12 มีนาคม 2545 12:14 น.
รังนก
อยากจะยิ้ม ยิ้มกับฟ้ายิ้มกับฝัน
บอกว่าวันในวันนี้มีความสุข
สุขทั้งกายสุขทั้งใจไม่มีทุกข์
แสนสนุกเมื่อนึกถึงวันวานที่ผ่านมา
ยิ้มกับฟ้า ฟ้าสดใสฟ้ายิ้มตอบ
บอกว่าชอบ ชอบดูฟ้าใคร่ครวญหา
มองดูฟ้าเห็นเป็นหน้าเธอทุกเวลา
สายลมพัดพาคำบอกรักเธอมาให้ชื่นใจ
ยิ้มกับฝัน ฝันถึงเธอสุดที่รัก
สุดจะหัก หักห้ามใจให้ชิดใกล้
รู้ใช่ไหมไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกล
ความคิดถึงห่วงหายังส่งไปถึงเธอ
เรื่องราวของเราในวันวาน
ยังคงหวานแม้ไม่ได้อยู่ใกล้กันเสมอ
ห่างหายก็มีบางและบางครั้งไม่ได้พบเจอ
แต่เราสื่อถึงกันได้เสมอด้วยสายลมรักเบาเบา
8 มีนาคม 2545 15:50 น.
รังนก
เดียวดายเหลือเกินในความเหงา..
ชีวิตเราทำไมช่างเงียบเหงาแบบนี้
ผ่านคืนผ่านวันมาก็หลายปี
ทุกวันก็เหงาแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง
เห็นใบไม้ร่วงหล่นรวยรา
ไร้ที่พึ่งพาเหมือนลมพัดแกล้ง
สายลมพัดผ่านใบไม้ไหวแรง
สุดท้ายกวัดแกว่งปลิดปลิวตามลม
ไม่อยากคิดว่าชีวิตจะเหมือนใบไม้
ปลิดปลิวแพ้พ่ายและอ่อนล้ม
เงียบเหงาไร้ความคิดชีวิตเหมือนล่มจม
มันช่างขื่นข่มเมื่อรู้สึกว่าอยู่เดียวดาย
มองหาใครสักคนเป็นเพื่อนคู่คิด
ยิ่งหากลับดูชีวิตยิ่งไร้ความหมาย
ไขว่ขว้าเมื่อไหร่ก็ไร้ซึ่งคนรอบกาย
ผู้คนมากมายแต่ก็ไม่มีใครต้องการเรา
แอบน้อยใจในโชคชะตานิดๆ
เพื่อนสนิทก็ไม่สนแสนจะเหงา
นั่งเหม่อมองฟ้าแสนซึมเซา
ยิ่งรู้สึกเศร้าเมื่อต้องมานั่งปลอบใจตนเอง
....เฮ้อ วันเกิดปีนี้ก็ผ่านไปแล้ว ไม่เห็นมีใครสนใจเลย....
มันก็ช่วยไม่ได้เนอะ ก็ดันมามีวันคล้ายวันเกิดในช่วงสอบหนิ
ปลอบใจตัวเองอีกแล้ว...Happy Birthday To...Me....-_-....