31 พฤษภาคม 2550 13:10 น.
รัง ไม้
เธอเข้าใจความโดดเดี่ยวไหม?
อ้างว้างอย่างไร
กร่อนร่อนกรีดร้าวท่าวทบ
วัน-คืนคืบบั่นบรรจบ
คือการพานพบ
ร้าววันเวลานานนม
ร่ำขานเพลงกร้านซานซม
ทั้งความขื่นขม
บ่มถ้วนบาดท้อ-ดำรง
ฉันคือฝุ่นทรายความหมายคง
เฟื่องฝัน จรรโลง
กระผีกเสี้ยวเปลี่ยวสิ้นวิญญาณ
ฟุ้งหนึ่งจึงเพียงคลุ้งลาน
โดยแรงลมผ่าน
สุดท้ายเงียบร้างห่างหน
เราต่างมีคำนึงตรึงตน
โลกภายในได้ยล
สู่ภาพ อาบซึ้งจินตนา
เปลี่ยวเหงาจึงเร้าดวงตา
ค่ำคืน-ดารา
สุก-เศร้าปลอบเสี้ยวส่วนใจ
เพลงร้างแผ่วร้องอยู่ใน
ถ้อยคำร่ำไห้
กู่หนาวใต้ดาวร้าวแสง
23 พฤษภาคม 2550 19:14 น.
รัง ไม้
อ้อยอิ่งนิ่งเนาเย้าหยอกลมป่า
ผลิแย้มจากตาตุ่มก้านกิ่งฝัน
แดงเขียวสลับคับแนวป่านั้น
พร้อยส่งสีสันเขียวพลันรื่นรมย์
รื่นรมย์ร้อยลมห่มฟ่องฟองฝน
เพลงป่าพรั่งปรนกล่อมถ้วนอวล-บ่ม
ไล่เรียงร่าย-ยลพริ้มปรนพร่างพรม
คือความงามบ่มห่มชื่นรื้นราย
เพลงใบไม้โบกพิมพ์โลกเขียวสด
ท่วงอันหมดจดสดท่ามยามสาย
แดดเอ่อรินอุ่นกรุ่นหอมดอกไม้
กล่อมอวลคลับคล้ายเวิ้งฝันรรรเริง
คือเพลงใจส่งร้อยลงลิ้มสู่
โลกแห่งฤดูผลิแต้มแต่งเวิ้ง
วิญญาณ์ซับอิ่มพริ้มรางพลิ้วเริง
ดวงใจเจิ่งยิ้มปริ่มแย้มถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
898
