25 ธันวาคม 2548 02:02 น.
ระเบียงดาว
ฉันก็แค่คนคนหนึ่งที่เธอทิ้ง
ไม่ใช่สิ่งสำคัญต้องรักษา
ไม่ต้องทำใจดีตอนบอกลา
มาพูดจาเสียเวลาเห็นใจกัน
แค่คำพูดไม่อาจแลกความเจ็บปวด
ความร้าวรวดในใจไม่เปลี่ยนผัน
รอยน้ำตาอาจจะลบเลือนคืนและวัน
ก็แค่นั้นแค่ตัวฉันเจ็บช้ำใจ
แค่นอนหลับกับน้ำตาเพียงคนเดียว
ได้มองเหลียวเรามีค่าสักแค่ไหน
เพียงคนเดียวที่ไม่อาจผูกพันใจ
อย่าห่วงใยเธอไม่รักฉันรู้ดี
25 ธันวาคม 2548 01:37 น.
ระเบียงดาว
ยังนั่งรอด้วยความหลังที่ริบหรี่
ว่าจะมีสักวันเธอมองเห็น
แต่ก็รู้สิ่งเดียวที่ฉันเป็น
แค่ลมเย็นว่างเปล่ารอบตัวเธอ
รู้ทั้งรู้ที่ทำไปไม่มีค่า
แม้อุตส่าห์ไขว้คว้าอยู่เสมอ
กลับมีเพียงความเย็นชาให้พบเจอ
คงเสนอเพ้อเจ้อไปคนเดียว
วันเวลาผ่านไปใจยังเหงา
ผูกความเศร้าวนรอบกายผูกพันเกี่ยว
เธอยังเป็นคนเดิมไม่แลเหลียว
ยิ่งบิดเกลียวความเปล่าเลี่ยวอัดแน่นใจ
17 ธันวาคม 2548 14:18 น.
ระเบียงดาว
ทางสายหมอกระลอกพราวดาวแสงอุ่น
ไอละมุ่นความเงียบเหงาเฝ้าถามหา
ทุกก้าวย่างเพียงข้างเคียงกาลเวลา
ใต้นภาล่องธาราเพียงเดียวดาย
กลางแสงสีในแสงไฟใจเปลี่ยวเหงา
ตัวว่างเปล่าแววตาเศร้าเหน็บหนาวกาย
ทุกก้าวเดินเย็นเยือกไม่รู้คลาย
ฝนโปรยปรายทางเลือนหายห่างคืนวัน
เอื้อมมือคว้าเฝ้ามองหาคนเคียงใกล้
หนทางไกลเพียงอุ่นไอยังแค่ฝัน
อาจไม่มีที่พักใจใครคนนั้น
คงเพียงผันปันเปลี่ยนฝันเดี่ยวเอกา
26 ตุลาคม 2547 02:17 น.
ระเบียงดาว
ค่ำคืนนี้มีเพียงความเงียบเหงา
ไม่มีเงาของหัวใจให้ใฝ่หา
เธอห่างไกลในใจสุดอ่อนล้า
ข้ามขอบฟ้าเพื่อขอบฝันกลายเป็นจริง
ส่งสายใยถักทอข้ามพื้นน้ำ
ยามฝนพร่ำให้ตัวเธอได้อุ่นอิง
ฝากความรักผ่านไปในทุกสิ่ง
ให้ใจวิ่งวนไปรอบตัวเธอ
ความคิดถึงที่มีให้เกินพื้นฟ้า
ความห่วงใยเกินท้องน้ำที่เธอเจอ
ความเข้าใจค่อยโอบกอดเธอเสมอ
มีเพียงเธอที่หาเจอแม้อยู่ไกล
24 ตุลาคม 2547 00:19 น.
ระเบียงดาว
เสียงทำนองเพลงเหงาจากขอบฝัน
ในคืนวันที่มืดมนใต้แผ่นฟ้า
เธอคนนั้นอยู่แห่งไหนสุดมองหา
ผ่านเวลาเพียงไขว่คว้าความเดียวดาย
เพลงบรรเลงทุกทุกก้าวของทางเดิน
ดั่งถูกเมินจากความรักสาปสูญหาย
ทุกตัวโน้ตคือความเหงาที่เรียงราย
รวมเป็นสายเส้นเสียงเคียงเดินไป
แต่ละก้าวเดินข้ามผ่านวันเวลา
เพียงค้นหาบทเพลงพาอบอุ่นใจ
ท่วงทำนองที่แทรกผ่านความหวั่นไหว
กระซิบใจว่าคือใครคนที่รอ
หน้าส่วนตัว
846
