9 มิถุนายน 2548 13:38 น.
รัตนินยา
เรารักกัน นานแค่ไหน ใครได้ถาม
จะบอกความ ตามที่เป็น เช่นวันนี้
รักของเรา ยังสดใส ใหม่เปรมปรี
เพราะเรามี กันและกัน ทุกวันมา
แม้ย่างผ่าน กี่ขวบปี ไม่มีเบื่อ
ด้วยเราเชื่อ ในความรัก จักหรรษา
เธอรักฉัน ฉันมีเธอ ทุกเวลา
จนดินฟ้า ล่มสลาย มิคลายไป
ด้วยความรัก จากตัวฉัน เธอปันให้
สร้างหัวใจ เราทั้งสอง เป็นทองมั่น
ผูกใจรัก สมัครจิต มิตรสัมพันธ์
รักเรานั้น ไม่มีวัน จะเก่าเลย
8 มิถุนายน 2548 01:16 น.
รัตนินยา
ฟ้าเปรียบเป็น เช่นตัวเจ้า ดังเขาบอก
โอ้แม่ดอก แก้วผกา พาใจหาย
เจ้าอยู่สูง เทียมภูผา ยอดยาใจ
พี่คงไม่ กล้าปีนป่าย ไปหาเธอ
อันตัวพี่ นี้เขาเทียบ เปรียบเป็นหิน
อยู่บนพื้น บนแผ่นดิน ถิ่นเสนอ
อยู่อย่างไร้ ซึ่งหญิงรัก ยากพบเจอ
อยากมีเธอ มานอนกอด เคียงคู่กัน
7 มิถุนายน 2548 10:53 น.
รัตนินยา
มองรุ่นน้อง ฟ้องตัวเรา ในอดีต
โอ้ความคิด อกุศล ทนทำได้
แกล้งให้เจ็บ แกล้งให้จำ ขำมากมาย
ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ มีปนเป
งานรับน้อง พวกพ้องใหม่ ใครกำหนด
ไม่เคยลด ความรุนแรง แบ่งความเก้
โอ้น้องเอ๋ย จำต้องทน ทุกข์ปนเป
ความอยากเท่ห์ ของรุ่นพี่ นี้สร้างกรรม
หน้าส่วนตัว
2800
