12 มีนาคม 2546 12:13 น.
รักคุณคับ
ถ้าฟ้าดินใช้เปรียบเทียบความแตกต่าง
คงเปรียบได้ระหว่างความน่ารักกับความน่ากลัวของเธอคนนี้
คนอะไรอารมณ์แปรปรวนไม่มีที่สิ้นสุดซักที
เดี๋ยวร้าย..เดี๋ยวดี จนบางครั้งฉันคนนี้รับแทบไม่ทัน
บางครั้งก็น่าเอ็นดู ยิ้มแย้ม แสนสดใส
น่ารักกว่าใครๆ จนยกให้เป็นที่สุดในใจฉัน
สายตาหวานๆ ที่แอบแฝงไปด้วยความผูกพัน
มันทำให้ฉันรักเธอแบบไม่ต้องคิดเลย
แต่ความน่ากลัวของเธอก็ไม่เป็นรองใคร
ยังหวั่นใจทุกทีที่เธอเมินเฉย
สู้แทบไม่ไหวกับสายตาอันเฉยเมย
แพ้ทุกทีเลย..ทั้งที่เธอก็ยังไม่ได้ทำอะไร
แต่ถึงจะกลัวมากแต่ก็รักมากเช่นกัน
ที่เธอถามว่ากลัวทำไมนั้น..ัฉันเองก็ตอบไม่ได้
รู้อย่างเดียว..คือคนขี้ขลาดคนนี้มันรักเธอหมดทั้งใจ
ถึงจะรักๆ กลัวๆ สลับกันไป แต่ยังไงก็รักเธอ
7 มีนาคม 2546 17:04 น.
รักคุณคับ
คนอย่างฉันก็เป็นได้แค่คนธรรมดา-ธรรมดา
ไม่ได้อยู่สูงสุดฟ้าจนน่าหลงใหล
ไม่ได้มีเสน่ห์มากมายที่จะดึงดูดใจใครๆ
ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแค่หัวใจ ที่ใครเขาก็มีกัน
อาจฟังดูธรรมดา-ธรรมดา
ก็แค่หัวใจไร้ค่าดวงเดียวเท่านั้น
ก็เป็นได้แค่สิ่งเล็กๆ ที่ไม่เคยมีความสำคัญ
แต่ว่าฉันก็อยากจะมอบมันให้กับเธอ
เธออาจเห็นว่ามันธรรมดา-ธรรมดา
ไม่หรูหรา..แถมน่ารำคาญอยู่เสมอ
ฉันรู้ตัวดี..ว่ามันไม่มีค่าคู่ควรสำหรับเธอ
แต่ขอให้ฉันได้ฝันได้เพ้อ..มันก็เป็นความรู้สึกที่ดี
ก็จริงอยู่..ที่มันเป็นแค่หัวใจธรรมดา-ธรรมดา
แต่เธอคงไม่รู้หรอกว่าหัวใจด้อยค่าดวงเดิมๆ ดวงนี้
ถึงดูกระจอกๆ..แต่ก็เนรมิตทุกอย่างให้เธอได้นะคนดี
เพราะความรักที่ฉันมี..มันให้เธอได้ทุกอย่างถ้าต้องการ...
1 มีนาคม 2546 14:35 น.
