27 มกราคม 2547 17:51 น.
รักเธอตลอดเวลา
>เทวดากับคนตัดไม้...........
>บ่ายวันหนึ่งระหว่างคนตัดไม้กำลังตัดไม้อยู่ริมน้ำนั้นขวานคู่มือก็หลุดมือจม ลงน้ำไป
>คนตัดไม้ก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ริมน้ำ
>ทันใดนั้นเองเทวดาก็ลอยขึ้นมาจากผิวน้ำแล้วถามว่า
>"มีปัญหาอะไรรึ"
>"ขวานผมตกลงไปในน้ำแล้ว และตรงนี้น้ำลึกมาก
>ต่อไปผมจะเอาอะไรไปตัดไม้หาเลี้ยงลูกเมียได้หละท่าน"
>เทวดาได้ยินดังนั้นก็ดำน้ำลงไปสักพักแล้วขึ้นมาพร้อมกับขวานทองคำ
>"เอ้าขวานนี้ใช่ขวานของเจ้าใช่รึไม่?"เทวดาถามคนตัดไม้
>"ไม่ใช่ครับ"
>เทวดาก็ดำน้ำลงไปอีกครั้งกลับขึ้นมากับขวานเงิน
>"เอ้าแล้วขวานนี้หละใช่ของเจ้ารึไม่?"
>"ไม่ใช่ครับขวานของผมทำจากเหล็กมีด้ามไม้เก่าๆ ไม่ใช่ขวานเงิน ขวานทอง"
>เทวดาจึงดำลงน้ำไปอีกครั้งแล้วกลับขึ้นมาพร้อมกับขวานเหล็กคู่มือคนตัดไม้
>"เอ้าขวานของเจ้า แต่เราเห็นเจ้าเป็นคนดีซื่อสัตย์ไม่โกหก
>เราจะให้ขวานเงิน กับขวานทองคำแก่เจ้าไปด้วย
>เพื่อตอบแทนในการที่เจ้าเป็นคนดี"
>คนตัดไม้จึงรับขวานไว้แล้วกลับบ้านด้วยความสุข
>หนึ่งเดือนต่อมา
>ระหว่างที่คนตัดไม้กำลังเดินเล่นอยู่ริมน้ำพร้อมกับภรรยาของเขาอยู่นั้น
>ภรรยาก็ลืนตกน้ำไป คนตัดไม้ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งร้องไห้ริมน้ำ
>ทันใดนั้นเทวดาองค์เดิมก็ปรากฏกายออกมาอีกครั้ง
>"เอ้าคราวนี้เจ้ามีปัญหาอะไรรึ"
>"ภรรยาผมลื่นตกน้ำไปเมื่อกี้นี้ครับ"
>ได้ยินดังนั้นเทวดาจึงดำน้ำลงไป
>และขึ้นมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนกันกับเจนิเฟอร์ โลเปซ
>ตั้งแต่หัวจรดเท้า
>"ผู้หญิงคนนี้ใช่ภรรยาเจ้ารึไม่?"
>"ใช่แล้วครับ" คนตัดไม้ตอบทันที
>เทวดาจึงโกรธมาก เพราะเห็นว่าคนตัดไม้โกหก และไม่ซื่อสัตย์เหมือนก่อน
>"ขออภัยด้วยครับท่านเทวดา
>มันเป็นการเข้าใจผิดครับ"คนตัดไม้รีบชี้แจงทันใด
>"ถ้าเกิดผมตอบว่าไม่ใช่ ผมเดาว่าท่านก็คงจะลงไปในน้ำอีกครั้ง
>แล้วกลับขึ้นมาพร้อมกับผู้หญิงที่เหมือนกับ แคทธลีน ซีต้าโจนส์
>และเมื่อผมปฏิเสธอีกท่าก็คงจำดำลงไปอีกครั้งแล้วนำภรรยาผมตัวจริงขึ้นมา
>สุดท้ายท่านก็คงจะให้ผู้หญิงอีก 2คนผมด้วย
>เพื่อตอบแทนที่ผมไม่โกหก
>แต่ว่า....ผมเป็นแค่คนตัดไม้จะมีปัญญาอะไรไปหาเงินเลี้ยงเมียพร้อมกัน
>3คนได้หละครับ ผมจึงจำเป็นต้องตอบว่าใช่ตั้งแต่แรก"
>
>นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อใดที่ผู้ชายโกหก
>แสดงว่าชายผู้นั้นจะต้องมีเหตุผลจำเป็นในการโกหก
>และมีเจตนาดีอย่างแน่นอน ตัวอย่างเช่นคนตัดไม้รายนี้
25 มกราคม 2547 20:45 น.
