29 พฤศจิกายน 2547 18:22 น.
รักสามเศร้า
เมื่อมองผ่านขอบฟ้ากว้าง
ช่างมองดูเคว้งค้างเหลือเกิน
เมื่อฉันต้องเผชิญกับความเงียบเหงาเพียงลำพัง
เธอนั้นช่างใจร้ายที่ห่างหายไปอย่างไร้เงา
ทิ้งไว้แค่ความว่างเปล่าและความเศร้า
ที่ฉันต้องเผชิญกับความปวดร้าวเงียบเหงาเพียงลำพัง
ยังคงรอความรู้สึกที่ว่ารัก
เข้ามาทักทายบ้างจะได้ไหม
ฉันขอร้องออกมาจากดวงใจ
ดวงใสๆดวงนี้ที่เฝ้าคอย
ถูกแล้ว ที่ฉันต้องเดียวดาย
เจ็บปวดเหมือนคนใกล้ตายแบบนี้
เพราะที่ผ่าน ๆพ้นมาไม่เคยเห็นค่าสนใจ ใยดี
เทอจึงมีใครมาแทนที่ในใจ
บัดนี้มาเรียกร้อง ขอเทอคืนมา
นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เทอจะมอบให้ฉัน
ฉากที่เหงาขอรับไว้เองล่ะกัน
เมื่อเขาที่ดีกว่าฉัน ก้อขอให้เทอนั้นรักกันนาน นาน...(สายลมที่หวังดี).
29 พฤศจิกายน 2547 18:08 น.
รักสามเศร้า
ในวันที่ฉันมีเธอเคียงข้าง
ไม่เคยรู้สึกอ้างว้างอย่างนี้
อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ทุกนาที
แต่วันนี้ไม่มีแม้สิ่งใด
เธอจะได้ยินไหมคนดี
ว่าคนเหงาคนนี้กำลังหวั่นไหว
กลับมาสิก่อนที่น้ำตาจะล้นใจ
เพราะรักใช่ไหมจึงทำให้....
....ไม่อยากขาดเธอ
29 พฤศจิกายน 2547 18:05 น.
รักสามเศร้า
ถนนสายกว้าง
สองข้างทาง..สีสันหลากหลาย
ยิ่งไกลจากจุดเริ่ม
เรื่องราวก็ยิ่งเพิ่มขึ้นมากมาย
อย่าให้เวลาทำหล่นหาย
รีบเขียนเก็บไว้ .. ซะดี - ดี
ความเหงาไม่เข้าใคร..ออกใคร..
สาวผู้มีนามว่า ขอบฟ้า ลมหายใจ ของความฝัน กับขอบฟ้ากับจินตนาการ ความฝันที่ ไม่มีวันสิ้นสุด
ในวันที่ฉันมีเธอเคียงข้าง
ไม่เคยรู้สึกอ้างว้างอย่างนี้
อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ทุกนาที
แต่วันนี้ไม่มีแม้สิ่งใด
เธอจะได้ยินไหมคนดี
ว่าคนเหงาคนนี้กำลังหวั่นไหว
กลับมาสิก่อนที่น้ำตาจะล้นใจ
เพราะรักใช่ไหมจึงทำให้....
....ไม่อยากขาดเธอ
หน้าส่วนตัว
1209
