1 กันยายน 2551 23:45 น.
รัมณีย์
เห็นเธอวันนั้นใจหวั่นไหว
เธอรู้ไหมมีใครคอยแอบฝัน
ฝันถึงเธอเพ้อถึงทุกคืนวัน
หรือว่าในใจฉันแอบรักเธอ
รัก...ไม่รัก...รัก..รัก.รักรักรัก
สุดจะหักอารมณ์ข่มใจเพ้อ
คำว่ารัก รัก รัก และรักเธอ
ยังละเมอเพ้อพร่ำเพียงลำพัง
กลัวเธอมีเจ้าของคนต้องห้าม
ไม่กล้าถามกับตัวกลัวผิดหวัง
เธอจะรักฉันบ้างไหมกลัวใจจัง
อยากถามเธอสักครั้งก็กลัวจริง
รัก...ไม่รัก...รัก..รัก.รักรักรัก
มอบใจภักดิ์รักเธอรักทุกสิ่ง
รักทั้งที่ใจฉันหวั่นประวิง
ขอได้ไหมเป็นผู้หญิงในใจเธอ
ขอโทรหาทุกวันจะได้ไหม
แทนความนัยว่ารักเธอเสมอ
เพียงแอบรักและอยากจะพบเจอ
หวังให้เธอรักตอบใจตรงกัน
30 สิงหาคม 2551 00:05 น.
รัมณีย์
ครบรอบวันเกิดเลิศขจิต
แก้วมณีนิรมิตวิจิตรใส
"เพชรสังคีต" นามนี้มีในใจ
ด้วยชอบในวาทีกวีวรรณ
ขอพรจากเทพไททั่วทิศ
นำพาชีวิตสมใจฝัน
จงห่างทุกข์ห่างโศกทุกสิ่งอัน
สารพันเภทภัยอย่าได้กราย
สามสิบสิงหาเวียนมาแล้ว
ขอน้องแก้วจงสุขสมอารมณ์หมาย
ทั้งเรียงเรียนเรื่องอื่น ๆ ให้เพริศพราย
สุขสบายด้วยดนตรีคีตธรรม
11 สิงหาคม 2551 00:21 น.
รัมณีย์
(.. แม่รักลูก..)
เก้าเดือนสำคัญ
อดเปรี้ยวหวานสรรพ์
อุ้มลูกในครรภ์
รอคอยรับขวัญ
วันลูกลืมตา
แม่เจ็บหนักหนา
แทบสิ้นชีวา
คลอดเจ้าออกมา
คอยหานมป้อน
เปลี่ยนผ้าอ้อมก่อน
ลูกงอแงอ้อน
แม่ต้องอดนอน
ยามร้อนพัดวี
หนาวห่มผ้าอุ่นดี
ยุงบินแม่ตี
ยอมบาปเพื่อลูกทุกที
พอเรานี้โตอีกหน่อย
แม่เข้าครัวบ่อยบ่อย
ทำข้าวกับแสนอร่อย
ใส่ปิ่นโตเถาน้อย
คอยอาบน้ำหาผ้าเปลี่ยน
รับส่งไปโรงเรียน
สอนเราอ่านเขียน
ปลูกฝังให้พากเพียร
จำเนียรนานครัน
แม่ทำงานสารพัน
เหนื่อยเกินจำนรรจ์
เพื่อลูกทั้งนั้น
วันลูกเรียนจบทำงาน
แม่แสนเบิกบาน
แต่ก็เริ่มโรยสังขาร
โรคต่างต่างเริ่มมาแผ้วพาน
จะนานกี่ปี
แม่ก็ยังคงห่วงลูกทุกที
เป็นแม่ที่แสนดี
คือพระในบ้านของลูกนี้
(.. ลูกรักแม่..)