รักเธอตลอดเวลา
>>>>ความรักของเราจะว่าไปแล้วก็ไม่ต่างกับบาสเกตบอล
>>>>เพราะฉันต้องเอื้อมสุดปลายแขนพร้อมกระโดดสุดแรงกว่าจะได้หัวใจเธอมา
>>>>
>>>>ความรักของเราเหมือนกับลูกฟุตบอลนะเพราะลูกฟุตบอลนั้นมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ประตู
>>>>ฝ่ายตรงข้าม
>>>>ฉันใดก็ฉันนั้น ฉันมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่หัวใจเธอ
>>>>
>>>>เธอไม่ต้องใช้กบเหลาดินสอหรอกนะ เพราะคำพูดและหน้าตาของเธอ
>>>>แหลมพอที่จะแทงให้ใจฉันอ่อนยวบแล้ว
>>>>
>>>>เฮ้อ แต่เอ๊กเซล์มีไปก็แค่นั้น
>>>>เพราะความรักของเราสองมันจะไม่มีอุปสรรค ตาราง
>>>>หรือ กราฟใด มาขวางกั้น
>>>>
>>>>อยากมีไรท์เต้อร์ จะได้ไรท์ความรักใส่แผ่นซีดีไว้
>>>>เพระเนื้อที่ในใจเริ่มไม่พอ
>>>>
>>>>ถ้ามีคลิปหนีบกระดาษก็ดีสิ จะได้เอามาหนีบใจเราสองไว้ด้วยกัน
>>>>
>>>>ตายแล้ว เธอรู้ไหม เธอทำให้ขยะล้นโลกนะ
>>>>เพราะหัวใจใช้แล้วของฉันที่เธอไม่ต้องการมันแล้ว
>>>>ไม่สามารถรีไซเคิลได้
>>>>
>>>>เธอไม่ต้องแปลกใจหรอกนะ ที่หาชื่อตัวเองในพจนานุกรมไม่เจอ
>>>>เพราะมันอยู่ในใจฉัน
>>>>
>>>>เธอรู้ตัวไหมว่าเนี้ย เด๋วนี้มันใช้ระบบเศรษฐกิจแบบเสรีแล้วนะ
>>>>แต่ทำไมเธอยังใช้แบบผูกขาด(monpoly)ในใจฉันอยู่เลย
>>>>
>>>>ถึงแม้อับบลาฮัมลินคอล์นจะเลิกทาสไปแล้ว
>>>>แต่ทำไมหัวใจฉันยังตกเป็นทาสของเธออยู่เลย(เสี่ยวๆสไตล์ BAS)
>>>>
>>>>เธออ่ะอาจเคยเรียนแต่สงครามการเมืองล่ะสิ(civil war)
>>>>แต่ตอนนี้เธอรู้ตัวไหมว่าเธอกำลังทำให้เกิดสงครามกลางใจของฉันอยู่(เสี่ยวๆสไตล์
>>>>BAS)
>>>>
>>>>เค้าว่ากันว่าถอดแสคว์รูดน่ะมันถอดยากนะ
>>>>แต่ฉันว่าถอดเธอออกจากใจฉันมันยากยิ่งกว่าเสียอีก(เสี่ยวสไตล์บัญชีๆ)
>>>>
>>>>เธอจบรัสเซียศึกษามาเหรอ
>>>>ถึงได้มาใช้อำนาจเผด็จการแบบสตาลินกับหัวใจฉัน(เสี่ยวสไตล์รัสเซียศึกษา)
>>>>
>>>>ฉันขอรับประกันเลยว่าชื่อของเธอจะสลักอยู่ในใจฉัน
>>>>ให้เหมือนกับที่ภาษาขอมสลักอยู่บนศิลาจารึกของพ่อคุณราม(เสี่ยวๆสไตล์เซ้าอีส)
>>>>
>>>>ขอ JC แจมเสี่ยวด้วยคน
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก สิ่งพิมพ์ จะได้print ความรักของสองเรา
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก ภาพยนตร์ ฉันจะได้เป็นพระเอกในใจเธอ
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก โคดสะนา จะได้บอกลั่นฟ้าว่าฉันรักเธอ
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก บริหารสื่อ จะได้ส่งสื่อความนัยถึงจัยเทอ
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก Pr จะได้ Promote ความรักของสองเรา
>>>>
>>>>อยากอยู่เอก วิดยุ โทรทัด จะได้บอกรักเธอได้ทุกหนทาง...
