27 พฤษภาคม 2548 00:37 น.
รัถยา
.
เสียงพรุแตก ติ้ง ตั้ง ดังสนั่น
ปลายปล่องควันคลุ้งเคล้าสีขาวขุ่น
แว่วเสียงพระ มาติกา บังสุกุล
พิธีบุญบอกบ่ง..ส่งวิญญาณ
เสียงร่ำไห้อาลัยหา คณาญาติ
ที่ไม่อาจยื้อรั้งในสังขาร
อันเกิดแก่เจ็บกายจนวายปราณ
เพียงเถ้าถ่านและรูปถ่ายไว้บูชา
ทั้งทรัพย์สินศฤงคารแต่กาลก่อน
หรือใช้กร กอดไว้ในห่วงหา
แม้นเศษเฟื้องหวังฝาก ในปากคา
หรือจะพาเพื่อใช้ในอีกภพ
เถิดปรับเปลื่ยน อย่าเป็นว่าเช่นเปรต
อันทุกเศษ ทุกเสี้ยว ต้องเคี้ยวขบ
เหมือนหิวโหย ต้องเล็ม ไส้เต็มครบ
คงเสาะสบ แสวงหาแม้นอาจม
................
25 พฤษภาคม 2548 22:49 น.
รัถยา
.
เคยร้อยใจร้อยวจีไว้ที่นั้น
เคยร่วมฝันเคียงแฝง..แสงเดือนฉาย
เคยคอยปลอบประโลมปรนให้หม่นคลาย
เคยถักสายมาลาร้อยเป็นสร้อยภักดิ์
แลลำธารเอ่อท้น...มนต์วสันต์
ธารนัยน์พลันไหลริน...ปิ่นสลัก
ในทำนองนกคู เคียงคู่รัก
ไม่อาจจักลืมวันนั้น จนวันนี้
.
หน้าส่วนตัว
1602
