27 กุมภาพันธ์ 2554 22:54 น.
ระพินทร์
อ่อนช้อยในรอยศิลปะ
สืบพุทธะเผยธรรมนำวิถี
จะกี่ร้อยศกผันมั่นในที
บารมี พุทธ ทรงดำรงเนา
งามยิ่งเทพเทวัญทุกชั้นสรวง
โปรดทุกดวงใจมั่นเป็นขวัญเกล้า
ทุกทิศาอาทรร้อนบรรเทา
เพราะรับเอาหลักธรรมน้อมนำใจ
โปรดนิกรสัตว์โลกวิโยคล้วน
ทรงชี้ชวนดับทุกข์ที่รุกไล่
กุศลสร้างสั่งสมบ่มบุญใบ
ทำดี ละชั่วไว้ อย่าสงกา
ลีลาลีลาศช้อยในรอยลักษณ์
ดูดุจจักเยื้องย่างกลางเวหา
ประกาศธรรมนำใจเวไนยา
มนุสสาเหล่าล้วนที่ควรรู้
เกิด แก่ เจ็บ ตายนั่นทั้ง ขันธ์ รูป
เพียงสถูปต่างหน้าตรึงตราอยู่
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคควรจักดู
สอนให้รู้ อริยสัจ อย่างชัดเจน
ลีลาลีลาศซ้อนสอนพุทธะ
มนุสสพึงได้เมื่อใจเห็น
อนิจจังกำหนดเช้าจรดเย็น
ไม่มีเว้น เกิด อยู่ ไปสู่ ตาย.
ภาพ
(เครดิต http://www.pixpros.net)
เพลง
(เครดิต จำรัส เศวตาภรณ์ เสียงดนตรีชั้นอรูปพรหม)
30 ตุลาคม 2553 13:20 น.
ระพินทร์
เมื่อลมหนาวเยื้องกรายกับสายหมอก
ไหวระลอกผ่านผิวเป็นริ้วสาย
อรุณรุ่งทิวานภาพราย
ดังว่าวายวสันต์ล่วงอีกช่วงวาร
ประกายพรึกเด่นดวงจับสรวงจ้า
เมื่อรุ่งรางจันทราทิวาหวาน
ถึงแล้วหนอเหมันต์อีกวันวาร
เข้ามาสานต่อฝนอีกหนครา
เมื่อหนาวก่อนตอนนี้ฤดีแผ้ว
รักยังแพรวนุชสนิทเสน่หา
ยังมิทันทั่วทดจรดเวลา
รักก็มาจืดลบจบฤดู
หนาวลมพรายผ่านผิวสยิวเนื้อ
หนาวน้ำค้างพร่างเจือยังหนาวอยู่
หากที่หนาวสุดนับ ลับพธู
เช่นเรารู้ครวญคราวว่า หนาวใจ
มองทิวาวาดแวงเจิดแสงจ้า
จากขอบฟ้าลับลิ่วทิวไศล
หนาวลมลอยค่อยลดปลิวปลดไป
แต่หนาวใน รักร้าง ยังพร่างพรม
ขอบคุณภาพ จาก http://www.o2blog.com
ขอบคุณเพลง หนาว ของ แคลช จาก http://www.esnips.com
และขอบคุณthaipoem ครับ.
25 ตุลาคม 2553 10:40 น.
ระพินทร์
ดอนดอนลุ่มลุ่มให้ เห็นทุกข์
ดอนว่าน้ำบ่รุก ก่อนหน้า
ลุ่มว่าน้ำยิ่งยุค ไหนอื่น แล้วเอย
เห็นหมดแล้วว่าล้า สุขสิ้นลุ่มดอน
มอง...ดูน้ำไหลรินจากถิ่นห้วย
ฟัง....ว่าชนมอดม้วยจากชลสาย
อนิจจัง...โคราชมิปราศวาย
สิ้นสลาย....สุข ทรัพย์ นับอนันต์
มอง..ดูน้ำไหลรินจากถิ่นสูง
ฟัง....ว่าจูงบ้าน รถ หมดมหันต์
อนิจจัง...จมน้ำระกำพลัน
สิ้นสลาย...สุขสันต์กับวาริน
มอง..ดูน้ำไหลรินแปลกถิ่นที่
ฟัง....วจีเล่าข่าวยืดยาวสิ้น
อนิจจัง...ท่วมทบศิขริน
สลายสิ้น...เปลี่ยนปลดสิ่งงดงาม
มอง..ดูการณ์ผ่านคิดพินิจนึก
ฟัง....เขาตรึกตรองทุกข์รุกสยาม
อนิจจัง...ปวงทุกข์ที่ลุกลาม
สลายสิ้น...สุขตามกระแสกรรม
มอง..ดูป่าถูกตัดรัฐไม่เห็น
ฟัง....ว่าเป็นโจรย่อย..ข้อยจึงขำ
อนิจจัง....กฎบัตรรัฐกระทำ
สิ้นสลาย...การนำบริรักษ์
มอง..ดูรัฐตัดถนนให้คนใช้
ฟัง...ว่าไกล กันดารยังหาญหัก
อนิจจัง..ตังค์หมดรันทดนัก
สลายสิ้น...สูญหลักพัฒนา
มอง...เวนิสขุดคลองทดลองใช้
ฟัง.....ว่าไฉไลพริ้งงามยิ่งกว่า
อนิจจัง...ไทยไม่ทำไม่นำพา
สลายสิ้น...ปัญหาอุทกภัย
มองดู..เขาดูเราให้เศร้าศัลย์
ฟัง......อีกพันหมื่นเรือนคงเปื้อน "ไห้"
อนิจจัง...แน่ชัด"ทุกข์"ซัด"ไทย"
คือ..รัฐ "ไม่"เอาจริง "นิ่ง" นิรันดร์.
ภาพ ข่าวสดออนไลน์
เพลง เวปฟังธรรมะ
11 ตุลาคม 2553 23:05 น.
ระพินทร์
บ้านอยู่ริมคลองขวางระหว่างเวิ้ง
มวลหมู่เซิงพฤกษาพนาสันต์
มณฑา ยี่สุ่น พิกุลพรรณ
หอมลาวัณ ลำดวน ให้ชวนดอม
มะลิซ้อน ราตรี ยามคลี่กลิ่น
ระรื่นรินทุกยามในความหอม
กรรณิการ์ สายหยุด พวงพยอม
โมกนำน้อมถึงวิโมกข์ไม่โศกตรม
แลลิบลิบเชิงดอยน้อยน้อยนั้น
หลากพฤกษ์พรรณจำเพาะอันเหมาะสม
สมุนไพรนานาป่าอุดม
น่าชื่นชมยิ่งพจน์อันงดงาม
แลดูน้ำไหลรินผ่านถิ่นนี้
ยังวิถีรอยไทยในสยาม
ธารยังใสไหลรื่นชื่นทุกยาม
ผ่านอารามบ้านเรือนไม่เชือนแช
กลับมาบ้านเมื่อใดให้เปี่ยมสุข
ลืมความทุกข์ชั่วยามตามกระแส
ทั้งพฤกษ์พรรณ น้ำ ฟ้า ได้มาแล
ก็สุขแท้เบิกบาน ที่บ้านเรา.
หน้าส่วนตัว
4279