25 มกราคม 2547 20:39 น.
รักเธอตลอดเวลา
มีเมืองเล็ก ๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง
มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก
ทุกวันพวกเขาจะพากันไป ดู ชม พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้
ทุกคนที่เคยพวกเขาพบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ..
แต่แล้ววันหนึ่ง
เกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส
เธอนอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา
ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง
ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ
ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใด ๆ เลย
ตกกลางคืน
ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาออนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง
เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว
ผ่านไป 1 เดือน
หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม
ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน
แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด
แต่แล้ววันหนึ่ง
พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่มและตกลงที่[ประทาน]พรให้แก่เขา
พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชาย
หนุ่มว่า เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม
ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า ผมยอมครับ
พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลง
ปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม
ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม ผมยอมครับ
ฟ้าสางแล้ว
ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง
เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล
หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ
มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง
แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน..
หลายวันผ่านไป
หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย
เธอออกตะเวณหาข่าวคราวของชายหนุ่ม
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน หญิงสาวยังไม่ละ
ความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ
ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอ
ได้[แต่]บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง
[ทว่า]เขาไม่สามารถที่ส่งเสียง ไม่สามารถโอบกอด[เธอ]
เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น
ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว
ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่
เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว
เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว
อยากใช้ปากเล็ก ๆ จูบที่หน้าผาก
แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอก็ไม่สามารถเรียกร้องความ
สนใจจากหญิงสาวได้
แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน
เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา
เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้นบัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง
ภาพ ๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว
ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส
ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น
และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก
เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก
หลังจากนั้นไม่กี่วัน
แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิยต์ขึ้น
พลบค่ำก็อยู่[ที่]ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก
แต่สำหรับเขาแล้ว
นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก
เจ้าแมลงปอบินต่ำลง ๆ ทุกวันด้วยความรู้สีกที่เจ็บปวด
เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก
ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่
เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่
ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก
ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3
เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว
บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม
ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบา ๆ จากเขาผู้นั้น
ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป
วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว
คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง
เจ้าแมลงปอค่อย ๆ บินเข้าไปในโบสถ์ และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า
เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า
ฉันยอมรับ
เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา
ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่
เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า เจ้ารู้สึกเสียใจไหม
เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า เปล่า
พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว
เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้า ๆ ก่อนตอบว่า
ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ
ชะตาถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป
ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบแต่
เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่ง
เราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี
บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม
25 มกราคม 2547 20:30 น.
