจให้ผีเสื้อ
ช่วยแผ่เผื่อไปให้คนในฝัน
กุหลาบสวยมีค่าเมื่อให้กัน
ความรักนั้นมีค่าเมื่อดูแล
มีรักจริงงดงามให้ชาวโลก
ช่วยปลดโศกโรคภัยใจเป็นแผล
ช่วยเติมเต็มดวงใจใครที่แคร์
เป็นมิตรแท้อยู่เป็นเพื่อนยามทุกข์ใจ
ช็อกโกแลตที่หวานไม่หวานเท่า
ก็รักเรามอบให้ด้วยผ่องใส
บริสุทธิ์ไม่หวังได้อะไร
นอกจากยิ้มจากใจให้กลับมา
หน้าส่วนตัว
1187
