28 มิถุนายน 2548 11:53 น.

สมาสโกมลสนธักขรา (สดุดีพ่อภู่)

รักษ์รัก

..





วรรณกวีลิขิตานุรักษอักขร
พัตราภรณุปโภคัชฌาศัย
อักษรศิลปศาสตราลัย
ฉันทลักษณุปไมยไทยธรรม์

อัจฉริยาจาริยภมรสุนทรภู่
สะบัดสะบูบุปผชาติผิวะสระสวรรค์
รัสสุคนธเกสรขจายขจรานันท์
บุษบาบัณบรรณาการกานทกวี

อัญชุลียุคลกรกราบปกรณวัจน์
พิศุทธสัตยาธิษฐานังศี
ไพจิตรานุปัสนานุสาสนี
สันตติพัชรกวีวงศานุชน

ตระดาษรงสราญสริตบรรเลง
พิรุณเพลงพรมพาทย์พาสน.พหล
นิรมิตนิรัติศัยนิรภัยนิรมล
นิศาชลเกื้อสกนธุษานิจจาใจ

ทวยเทเวศร์เทวดาเทวสถาน
บันดลกาญจนพิมานสันถวาศัย
ด้วยอภินันทนาสันนิวาสุราลัย
อภิไธยท่านสุนทรภู่ครุภาตา

..				
21 มิถุนายน 2548 22:08 น.

แม้นแต่เงาเจ้าหทัยก็ไม่มี

รักษ์รัก

..





โอ้ยอดรัก หักร้าง อยู่ปางไหน
ยามลาไกล ไร้เจ้า พี่เศร้าหนอ
ให้พี่นั้น สั่นผวา ตั้งตารอ
ระทวยท้อ รอเจ้า สุดเศร้าใจ

เพียงบรรจบ สบตา สักนาที
เหมือนเจ้านี้ มีพี่อยู่ เจ้ารู้ไหม
เงาพี่ย้อน สะท้อนส่อง ในสองนัยน์
สิ้นเจ้าไซร้ ไร้พี่ มิต่างกัน

ลมหายใจ ของเจ้า พี่เฝ้านับ
ตั้งตาปรับ จับจังหวะ ให้น่าขัน
ยามออก ยามเข้า ให้เท่ากัน
สิ้นเจ้าพลัน สิ้นพลัง จังหวะใจ

ยามเจ้าหนาว สาวหลัง มาอังอุ่น
ส่งไอกรุ่น กอดเจ้า ยังหนาวไหม
เจ้าหันหนี พี่หลอน ร้อนเป็นไฟ
จะหันหน้า กอดใคร ให้เย็นลง

สองเราเอย เคยจูบ พี่ลูบแก้ม
เจ้ายิ้มแย้ม แซมจูบ จนลุ่มหลง
หากพี่รู้ คู่เราขื่น ไม่ยืนยง
พี่ก็คง ไม่คืนปาก ให้พรากไป

ในหทัย ไร้เจ้า ยังเศร้าอยู่
เคยเคียงคู่ ครองนาง สว่างไสว
แต่ตอนนี้ สิ้นแสงจิต มิดหมองใจ
แม้นแต่เงาเจ้าหทัย ก็ไม่มี


..				
19 มิถุนายน 2548 22:57 น.

ตำหนักโสฬสฺมณี

รักษ์รัก

..




นามโสฬสมณีศรีประภา                         
รุจิราเรืองรองผ่องสมัย
รโหฐานสราญลักษณ์ตำหนักใน              
พริ้งรำไพไพโรจน์โชติชัชวาล

นพรัตน์จำรัสพราวสกาวสุก                     
ปรกไข่มุกปลูกไพฑูรย์จำรูญหวาน
บุษราคัมน้ำทองรองอาราม                     
เพทายทามกล้ำแสงแดงโกเมน

พัชรวัชรวิเชียรสินธุ์                               
ขับเนื้อนิลนวลขลับสลับเห็น
ปทุมพันธุ์กรพินธุ์หินชาดเชน                  
ตัดแสงเส้นมรกตหยดเย็นนัยน์

พลอยไพลินรินครามน้ำเงินแพร้ว            
ทิวทแกล้วแก้วประพาฬสานไสว
เพชรน้ำค้างค้างน้ำตาตื้นหทัย                 
เขียวส่องใสในพลอยให้คอยมอง

แก้วผลึกพิลึกหินดิ้นสลัว                         
สลักทั่วโถงผนังกระทั้งหมอง
หินโมราระย้าหยกรกลำยอง                    
ประดับห้องรองรับอับอาภา

..

				
12 มิถุนายน 2548 10:54 น.

ขาดเจ้าราวขาดใจ

รักษ์รัก

..




ขาดหวานใจอนึ่งใจไร้ความหวาน 
ทรมานปานตายใช่แค่เหงา
ที่แสนเซ็งละเลงทุกข์จุกใจเรา 
ใช่คลาายเหงาเขย่าใคร่ระบายตัว  

ขาดดวงใจเสมือนใจทลายดับ
กี่จันทร์ลับนับตะวันนั่งหันหัว
อย่าใจร้ายทิ้งข้าเพราะข้ากลัว
ร่ำระรัวรอเจ้ามาเคล้าครอง

ขาดยอดใจประหนึ่งใจวิลัยล่ม
มันขื่นขมตรมใจจนไหม้หมอง
เห็นบ้างไหมนัยนาน้ำตานอง
พี่ร่ายร้องมองเจ้าเป็นเงาลาง

ขาดยาใจประดุจใจละลายแล้ว
เคยเจื้อยแจ้วแผ่วเบาเจ้าหายห่าง
ไยเจ้าหายหน่ายสิ้นผินสองปราง
กลิ่นสรรพางค์ห่างข้าสิ้นยาใจ

..				
11 มิถุนายน 2548 00:27 น.