รักเธอตลอดเวลา
รัก....แบบไหน ที่ใจต้องการ
"เพราะรักในแบบของใคร ก็เป็นแบบของมันไม่มีแบบแผนตายตัว"
อย่าฝืนใจรัก ถ้ามันไม่ใช่ ไม่มีประโยชน์อะไร
ที่จะคบใครสักคนเพียงเพราะอยากจะมีใครสักคน
อย่าเปลี่ยนตัวเองเพียงเพื่อให้เขามารัก เพราะจะทำได้ไม่นาน
วันหนึ่งคุณจะรู้สึกเหนื่อยเพราะความรัก ที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง
อย่าหลงในรสชาติของความรักเสียจนลืมชีวิตประจำวันของตัวเอง
หรือสูญเสียความเป็นส่วนตัว
คนที่พร้อมจะอยู่กับคุณโดยที่คุณไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตเลย
คนที่พร้อมจะเดินหน้าเมื่อคุณเดินหน้า คนที่พร้อมจะถอยหลังไปกับคุณ
คนที่ไม่ยอมให้คุณเดินตามหลัง ขอเพียงเดินเคียงข้างกัน
คนที่ไม่บังคับให้คุณทำอะไรในแบบที่คุณไม่ชอบ
คนที่ไว้ใจ ให้อภัย ให้โอกาส ซื่อสัตย์และให้เกียรติคุณ
.....นั่นแหล่ะ คือคนที่รักคุณจริง.....
จงถนอมคนเหล่านี้ไว้ อย่าปล่อยให้เขาไปจากคุณ..
เพราะคุณจะเสียใจหากเขาเปลี่ยนไปหยิบยื่นความโชคดีที่ควรจะเป็นของคุณไปให้คนอื่น
คนที่รักคนที่เปลือกนอกมีอยู่เยอะเหลือเกิน
ชีวิตคนคนหนึ่งจะมีคนที่รักคุณจริงผ่านมาสักกี่คน
ใครที่บอกว่ารักคุณแล้วพยายามจะเปลี่ยนคุณ ดึงคุณให้เดินตามทางของเขา
เขาไม่ได้รักคุณจริงหรอก...เขารักตัวเอง
จงเชื่อในพรหมลิขิต จงเชื่อในเหตุการณ์ที่นำพาความรักมาให้
อย่าบอกว่าไม่รัก ถ้าไม่สามารถสบตาเขาอย่างบริสุทธิ์ใจได้
อย่าบอกว่ารัก..ถ้าคุณไม่รู้สึกวูบวาบเวลาอยู่ใกล้ ๆ
อย่าบอกว่าไม่คิดถึง..ถ้าหัวใจไม่อาจลืม
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเพิ่งจากกันไม่ถึง 1 นาที
อย่าปล่อยให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราหลุดลอยไป
ลองคุยกันมากขึ้น รับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายด้วยใจ
จะทำให้เรารู้ว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รู้จักความรัก
อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งมีน้ำตา ทั้ง ๆ ที่อีกคนหนึ่งกำลังดีใจ
อย่าปล่อยให้ใครอีกคนหนึ่งยิ้ม ทั้ง ๆ ที่อีกคนหนึ่งกำลังร้องไห้
อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งพูด ทั้ง ๆ ที่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการฟัง
ความรักต้องมาจากความรู้สึกของคนสองคน..
อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่งหยิบยื่น แต่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการ
ความรักเป็นเพียงสายใยบาง ๆ ที่มันถูกหล่อหลอมขึ้นจากความรู้สึกต่าง ๆ
ทั้งความอาทร ห่วงใย ห่วงหา คิดถึง
ความอดทนจะทำให้อุปสรรคต่าง ๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ความพยายามจะทำให้เราสองคนยังคงอยู่
ความไว้ใจจะทำให้ความรักของเราแข็งแกร่ง
ความซื่อสัตย์จะทำให้ความรักของเรามั่นคง
ความเสมอต้นเสมอปลายจะทำให้ความรักของเราสวยงาม
และสุดท้ายความรักก็จะก่อตัวขึ้นเป็นความผูกพัน
สิ่งเหล่านี้จะทำให้สายใยบาง ๆ ของความรัก
กลายเป็นเชือกเส้นหนาที่ผูกคนสองคนไว้ด้วยกัน
มันจะเป็นเชือกที่มัดเราไว้ด้วยกัน เป็นเชือกที่ทำให้เราไม่อึดอัด
เราจะไม่ดิ้นรนที่จะพยายามหลุดออกจากเชือกเส้นนี้
เมื่อได้เจอความรักที่ดีแล้ว จงทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว
อย่าปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว อย่าปล่อยให้เขาเดียวดาย
คิดถึงสิ่งดี ๆ ที่เราเคยมีกัน อย่าลืมวันแรก ๆ ที่เรารู้สึกกับคน ๆ นี้
เขาเป็นคนดีที่สุดแล้วสำหรับเรา พยายามรักษาเขาไว้
เพราะเมื่อเขาหลุดลอยไปแล้ว เราจะไม่สามารถเรียกความรู้สึกต่าง ๆ กลับมาได้อีก
เหมือนเวลาที่ไม่สามารถย้อนเดินกลับ
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
อย่าทิ้งหัวใจของคุณไว้กับอดีต อย่าคิดว่าอดีตไม่มีวันหวนคืน
อย่าคิดว่าไม่มีพรุ่งนี้ อย่าลืมบทเรียนของเมื่อวาน
ทุกชีวิตยังมีความหวังอยู่เสมอ จงปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไป..
