29 มิถุนายน 2548 14:37 น.
รักษ์รัก
..
อุจจาระปะดินส่งกลิ่นฟุ้ง
ขี้ควายคลุ้งทุ่งนาพาใจหาย
หายใจเข้าเอาเห็นมาเซ่นกาย
โอ้พ่อควายขมิบหมายไว้กลางนา
แมลงวันฟันฟอนบนก้อนขี้
หัวเขียวอี๋อมอิ่มลิ้มรสา
หอมเหลือเกินเหินคว้างสะพรั่งตา
เพชราว่าหมองกว่ากองนวล
ขาระริกจิกลงบรรจงดูด
เขย่งตูดตอดตอมมันหอมหวน
ยิ่งหอมหื่นกลืนซดรสรัญจวน
ทุกหยดล้วนควรค่าน่าจดจำ
พลันโหวกเหวกโวยวายอะไรนี่
ข้ากำลังเล็มขี้ที่คมขำ
จู่จู่เจ้าเข้ามาผ่ากลางลำ
ล้วงถลำดำดื่มเหมือนลืมคิว
ควายมันขี้ให้เอ็งเบ่งให้เจ้า
หรือมันขี้ให้เรามาเพลาหิว
ถุยไอ้ทิดคิดว่าใหญ่ใจปลาซิว
จึงปะทะพะผิวละลิ่วลาน
สองแมงวันประจันตีขยี้ยุ่ง
ต่างหมายมุ่งพุ่งเฉียดเบียดขนาน
เป็นสิบตัวมั่วมันประจัญบาน
เพราะขี้หวานซ่านใจไม่ยั้งตืน
..
28 มิถุนายน 2548 11:53 น.
รักษ์รัก
..
วรรณกวีลิขิตานุรักษอักขร
พัตราภรณุปโภคัชฌาศัย
อักษรศิลปศาสตราลัย
ฉันทลักษณุปไมยไทยธรรม์
อัจฉริยาจาริยภมรสุนทรภู่
สะบัดสะบูบุปผชาติผิวะสระสวรรค์
รัสสุคนธเกสรขจายขจรานันท์
บุษบาบัณบรรณาการกานทกวี
อัญชุลียุคลกรกราบปกรณวัจน์
พิศุทธสัตยาธิษฐานังศี
ไพจิตรานุปัสนานุสาสนี
สันตติพัชรกวีวงศานุชน
ตระดาษรงสราญสริตบรรเลง
พิรุณเพลงพรมพาทย์พาสน.พหล
นิรมิตนิรัติศัยนิรภัยนิรมล
นิศาชลเกื้อสกนธุษานิจจาใจ
ทวยเทเวศร์เทวดาเทวสถาน
บันดลกาญจนพิมานสันถวาศัย
ด้วยอภินันทนาสันนิวาสุราลัย
อภิไธยท่านสุนทรภู่ครุภาตา
..
21 มิถุนายน 2548 22:08 น.
รักษ์รัก
..
โอ้ยอดรัก หักร้าง อยู่ปางไหน
ยามลาไกล ไร้เจ้า พี่เศร้าหนอ
ให้พี่นั้น สั่นผวา ตั้งตารอ
ระทวยท้อ รอเจ้า สุดเศร้าใจ
เพียงบรรจบ สบตา สักนาที
เหมือนเจ้านี้ มีพี่อยู่ เจ้ารู้ไหม
เงาพี่ย้อน สะท้อนส่อง ในสองนัยน์
สิ้นเจ้าไซร้ ไร้พี่ มิต่างกัน
ลมหายใจ ของเจ้า พี่เฝ้านับ
ตั้งตาปรับ จับจังหวะ ให้น่าขัน
ยามออก ยามเข้า ให้เท่ากัน
สิ้นเจ้าพลัน สิ้นพลัง จังหวะใจ
ยามเจ้าหนาว สาวหลัง มาอังอุ่น
ส่งไอกรุ่น กอดเจ้า ยังหนาวไหม
เจ้าหันหนี พี่หลอน ร้อนเป็นไฟ
จะหันหน้า กอดใคร ให้เย็นลง
สองเราเอย เคยจูบ พี่ลูบแก้ม
เจ้ายิ้มแย้ม แซมจูบ จนลุ่มหลง
หากพี่รู้ คู่เราขื่น ไม่ยืนยง
พี่ก็คง ไม่คืนปาก ให้พรากไป
ในหทัย ไร้เจ้า ยังเศร้าอยู่
เคยเคียงคู่ ครองนาง สว่างไสว
แต่ตอนนี้ สิ้นแสงจิต มิดหมองใจ
แม้นแต่เงาเจ้าหทัย ก็ไม่มี
..
19 มิถุนายน 2548 22:57 น.
รักษ์รัก
..
นามโสฬสมณีศรีประภา
รุจิราเรืองรองผ่องสมัย
รโหฐานสราญลักษณ์ตำหนักใน
พริ้งรำไพไพโรจน์โชติชัชวาล
นพรัตน์จำรัสพราวสกาวสุก
ปรกไข่มุกปลูกไพฑูรย์จำรูญหวาน
บุษราคัมน้ำทองรองอาราม
เพทายทามกล้ำแสงแดงโกเมน
พัชรวัชรวิเชียรสินธุ์
ขับเนื้อนิลนวลขลับสลับเห็น
ปทุมพันธุ์กรพินธุ์หินชาดเชน
ตัดแสงเส้นมรกตหยดเย็นนัยน์
พลอยไพลินรินครามน้ำเงินแพร้ว
ทิวทแกล้วแก้วประพาฬสานไสว
เพชรน้ำค้างค้างน้ำตาตื้นหทัย
เขียวส่องใสในพลอยให้คอยมอง
แก้วผลึกพิลึกหินดิ้นสลัว
สลักทั่วโถงผนังกระทั้งหมอง
หินโมราระย้าหยกรกลำยอง
ประดับห้องรองรับอับอาภา
..
12 มิถุนายน 2548 10:54 น.
รักษ์รัก
..
ขาดหวานใจอนึ่งใจไร้ความหวาน
ทรมานปานตายใช่แค่เหงา
ที่แสนเซ็งละเลงทุกข์จุกใจเรา
ใช่คลาายเหงาเขย่าใคร่ระบายตัว
ขาดดวงใจเสมือนใจทลายดับ
กี่จันทร์ลับนับตะวันนั่งหันหัว
อย่าใจร้ายทิ้งข้าเพราะข้ากลัว
ร่ำระรัวรอเจ้ามาเคล้าครอง
ขาดยอดใจประหนึ่งใจวิลัยล่ม
มันขื่นขมตรมใจจนไหม้หมอง
เห็นบ้างไหมนัยนาน้ำตานอง
พี่ร่ายร้องมองเจ้าเป็นเงาลาง
ขาดยาใจประดุจใจละลายแล้ว
เคยเจื้อยแจ้วแผ่วเบาเจ้าหายห่าง
ไยเจ้าหายหน่ายสิ้นผินสองปราง
กลิ่นสรรพางค์ห่างข้าสิ้นยาใจ
..
หน้าส่วนตัว
975
