12 เมษายน 2551 22:48 น.
รัมณีย์
ชาติก่อนเป็นเช่นใดมิอาจรู้ ชาตินี้ก็ยังหวังคู่เคยปรารถนา
อธิษฐานชาติใดได้มีมา อยากรักษาทุกคำที่จำนรรจ์
เสียดายที่ไม่อาจรู้ชาติภพ อดีตเคลื่อนเลือนลบกลบสิ้นสรรพ์
หลับตื่นมิรู้กี่คืนวัน มิรู้เลยคำมั่นที่สัญญา
หากแม้นคู่สัญญาคือเธอนี้ คือเธอที่แสนดีแสนมีค่า
เธอที่ยิ้มสดใสแจ่มนัยน์ตา เธอที่มีวาจาหวานจับใจ
เธอที่มีใจงามผ่อง สัมผัสต้องใจฉันให้หวั่นไหว
เธอที่คอยช่วยเหลือใครต่อใคร คือเธอก็สุขใจหาใดปาน
ชาติก่อนเป็นเช่นใดมิรู้ชัด คงเวียนว่ายในวัฏสังสาร
ตราบจนกว่าสิ้นเหตุเลศบ่วงมาร คงอีกเนิ่นนานกาลเวลา
หากแม้นไม่มีใครเป็นคู่ชิด อธิษฐานตามติดมาก่อนหน้า
ก็ขอตั้งจิตอีกครั้งตั้งวาจา ปรารถนามอบไมตรีมีแด่เธอ