จักรยานคันเก่า

รักษ์รัก

..




จักรยานคันเก่าแต่คราวไหน
พิงผนังฝังเงาแห่งเยาว์วัย
คงเหลือไว้ให้มองย้อนก่อนเติบตน


นึกถวิลแว่วเสียงสำเนียงเด็ก
สองตัวเล็กโลดตะบึงถึงถนน
เจ้าเกลอ*กันปั่นรีบถีบวนวน
สัปดนคนหลังเกือบพลั้งตาย

กางสองแขนแอ่นเอี้ยวเสียวตัวตก
หันหน้าอกออกหลังหวิดหลังหงาย
จัดท่วงท่าสมดุลแต่ตาลาย
ที่นั่งท้ายส่ายกระบวนจวนหล่นทาง

 มองสองข้างทางทิวลิ่วระนาบ
ทัศนียภาพใกล้ใกล้กลับไกลห่าง
ต้นมะม่วงล่วงลาพาจากจาง
ต้นมะฟางย่างเขยื้อนเคลื่อนมาแทน

ปัจจุบันไม่ทันไรก็หน่ายหนี
อนาคตทดที่ไม่มีแผน
อันอดีตมิดกาลนิรันดร์แน่น
ฤๅตักตวงหวงแหนแสนระกำ

สารถีขี่ทะยานผ่านทางหน้า
คงดีว่าหาวิถีหนีถลำ
เห็นเภทภัยก่ายกลบก็หลบทัน
ไม่ไหวหวั่นกันท่าหาทางไป

แล้วเรานั้นหันหลังทางอดีต
ที่เพิ่งพิศพิศผวามาจากไหน
แม้สะดุดหวุดหวิดกับพิษภัย
ถอนหายใจในกะโหลก วะ โชคดี



                       *กัน ในความหมายที่ว่าสหาย


..