28 กุมภาพันธ์ 2549 16:36 น.
ระกาแก้ว
ทุกคนเกิดมาก็อยากเป็นลูกคนรวย
อยากจะสวยหล่อกันทั้งนั้น
แต่ความโชคดีมันไม่ตกมาถึงฉัน
หวังเพียงแต่ละวันมีข้าวกินก็เพียงพอ
ไม่มีสิทธิ์คิดฝันเป็นลูกใคร
เพราะคิดไปก็ได้แค่เพียงฝัน
ยังไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใครกัน
ชีวิตฉันไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร
แม้เป็นลูกตาสีตาสาก็พอใจ
ขอแค่ได้มีพ่อแม่เหมือนคนอื่นเขา
ถึงไม่รวยขอแค่เป็นพ่อแม่ที่แท้จริงของเรา
ที่ฉันเฝ้ารอคอยมาแสนนาน
27 กุมภาพันธ์ 2549 17:03 น.
ระกาแก้ว
ช่วยกลับมาปรุงอาหารในใจฉัน
ไม่รู้ว่ามันขาดอะไรไปสักอย่าง
หรือว่าขาดผงชูรสจึงทำให้รสชาติจืดจาง
หรือว่าวางมานานรสชาติจึงเปลี่ยนไป
ไม่อยากเป็นเด็กที่ขาดสารอาหาร
ไม่อยากพิการเพราะการรอใคร
เพราะรู้ว่าอาหารใจฉันขาดอะไร
อาหารเสริมชนิดใดไม่สามารถมาทดแทน
24 กุมภาพันธ์ 2549 13:22 น.
ระกาแก้ว
เมื่อเธอหมดรักจะให้ฉันทำเช่นไร
ฝืนกันไปก็ไม่ทำให้เธอนั้นรักฉันได้
ฉันก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป
มีหัวใจ มีน้ำตา แต่ไร้ค่าสำหรับเธอ
ขอตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อจะลืมเขา
ลืมเรื่องทุกอย่างระหว่างเราทีละน้อย
หาอะไรทำเพื่อควบคุมใจมิให้ล่องลอย
เลิกรอคอยลมๆแล้งๆว่าเขาจะกลับมา
ฉันขอเลือกทางออกด้วยวิธีนี้
เผื่อความดีจะทำให้เธอเห็นค่าฉันบ้าง
ขอขอบคุณที่เป็นแรงให้ฉันเกิดความพยายาม
ได้ทุกอย่างเป็นสิ่งของ...ยกเว้นใจเธอ
24 กุมภาพันธ์ 2549 11:37 น.
ระกาแก้ว
ฉันกำลังจะจมน้ำ
ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตนั้นคงอยู่
ชะตาชีวิตของหน้าฉันมิอาจรู้
จะมีผู้ใดมาช่วยหรือต้องดับสิ้นชีวา
ฉันยิ้มด้วยความดีใจ
เมื่อเจอท่อนไม้จึงรีบไขว่คว้า
เป็นสิ่งเดียวในยามนี้ที่ฉันหวังพึ่งพา
กับร้ายกว่าเจอไม้ผุทำฉันเสียใจ
กินน้ำที่สำลักกับน้ำตาแทนความหิว
ร่างฉันยังลอยละลิ่วตามกระแสน้ำที่เชี่ยวไหล
หมดแรงหมดความหวังท้อแท้หมดหนทางไป
ในฝันฉันสิ้นใจไม่มีใครช่วยชีวิตทัน
หน้าส่วนตัว
1259