รักคุณคับ
แสงสว่างหลากสีสันในชีวิต
ทำให้จิตของคนเรานั้นหวั่นไหว
หลงระเริงในรูปรสไปตามวัย
หารู้ไม่ว่าสิ่งนั้นมีพลัง
แสงสวยๆ ทำให้ชีวิตดูสดใส
แต่ก็ไม่ได้ทำให้สุขไปทุกครั้ง
อย่ามัวหลงควรใช้มันโดยระวัง
เพราะถ้าพลั้งอาจเสียใจไปจนตาย
มีชีวิตต้องรู้จักใช้ให้เป็น
อย่าได้เห็น ว่ามันน่าเหนื่อยหน่าย
ทำประโยชน์บ้างไม่ใช่อยู่รอความตาย
1 ชีวิตมีความหมายต่อหลายคน
แต่อย่าหวังผลตอบแทนจากผู้ใด
อย่าใส่ใจหรือหวังให้เขาสน
คนไม่ชอบเรา ถึงมีบ้างก็ต้องทน
เกิดเป็นคน ก็มีทั้งรัก ทั้งเกลียดปะปนไป
แสงสว่างที่มีใช้ให้ถูก
เอาไว้ปลูกเส้นทางเดินให้สดใส
ใช้ต่อสู้กับอุปสรรคไม่หวั่นใจ
ไม่หวั่นไหว แม้เจอพายุและลมแรง
27 กุมภาพันธ์ 2546 19:03 น.
รักคุณคับ
ทำไม...รุ้งจะต้องมี 7 สี
ทำไม...พระอภัยมณีต้องอยู่คู่กับนางเงือก
ทำไม...แอปเปิ้ล มะละกอ ต้องมีเปลือก
ทำไม...คนมีสิทธิ์ต้องเลือกตั้งทุก 6 ปี
ทำไม...นายกทักษิณต้องเป็นผู้ชาย
ทำไม...คนขายผักส่วนมากต้องมีหนี้
ทำไม...12 เดือน ต้องนับเป็น 1 ปี
ทำไม..คนที่สูงๆ ต้องถูกเปรียบเทียบกับต้นตาล
ทำไม...เกลือต้องเค็มกว่าน้ำปลา
ทำไม...ปลาร้าต้องคู่กับคนอีสาน
ทำไม...เงินยังเป็นสิ่งที่ทุกคนนั้นต้องการ
ทำไม...คนขี้สงสารต้องเป็นคนใจดี
ทำไม...สุนัขถึงต้องมี 4 ขา
ทำไม...เข็มนาฬิกาต้องเดินไปข้างหน้าอย่างนี้
ทำไม...คนอกหักต้องร้องไห้อยู่ทุกๆ ที
ทำไม...คนดีๆ ถึงไม่ได้รับรางวัล
ทำไม...เธอถึงไม่ยอมรับรักใครๆ
ทำไม...เธอไม่เปิดใจให้คนๆ นั้น
ทำไม...เธอยังห่วงใยฉันอยู่ทุกๆ วัน
ทำไม...เธอถึงรักฉัน..ไม่เข้าใจ
22 กุมภาพันธ์ 2546 22:04 น.
รักคุณคับ
ขอบคุณสำหรับทุกๆ ..โอกาส
แต่ก็ขอโทษสำหรับความผิดพลาดหลายๆ หน
ขอโทษที่ตลอดเวลาทำให้เธอต้องทุกข์ทน
แต่ก็ขอบคุณที่เธอยังสน ยังห่วงใยกัน
ขอโทษที่ทำให้เธอต้องเจ็บหลายๆ..ที
ขอโทษนะคนดี..ที่ทำให้ผิดหวังในตัวฉัน
ขอโทษที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของความผูกพัน
ขอโทษสำหรับทุกๆ วันที่มันได้ผ่านเข้ามา
แต่มันผ่านมาแล้วก็ขอให้มันผ่านไป
จะขอเริ่มต้นใหม่ ทั้งที่ใจเธอเริ่มจะอ่อนล้า
ก็เพราะฉันเองที่ทำให้เธอต้องเจ็บหลายๆ ครา
แต่ทุกทีที่เธอเสียน้ำตา..ฉันเองก็เสียใจ
แต่ต่อไปจะไม่มีฉันคนเดิมๆ
คนที่เธอต้องคอยเติมความรัก ความห่วงใยให้
เพราะต่อไปนี้ฉันเองที่จะเป็นฝ่ายมอบให้เธอไป
จะรักเธอด้วยความจริงใจ...
และจะไม่ขอรักใครนอกจากเธอ
หน้าส่วนตัว
1212
