30 สิงหาคม 2553 00:23 น.
รัสสะตะ
เรียนเชิญท่าน..นั้นมาร่วม..งาน Apands
ณ Thailand..ดินแดนแห่งรอยยิ้ม
การประชุมวิชาการ..งานตีพิมพ์
ใจกรุ้มกริ่ม..Nida เราที่จัดงาน
จัดร่วมกับ Korea University
งานครั้งนี้..Nation..ร่วมประสาน
มีป.เอก..เสวนา..วิชาการ
นับทั้งงาน..อย่างน้อย 11 U.
จัดวันที่ 2-3 กันยายน
เชิญทุกคน..ทุกท่าน..งานความรู้
ได้แลกเปลี่ยน..ความคิดเห็น..ที่พรั่งพรู
นำมาสู่..ความก้าวหน้า..วิชาการ
ลงทะเบียน..ได้แล้ว..ท่านละพัน
ต่างชาตินั้น100 ดอลลาร์..แค่หวานๆ
ได้กระเป๋าสวย..มีอาหาร..อร่อยทาน
ทั้งสำราญ..ท่องเที่ยว..อยุธยา
ตุ๊กตาสวย..เป็นของ..ที่ระลึก
อีกหนึ่งปึก..เอกสาร..เราสรรหา
เพื่อให้ท่าน..เพียบพร้อม..การสัมมนา
นักศึกษา..นิด้า..เข้าร่วมฟรี
คนญี่ปุ่น..คนจีน..คนไต้หวัน
มาพร้อมกัน..มองโกเลีย..คนเกาหลี
ฟิลิปปินส์..เวียดนาม..ร่วมยินดี
แล้วยังมี..ทั้งอินโด..มาเลเซีย
ศรีลังกา..ก็มา..ในงานด้วย
พี่ไทยช่วย..ต้อนรับไป..อย่าให้เสีย
รัฐประศาสนศาสตร์..ก้าวไกล..ทั้งเอเซีย
เพราะ next year จัดเกาหลี..หมุนเวียนกัน
เชิญชวนท่าน..ร่วมงาน..ในครั้งนี้
หัวข้อมี..public administration
Local goverment นั้นสำคัญ
หรือว่าท่าน..สนใจ..เรื่ององค์การ
แล้วอีกเรื่อง public policy
governmentมี innovation จะกล่าวขาน
ใครสนใจ social issue เชิญสำราญ
มาเบิกบานกับ finance และ welfare
มีให้เลือก..หลากหลาย..ข้อความรู้
แบ่งหมวดหมู่..เป็นระบบ..อย่างดีแท้
เรายินดี..หนักหนา..จะดูแล
ขอเพียงแต่..ท่านมาร่วม..สร้างสรรค์งาน
****สามารถดูรายละเอียดเพิ่มเติมและลงทะเบียนได้ที่ http://apands2010.nida.ac.th/index.php
2 สิงหาคม 2553 17:15 น.
รัสสะตะ
นับกาลนานมาแล้วกว่าร้อยปี
เรื่องราวรักมีเกิดให้เห็น
เป็นตำนานรักแท้แต่ลำเค็ญ
ต้องซ่อนเร้นเพราะประเด็นทางการเมือง
เรื่องเกิดจากเจ้าศุขเกษมจากเชียงใหม่
เดินทางไปเรียนภาษาให้ปราดเปรื่อง
มะละแหม่งที่ซึ่งอังกฤษเรือง
หวังฟูเฟื่องเรื่องค้าขายไม้สักทอง
ได้พบเจอมะเมี๊ยะสาวแม่ค้า
ขายมวนยาบุหรี่และสิ่งของ
จึงพบรักตั้งจิตหวังใฝ่ปอง
กับนวลน้องมะเมี๊ยะยอดดวงใจ
สาบานร่วมจะรักมิแปรผัน
ต่อหน้าพระอันศักสิทธิ์ทั้งน้อยใหญ่
หากใครผิดคำสาบานที่ว่าไป
ขอให้ได้สิ้นชีพในเร็ววัน
เมื่อถึงยามเจ้าน้อยต้องกลับบ้าน
ให้ร้าวรานมะเมี๊ยะแสนโศกศัลย์
ต่อจากนี้จะอยู่ได้อย่างไรกัน
ว่าแล้วพลันแต่งทรงปลอมเป็นชาย
ติดตามไปจนถึงเมืองเชียงใหม่
ด้วยหัวใจล้นรักไม่รู้หาย
หลบซ่อนอยู่เรือนหลังเล็กกับเจ้าชาย
แต่สุดท้ายโดนจับได้จึงรู้กัน
ด้วยอังกฤษจ้องยึดเอาสยาม
มะเมี๊ยะงามเป็นสัญชาติอังกฤษนั้น
อาจเป็นเหตุให้อังกฤษเข้าโรมรัน
เกิดฆ่าฟันบ้านเมืองเป็นกลี
มะเมี๊ยะจึงต้องถูกส่งกลับบ้าน
ใจสะท้านหวั่นไหวต้องจากหนี
ห่างคนรักไปไกลแสนทวี
นับวันนี้ไม่มีแล้วพ่อแก้วตา
บรรจงปล่อยมวยผมพร้อมร่ำไห้
จะขาดใจแค่ไหนต้องทนฝ่า
น้อมเอาผมน้องนั้นเช็ดบาทา
เจ้าพี่ยาตัวข้าขอลาไกล
บวชเป็นชีรอพี่อยู่ที่วัด
เพื่อยืนหยัดบริสุทธิ์คอยพี่ได้
ฝ่ายเจ้าน้อยเมื่อมะเมี๊ยะต้องลาไกล
ถูกจับให้แต่งงานอย่างเร็วพลัน
แต่ก็ยังไม่ลืมสาวพม่า
ให้สุราช่วยปลอบประโลมขวัญ
เสียใจที่ไม่อาจร่วมรักกัน
เพราะชนชั้นและการเมืองขัดขวางเรา
แม่ชีหวนกลับมาที่เชียงใหม่
เพราะห่วงใยคำสาบานจะผลาญเผา
หวังจะพบสุดที่รักสักครั้งเจ้า
ถอนสาบานของเราที่ให้ไว้
เจ้าน้อยกลับไม่กล้าจะพบหน้า
กลัวหักใจจากกานดานั้นมิได้
จึงฝากแหวนหนึ่งวงมาแทนใจ
มาแทนตัวให้อยู่ใกล้กับแม่ชี
จากวันนั้นหกปีเสียชีวิต
เพราะแรงพิษแห่งรักยากจากหนี
ส่วนมะเมี๊ยะครองตัวเป็นแม่ชี
ตราบชีวีหาไม่ในเมืองมัญ
เรื่องจริงของความรักสลักจิต
มิเป็นดังที่ใจคิดและใฝ่ฝัน
ความรักจริงของทั้งคู่ที่ให้กัน
แพ้ชะตาขีดกั้นเส้นทางเดิน..
