31 ตุลาคม 2546 12:43 น.
ระริ้วทิวทุ่งข้าว
ความลับ... ได้ยินว่ามักเป็นสีดำ
ความรัก... จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ... ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก... อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
ความลับ... ต้องมีการวางแผน
ความรัก... จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ... ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก... ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม
ความลับ... ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก... มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ... ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก... อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน
ความลับ... จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก... อยากให้ได้ฟังอยู่...ก็สุขล้น
ความลับ... เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก... แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ
4 เมษายน 2546 23:37 น.
ระริ้วทิวทุ่งข้าว
เมื่อคุณรักใครซักคน
อะไรที่สับสนหรือเป็นปัญหา
จะเหลือแค่เพียงเรื่องจิ๊บจ๊อยในสายตา
เพราะยังมีอีกคนซึ่งมากค่า คอยเอาใจ..
ทุกสิ่งช่างสวยงาม
ทุกอย่างช่างสวยสดใส
โลกทั้งโลก เป็นของฉันทั้งใบ
เวลารักใคร อะไรๆ ก็สีชมพู
จะแปลกอะไร ถ้าเพียงแม้ถ้อยคำ
ที่กลับกลอก หลอกย้ำให้เชื่อว่ารักเสมอ
แล้วสุดท้ายก็แค่คำมักง่ายของเธอ
จบอย่างที่ไม่แฟร์สำหรับคนที่รักละเมอฝ่ายเดียว
นี่แหละ..เมื่อรักใครซักคน
จะว่าตาบอด หรือระคนเชื่อใจง่าย
ก็รักไปแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร
ยอมได้ แม้ให้เค้าหลอกไปทั้งหัวใจ ยังยินดี
4 เมษายน 2546 22:58 น.
ระริ้วทิวทุ่งข้าว
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมฉันยังคิดถึงเธออยู่
เพราะความจริงเราต่างก็รับรู้
ว่าเราไม่อาจอยู่ในใจกัน
เป็นความจริงที่ต้องยอมรับ
ว่าเธอนั้นไม่อาจคู่กับฉัน
แต่ขอคิดถึงเธอได้มั้ยสักวัน
แม้ไม่มีสิทธิมากกว่านั้น..ก็ตาม
3 เมษายน 2546 19:44 น.
ระริ้วทิวทุ่งข้าว
ระริ้วทิวทุ่งข้าว
เมื่อลมร้อนมาเยือนถึง
หัวใจห้วงคำนึง
มันลึกซึ้งคิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
762
