31 พฤษภาคม 2551 00:07 น.
รัมณีย์
สบายดีไหมเจ้าดาวราวฟ้า
หอบความคิดถึงมากระบุงใหญ่
กับของขวัญคือหนึ่งดวงใจ
แด่คนไกล..พยาบาล..ที่แสนดี
เจ้าตรากตรำค่ำเช้าเข้างานหนัก
เพราะใจรักมิใช่เพราะเพียงหน้าที่
เพราะความเมตตาเต็มเปี่ยมดวงฤดี
ยอมพลีเพื่อต่อชีวีของผู้คน
ยอมเหนื่อยเพื่อให้คนไข้หาย
ทนฝืนร่างกายมิได้บ่น
คอยดูแลคนป่วยปานญาติตน
ผู้ทุกข์ทนเจ็บไข้ได้พึ่งพา
เมื่อลมหายใจสุดท้ายจวนทิ้งร่าง
หญิงชราเคว้งคว้างห่างใครหา
มีเพียงเธอ เพียงเธอ แก้วกานดา
คอยจับมือหญิงชราให้อุ่นใจ
อีกหลากหลายเรื่องราวน่าชื่นชม
รับฟังแล้วอารมณ์พลอยแจ่มใส
เจ้าเหน็ดเหนื่อยโปรดรู้พี่ห่วงใย
กลัวเจ้าเจ็บป่วยไปน่ะดารา
คิดถึงจริงยิ่งนักนะดาวน้อย
ใจยังคงยังคอยปรารถนา
ทั้งรักทั้งภักดิ์ทั้งบูชา
ชื่นชมงามตาไม่ผันแปร
.....ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกสวีแด
รักยิ่งจริงแท้
แม่ดาวนภาเอย...
14 พฤษภาคม 2551 23:17 น.
รัมณีย์
ลมพัดโชยชาย
ฝนตกโปรยปราย
แต่ว่าใคร ๆ กลับเงียบหาย
ฉันเลยรู้สึกเหงาเดียวดาย
ทำงานแทบตาย
พลีเพื่อเจ้านาย
กว่าจะเลิกงานก็สาย
เมื่อยล้าร่างกาย
แวะมาเขียนกลอนผ่อนคลาย
เห็นเธออ่านและทักทาย
ดีใจหลายหลาย
ความเหนื่อยพลันหาย
ขอขอบใจเธอมากมาย
ยามนี้ฝนยังโปรยปราย
สายลมยังพัดโชยชาย
ขอให้เธอสุขสบาย
8 พฤษภาคม 2551 21:26 น.
รัมณีย์
วันนั้นเธอถามฉันว่า "เป็นแฟนกันไหม"
ให้ฉันรีบตัดสินใจ..ไวอย่าช้า
ฉันตกใจ สะดุ้งในถ้อยวาจา
ไม่รู้ว่าเธอบ้าหรือว่าไร
ก่อนหน้านี้เชียร์ฉันให้คบคนนั้น
มาคบกันกับคนนี้จะดีไหม
คบคนนู้นก็ดูสิ น่าสนใจ
ยัดเยียดให้ฉันมีคู่ชีวา
เธอเคยบอกว่าฉันไม่น่าสน
ดูไม่ชวนชื่นกมลน่าค้นหา
รูปไม่หล่อแล้วยังเปิ่นเกินธรรมดา
คงยากที่จะต้องตาสาวคนใด
"เป็นแฟนกันไหม" คำนี้ ยังแว่วค้าง
คนที่เหงาอ้างว้างย่อมหวั่นไหว
เธอพูดเล่นหรือพูดจริงพูดจากใจ
หรือเป็นเพียงหลอกให้ฉันละเมอ
"เป็นแฟนกันไหม..เป็นแฟนกันไหม..."
ยังวนเวียน หลอนฤทัย ในข้อเสนอ
.. ฉันโทรไป เธอไม่รับ อีกแล้วนะเธอ
งั้น..ที่เพ้อพร่ำมา..ฉันบ้าเอง..