หน้าแตกมันแยะ

รักษ์รัก

..




นิทานพ่อจ้อวุ่นแต่รุ่นไหน
ณ ตำบลขนสราญกันดาลไกล
เมื่อมองไปในนาเห็นจามรี

 

เมื่อนั้น
ขมิบทิพย์หม้ายเมืองเรืองศรี
หอบหาบอาบแดดจรลี
เดินปรี่เข้าสุวรรณมาลาราม

โบกกวักทักชมขนมถ้วย
สำรวยครวญคนละคนถาม
เพียงชมอมยิ้มพริ้มงาม
นุ่มกรามยามกลืนลื่นละไม

 
บัดนั้น
หลวงพี่เดนเจนธรรมนำสมัย
รุดปรี่รี่ปราดประหลาดใจ
กระแอมไอไถ่ถามถึงความจริง

อาตมาปรารถนาขนมถ้วย
คงชุ่มชวยกรวยกราดชาติสมิง
อยากฉันมานานสำราญจริง
โยมหญิงประเคนให้สิได้บุญ

ว่าแต่ขนมเจ้าดูเยาว์ย่อม
ดมดอมหอมหนึ่งไม่พึงหนุน
ถ้วยใหญ่มหึมาสิน่าคลึง
พอถึงตะลึงตาน่าลอง

อาตมามองหาขนมนั้น
แตกมันยุ่ยแยะยะหย็อยหย็อง
กะทิร้าวราวแผดแตกนอง
ประกบป้องสองกาบนาบนวล

 

เมื่อนั้น
ขมิบทิพย์กระพริบหวน
แลคิดพินิจนั่นมิบังควร
ใคร่ครวญก็จวนจะเกินเย็น

นมัสการหลวงพี่เดนเจ้าขา
ขนมถ้วยที่ว่าข้าไม่เห็น
แลยามถามโมงคงเลยเพล
รุ่งเช้าจะประเคนถึงบาตรทอง

 

 (โอด)

โอ้หลวงพี่ฤดีขุ่นครุ่นคิด
ฤๅพูดนิดผิดนัยไม่สนอง
รอรุ่งเช้าเฝ้าไว้เผื่อได้ลอง
จะจับจ้องประคองเคียงเพียงพบพาน

 

 
รุ่งเช้า
ตะละแม่ขมิบทิพย์วิบหวาน
เห็นกะทิปริแตกแยกจาน
ซ้อนใส่พานกาญจนามาลี

จีวรหว็อยลอยปลิวระริ่วพัด
โบกสะบัดปราดทางห่างหนี
เห็นสีกาท่าเตรียมเหงียมฤดี
ดุ่มรี่กระดี่โดดสะโอดสะอง

พานทองนองเนื้อนวลกะทิ
แตกปริมันแยะแปะลิสง
ขนมถ้วยถ้วยใหญ่ใหญ่ทรง
ขมิบทิพย์ใส่ลงตรงบาตรงาม

เมื่อนั้น
หลวงพี่เดนเจนพิภพสบถาม
นี่หรือขนมถ้วยสำรวยกราม
ไม่ทันถามทรามแม่แถเข้าเรือน

 

ถึงเที่ยงวันตะวันแย้มแจ่มหล้า
ตรมอุราห้าเก้าเศร้าเสมือน
ออกหกเก้าเยาวภาพร่าเลือน
โอ้หวยเถื่อนเฉือนสตางค์ปางตาย

บัดนั้น
เดินหาบอาบเหงื่อเมื่อบ่าย
โชคช้ำระกำล้มล่มละลาย
ขนมขายส่ายมาเข้าอาราม

 

เห็นหม้ายสาวราวร้อนซ่อนในจิต
นั่งบิดชิดขนมจึงก้มถาม
ไหนขอชมขนมถ้วยย้วยงาม
หน้าแตกย้ำมันแยะแปะฝอยทอง

เมื่อนั้น
ขมิบทิพย์เจ้ากรรมพร่ำสยอง
สิ้นเนื้อประดาใจไม่สมปอง
กราดร้องโมโหโกรธา

มือยันบั้นท้ายส่ายผม
ทวงข่มขนมถ้วยเป็นหนักหนา
ดึงผ้าซิ่นปลิ้นแจร๊ดแตกตา
นี่ละหนาขนมข้าหน้ามันแยะ

โอ้หลวงพี่ดีใจในอก
มือถลกจีวรร่อนผละแผละ
นั่นหรือหน้าแตกมันแยะ
นี่แหละไม้แคะขนมถ้วย

..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรักษ์รัก
Lovings  รักษ์รัก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรักษ์รัก
Lovings  รักษ์รัก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรักษ์รัก
Lovings  รักษ์รัก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรักษ์รัก