5 พฤษภาคม 2553 21:12 น.
รัสสะตะ
มีชายคนหนึ่ง...เชกูวารา
กล่าวขานกันว่าเขายังไม่ตาย
ผ่านมาหลายปีเขามีความหมาย
ไม่ยอมแพ้พ่ายต่อสิ่งอธรรม
เกิดมาเพื่อเป็นนักปฏิวัติ
พร้อมจะขจัดภัยความเหลื่อมล้ำ
ปฏิวัติคิวบาพ้นจากบ่วงกรรม
ยืนหยัดตอกย้ำความรักมวลชน
ไม่สังกัดชาติ เพียงเป็นมนุษย์
เชพร้อมจะฉุดความทุกข์หลุดพ้น
คนยังจนยากลำบากขดสน
ไม่จำยอมทนกล้าเดินออกมา
มุ่งสู่โบลิเวียเพื่อปฏิวัติ
อุดมการณ์ยืนหยัดไม่เคยอ่อนล้า
สู้จนตัวตายด้วยใจหาญกล้า
ฝากฝังวิญญาให้ชนรุ่นหลัง
เพื่อเป็นแบบอย่างของการต่อสู้
คนที่ยังอยู่ให้มีพลัง
ต่อสู้เปลี่ยนแลงสืบทอดความหวัง
ก่อเกิดกำลังสร้างความเท่าเทียม
เชกูวารา...เขายังไม่ตาย
อยู่ด้วยความหมายความหวังเต็มเปี่ยม
ที่ใดต่อสู้ศัตรูโหดเหี้ยม
ขอจงตระเตรียมความกล้าอย่าง...เช
5 พฤษภาคม 2553 09:54 น.
รัสสะตะ
จงรินไหลเถอะนะน้ำตา
ปล่อยทุกข์ออกมาให้หมดสิ้น
ความอัดอั้นตันใจอย่ากลืนกิน
ให้ไหลรินหมดสิ้นในคืนนี้
จงรู้ไว้ในโลกกลมที่ยืนอยู่
คนที่สู้เท่านั้นที่ได้ดี
จะอ่อนแอจะท้อแท้สักกี่ที
หากยังมีความหวังจงก้าวเดิน
อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟัน
หากยืนยันในแนวทางอย่าขัดเขิน
ไม่มีสิ่งใดหนาจะทุกข์เกิน
เท่าหยุดเดินหยุดก้าวไม่ฝ่าฟัน
ที่สุดแล้วก็อยู่ที่หัวใจ
แกร่งแค่ไหนเมื่อลมฝนเข้าห้ำหั่น
ใจของเราเท่านั้นที่สำคัญ
ที่ยืนยันอนาคตที่สวยงาม
สู้ทนกับความเสียใจที่ได้รับ
แล้วนำกลับมาคิดทบทวนถาม
เริ่มวันใหม่สดใสได้ทุกยาม
เพียงมีความมุ่งมั่นไม่หวั่นเกรง
19 มกราคม 2553 23:31 น.
รัสสะตะ
โชคชะตาพัดพาให้เราพบกัน
ยิ่งใกล้ชิดพลันก็ยิ่งเหมือนกลับห่างเหิน
สถานะบ่งบอกว่าแค่บังเอิญ
ได้มาก้าวเดินบรรจบและก็พบเจอ
ได้เห็นหน้าทุกวันให้ฉันหวั่นไหว
หวาดกลัวข้างในว่าใจนั้นจะพลั้งเผลอ
ตกหลุมรักแล้วหาทางกลับไม่เจอ
สายตาพร่าเบลอหลงเพ้อละเมอไปไกล
"เพื่อนรักฉันเป็นแค่เพื่อนรัก
ไม่ใช่ที่รักจำไว้ใส่หัวใจ
จะรักให้เจ็บอีกทำไม
จะทำอย่างไรเธอก็คงไม่รักกัน"
เสียงเพลงแว่วแผ่วมาข้างหู
ฟังสิฟังดูช่างตรงกับรักของฉัน
ความสุข..มีได้แค่ไปวัน..วัน
รักที่แบ่งปัน..ให้ฉันได้แค่เพื่อนเธอ
หน้าส่วนตัว
1601