3 พฤษภาคม 2551 13:27 น.
รัมณีย์
เห็นรูปฉันไม่ทันไรใยมาเพ้อ
จะบ้าแล้วหรือเธอละเมอหา
ใบหน้าฉันนั้นก็แสนธรรมดา
มิใช่หน้าดาราหน้าทีวี
ยามยิ้มก็งั้น ๆ งามที่ไหน
เธอคงคิดมากไปจนเหลือที่
ยิ่งนิสัย แย่ ๆ ที่ฉันมี
ถ้าเธอรู้คงอยากหนีไปแสนไกล
รู้เธออยากบอกรักเสียหลายครั้ง
แต่ฉันก็แกล้งไม่ฟังอ้างยุ่งใหญ่
จะตอบรักรักนั้น ยังหวั่นใจ
แท้ ฉันไม่รักใครนอกจากเธอ
ฉันเพียงคนธรรมดาที่ยากไร้
จึงจำต้องเจียมใจไว้เสมอ
ยิ่งเธอสวยจับใจให้ให้พลอยละเมอ
มองภาพเธอแล้วก็พาบ้าเพ้อตาม
3 พฤษภาคม 2551 10:44 น.
รัมณีย์
บทกลอนนี้ เขียนตามทำนองเพลง
sleepy child ของจำรัส เศวตาภรณ์
เช่นเดียวกับ บทกลอน
ที่เขียนลงไว้ก่อนหน้าที่มีชื่อว่า
"งามธรรมชาติ บรรเลงวาดเพลงฝัน"
คราใดที่ฝนตกโปรยปราย
ก็คิดถึงเพลงบรรเลงนี้
ยินเพลงครั้งใด ความรู้สึกในใจ
ก็ผุดไหลออกมา
เดือนนี้เป็นเดือนคล้ายเดือนเกิดของดวงดาวราวฟ้า
ผู้เป็นที่มาแห่งบทกลอนและแรงบันดาลใจ
ในการเขียนบทกลอนของผม
จึงขอมอบบทกลอนเพลงนี้ ให้แด่เธอ
(คลิกฟังเพลงบรรเลงได้ที่ http://ramaniyo.webs.com/sleepy_child2.mp3)
-------------------------------------
สาย ลมหวิว ขลุ่ยผิวเพลงแว่ว
ฟ้า งามแพร้ว วับแววด้วยดาว
ใจ หนึ่งใจ ฝากในแสงพราว
ฝาก..ยังดาว แห่งทรวง..
ขอ ดาวน้อย จงรู้นัยว่า
รัก ดาวฟ้า แก้วตาเด่นดวง
ใจ เจ้าเอย ไม่เคยคิดลวง
ห่วง.. ดาวดวง ครวญหา..
....ฟ้า.. เวลามืดมน
(ครา).. ฝนพรมฟ้านวล
เมฆมาบัง หม่นดัง จะพา ฟ้าปรวน ชวนเศร้าใจ..
ฟ้า ครืนร้อง ใจร้องครวญคร่ำ
ฟ้า คงช้ำ เกินคำกล่าวใด
ดัง พี่ครวญ ป่วนดวงฤทัย
ห่วง.. ดาวใน นภา..
ฟ้า ยามสวย ด้วยเพชรพลอยแต้ม
แสง ดาวแย้ม ยิ้มยวนยั่วตา
ใจ พี่พลอย ล่องลอยเคลิ้มพา
สู่..มรรคา สวรรค์..
....ฝัน.. คืนอันรื่นรมย์
(ยาม).. สมใจคิดปอง
แนบดวงใจ ผูกดวง หทัย ร้อยกรอง ครองคู่เอย..
รัก เอยรัก คงรักเธอมั่น
ฝัน ยังฝัน แม้วันล่วงเลย
วอน ฝากเพลง บรรเลงรักเปรย
แด่..ทรามเชย ดาวสรวง..
... แด่...ทรามเชย.. ดาวสรวง...
หน้าส่วนตัว
1889
