ความรัก

รักษ์บุญ เสาวณีย์

"ฉันไปนะแม่" ฉันยกมือไหว้แม่ที่กำลังนั่งเคี้ยวหมากหยับๆอยู่บน กระท่อมน้อย มุ่งใบจาก  

 "ไปอีกแล้วหรือ"  แม่คงคิดในใจ  แต่ไม่เคยพูดออกมา  สายตาระห้อยเป็นห่วง

"เอ่อๆ เดินทางปลอดภัยโว้ย"  แม่พูดพลางลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรซักอย่างใต้บันไดมาใส่หัวฉัน 

ดึงฉันไปกอดอหอมแก้มซ้ายขวา  อย่างห่วงอาลัย

ความรู้สึกแปลกๆ  คิดว่าน้ำหมากที่แม่เคี้ยวหยับอยู่คงติดแก้มฉันบางล่ะ


ฉันหันไปยกมือไหว้พ่อแล้ว เดินไปขึ้นรถโดยสารออกจากหมู่บ้าน อย่างเร่งรีบ

....................................................................................................
" ดำ120 จาก121 ว.2"

"ดำ120 ว.2"

"ดำ 120 ขอทดสอบ ว.16 หน่อย"

"มีโซดา  ครึ่งขวดว่ะให้ 3 " คนตอบบอกว่ามีเสียงแทรกไม่ชัด

"เอ้ย ปลาที่ไปหว่านแหเมื่อวาน  ยังเหลือไหมว่ะ" ดำ121 ถามต่อ

"เอ้ยที่นี่ใช้งานราชการโว้ย กรุณาไปหว่านปลาเวลาอื่น" เสียงมาจากไหนไม่รู้รู้แต่ว่าวงแตกทันที

"ขอโทษครับผมจะไปหว่านแหที่อื่นก็ได้"ดูยังมีคนอยากต่อ

จบข่าว  ซักครู่โทรศัพท์เข้า(ข่าวราชการห้ามสั่งผ่านวิทยุ)

"ให้ทุกคนประจำแนว  หน่วยเหนือสั่งเตรียม 100%" ลูกพี่กระซิบ

"อะไรว่ะ100% ทุกวัน แล้วอะไรนักหนา" เสียงบางคนบ่นออกมา

"เอาน่าเพื่อนเพื่อชาติ"ผมตบบ่ามัน  

"ชาติแปะมึงดิ" บางคนมีนิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่ได้ติดมาจากบ้าน
...................................................................................................
19.00น. วันที่ 18 มีนาคม 25..

"121 ว.2 ตั้งจุดตรวจด้วย มีคนเจ็บ"เสียง แหวน(วิทยุมาจากหน่วยใกล้เคียง)

พวกฉันได้ยินเสียงปืนตั้งแต่แรกแล้วต่างกอดคู่ชีวิตไว้อย่างดี


"ไปๆ" เสียงหัวหน้าสั่ง 

19.50 น. วันเดียวกัน
   ตั้งจุดตรวจมีคนเจ็บหนึ่งคนกำลังจะออกไปหาหมอ  หัวหน้าสั่งให้ฉันไปกับคนเจ็บ

ส่งคนเจ็บที่โรงบาลเสร็จ จึงกลับพร้อมกับน้องคนเจ็บ



"ตูม"

เสียงมัจจุราชดังขึ้นในความเงียบ  ลูกไฟสูง 20 เมตรได้ลุกท่วมยอดมะพร้าว


ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เสียงปืนยิงมาที่รถ  และเสียงจากที่ฉันและเพื่อนยิงตอบโต้ออกไป

ฉันตอบโต้ไปเหมือนกัน 2 แมก

ไม่มีใครตายไม่มีใครเจ็บ  แต่รถเข้าอู่เป็นเดือน

....................................................................................................
"อ้าวกลับมาแล้วหรือว่ะ" แม่วิ่งมากอดฉัน

"จ๊ะ.." 

"เป็นไงเอ็งสบายดีไหมข้าเป็นห่วงเอ็งแทบแย่ เห็นข่าวในทีวีข้าใจหายทุกที"

"จ๊ะแม่  สบายดี  ที่ที่ฉันอยู่ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลยนี่"

"อือ..งั้นหรือ  งั้นแม่ก็สบายใจ  ไปกินข้าวก่อนไป"  

สายตาบอกถึงความสบายใจ และโล่งอก  แม่กุลีกุจอตั้งสำรับข้าวให้