พี่น้องรักกัน
กลับบ้านช่วยแม่ทุกวัน
ยอมสละความเป็นไปของวัยมัน
เพื่อแม่ได้ยิ้มได้หายเหนื่อยพลัน
มุ่งมั่นตั้งใจเรียน
ขยันหมั่นเพียร
ทำบ้านให้สะอาดโล่งเตียน
ไม่ดื้อไม่ทะเลาะให้ปวดเศียร
รู้ปรับเปลี่ยนปรับปรุงตน
ทำงานด้วยความมุ่งมั่นอดทน
เป็นคนดีให้แม่ชื่นกมล
อยู่ในศีลธรรมทางกุศล
เป็นคนกตัญญูรู้คุณ
ตอบแทนเลี้ยงดูแม่ผู้การุณย์
หล่อเลี้ยงใจให้ใจท่านอบอุ่น
นำท่านเข้าสู่กระแสบุญ
หมุนเวียนเปลี่ยนวัน
นบพระคุณอนันต์
รักแม่รักมั่น
รักท่านชั่วนิรันดร์
26 กรกฎาคม 2551 08:21 น.
รัมณีย์
ตีผัวะหนึ่งที
คนพี่เอามือปัด
แย่งยื้อตวัด
ซัดกันผัวะเผียะ ผัวะเผียะ
ประเดี๋ยวคนน้องร้องโฮ
ฟ้องว่าพี่คนโตมาตี
เจ้าตัวใหญ่กว่าสะอื้นไห้
ฟ้องเจ้าตัวร้ายซัดก่อนนี่
ก่อนมือจะยื้อซัดกันใหม่
ต้องแยกกันไว้คนละที่
... ถามไถ่...
ตีกันทำไมลูกทั้งสอง
อยู่กันพี่น้องเพียงแค่นี้
... หนูจะดูการ์ตูนคนละช่อง
ถึงกับต้องตีกันเชียวหรือนี่ ??...
-----------------------------------------------
ตอนเด็กทีวีมีเครื่องเดียว
บางทีจะดูคนละช่องตีกันนัวเนีย
สุดท้ายแม่มา..เป็นอันว่าถูกตีกันหมด
ตีทีไรก็เห็นน้ำตาแม่ไหลคลอเบ้าตา
แล้วเราก็ต้องอดดูทีวีอีกหลายสัปดาห์
เติบวัย มีทะเลาะกันบ้าง.. แต่ก็รักกันยิ่งกว่า
คงเพราะมีไม้เรียวเกี่ยวหัวใจ..
ทะเลาะทีไร ต้องถูกตีด้วยกันถ้วนหน้า
ทีวีสมัยนี้มีคำเตือน รายการนี้เหมาะกับวัยไหน
ลืมไปว่า รายการบางอย่างก็ไม่เหมาะกับผู้ใหญ่
เพราะใช้ข้อความโน้มน้าวใจ
กระตุ้นฮึกเหิม คอยเติมเชื้อไฟ
โถ.. ผู้ใหญ่ดูทีวีต่างช่อง ยังตีกันเรื่อยไป
จะมีความคิดอะไรเลือกรายการได้เล่าหนา
รายการนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้ใหญ่
ต้องให้เด็กอ่อนวัย เป็นผู้พิจารณา
เพราะเด็กโกรธกันชูโป้งเดี๋ยวก็หาย
ผู้ใหญ่ตีกันปางตาย ไม่ยอมคลายแค้นลงสักครา
ขอบคุณมือแม่ ที่ปิดทีวี กับไม้เรียวที่ตี
พี่น้องบ้านนี้เลยปรองดองกันดีเรื่อยมา
23 กรกฎาคม 2551 22:56 น.
รัมณีย์
อาอาเออเอ่ออ้า อือออ
เอเอ่เอออออ เอ่อ้า
เออเอ่อเออเออออ อาเอ่ อิเอา
อ่าอ่าอาเออ้า อ่าอ้า อืออา
เสียงใบ้ดังมา คือดุริยคีตา
หัตถภาษา คือนาฏลีลาแห่งสรวง
บริสุทธิ์ใส ไร้ปดลวง
น้อมใจทั้งดวง นบไหว้แด่ใบ้วัจนา
หน้าส่วนตัว
1117