วันหนึ่งถ้าชีวิตหวนคืนมาสู่ทางสายเก่า..
ที่เคยทำให้คุณมีความสุขระหว่างเดินทางในแต่ละก้าว..จงอย่าเดินเลี่ยงมันไปอีก
เพราะน้อยนักที่ถนนสายเดิมยังคงสภาพเดิมเพื่อรอให้คุณเดินย้อนกลับมา..
ลองเดินต่อไปสิ..บางทีคุณอาจจะเจอจุดหมายที่คุณค้นหามาตลอดชีวิต
ในเส้นทางที่คุณเคยเดินเลี่ยงมันไปก็ได้...
12 สิงหาคม 2546 08:30 น.
รักเธอตลอดเวลา
คุณค่า" ไม่ใช่สิ่งที่เราเดินเข้าไปเจอเข้าแบบเล่นเกมล่าสมบัติ
"คุณค่า" คือ สิ่งที่คุณสร้างขึ้นในชีวิตคุณเอง คุณสร้างมันขึ้นจาก
พื้นฐานที่มาของคุณ จากความรักภักดีและผูกพันของคุณ จากประสบการณ์
จากสติปัญญา ความสามารถ และความเข้าใจ จากสิ่งที่คุณเชื่อ
จากผู้คนและวัตถุสิ่งของที่คุณรัก องค์ประกอบเหล่านี้มีอยู่พร้อมแล้ว
แต่...คุณเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะสามารถนำมาผสมผสาน เป็นรูปรอย
เป็นแบบแผนของสิ่งที่จะกลายเป็นชีวิตของคุณ จงทำให้มันเป็นชีวิตที่มีศักดิ์ศรี
มีคุณค่าสำหรับตัวคุณเอง ถ้าคุณทำได้ จุดพลิกผันระหว่างความสำเร็จกับความล้มเหลว
ก็ไม่ใช่เรื่องหมิ่นเหม่อีกต่อไป แล้วคุณจะต้องทำอะไรบ้าง
น่าแปลก ! ที่มีคนส่วนหนึ่ง "สุกคาต้น" ในขณะที่คนอีกส่วนหนึ่ง
ยังคงมีชีวิตชีวาต่อไป จนถึงวาระสุดท้าย
"สุกคาต้น" คือ การหยุดเรียนรู้ และหยุดเติบโตกลางคัน
ในระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ คงเพราะสะพายเป้ออกเดินทางมานาน
จนลืมไปว่า...ออกเดินทางไปทำไม ?
นาฬิกาของคนบางคนหมดลานก่อนหมดเวลาเสียด้วยซ้ำไป
ถ้าคุณเลือกทางเดินที่หอมหวาน ก็ไม่มีวันที่คุณจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวาน
แต่ถ้าคุณเลือกจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวาน
เส้นทางเริ่มต้นของคุณอาจจะไม่หอมหวาน
คุณต้องพิสูจน์คุณค่าของตัวคุณเองให้โลกเห็นว่าคุณคู่ควรกับเป้าหมาย
ชีวิตคุณ คุณเลือกได้
หน้าส่วนตัว
1362
