4 กรกฎาคม 2546 09:17 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
คนๆ เดียวสามารถทำให้เรารู้สึกกับเค้าได้สองอย่างในเวลาเดียวกัน
หนึ่งความรู้สึกคือ....รู้สึกรักมาก รักมาก อย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน
อีกหนึ่งความรู้สึกคือ....เกลียดมาก เกลียดจนแทบอยากจะฆ่าให้ตาย
หลายครั้งที่คำพูดบางคำของเค้า ทำร้ายความรู้สึกของเราอย่างรุนแรง
โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ตนพูดออกมาเลยสักนิดเดียว.....
ฝ่ายที่รับความเจ็บ ความช้ำมาเต็มๆ ก็คือ คนฟัง นั่นก็คือ ตัวเรานั่นเอง
ด้วยความที่รักเสียเหลือเกิน.....จึงเข้าข้างตัวเอง บอกกับตัวเองว่า......
เค้าไม่ได้ตั้งใจ! เค้าไม่ได้แปลความหมายแบบนั้น! เค้าไม่ผิด!
แต่เมื่อมันหนักเข้าๆ ตอกย้ำความรู้สึกเจ็บเข้าไปบ่อยครั้งเข้า......
ก็เริ่มที่จะหวาดระแวงในคำพูดของ..... คนที่เรารักที่สุด
สุดท้าย....... จากความรู้สึกรักที่สุด.....ก็เริ่มที่จะมีอย่างอื่นเพิ่มขึ้นมา
นั่นคือ .......ความรู้สึกเกลียด.....เกลียดคำพูดที่ทำร้ายใจจากตัวเค้า.......
เกลียดการกระทำที่เหมือนเห็นแก่ตัวของเค้า....เกลียดคำหวานๆ ที่เค้าพูด
สุดท้ายก็คือ.....เกลียดตัวเองที่ยังคงรักเค้าไม่เปลี่ยนแปลง.......
คำหลายคำ-การกระทำที่ทำร้ายความรู้สึกโดยไม่ตั้งใจ....เช่น......
ถ้ามีความจำเป็นต้อง....ให้ป้องกัน
ที่ผ่านมา ผมไม่ได้หลอก แต่แค่บอกไม่หมด
เดี๋ยวมาคุยด้วย รอนะ...แล้วก็หายไปไม่บอก
ผมเปลี่ยนไปมากหรอ (ถามทั้งๆ ที่รู้ตัวเอง)
การหายหน้าไปไม่ติดต่อมาเกือบเป็นเดือนๆ
คำพูดว่า รู้สึกเบื่อ เซ็ง ไม่อยากคุย.....
......ฯลฯ.......
คนพูดคงไม่ได้คิดว่า คนฟังจะรู้สึกอะไรมากมายนัก.....
เพราะตลอดเวลา คนฟังพยายามที่จะร่าเริงอยู่ตลอดเวลา
พยายามที่จะไม่เครียด เพื่ออะไรหรอ ก็เพื่อที่จะ.....
ไม่อยากให้คนพูดเกิดความรู้สึกไม่สบายใจ............
ไม่อยากให้คนพูดต้องรู้สึกผิด และเสียใจทำทำลงไป
มันคงเป็นความผิดของเราเองที่เป็นคนอ่อนไหวมากไป
คำพูดเพียงแค่นิดหน่อยๆ ก็กระทบความรู้สึก จนทนไม่ได้
ถ้าไม่รักคงไม่รู้สึก....ถ้าไม่รักคงไม่แคร์...ถ้าไม่รักก็คงไม่ทน
แค่อยากจะบอกไว้ว่า ..... ที่ผ่านมาก็ช้ำมามากพอแล้ว......
กว่าจะมาถึงจุดๆ นี้...มายืนอยู่ตรงนี้ได้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ต้องเสียน้ำตาไปเท่าไร...เสียความรู้สึกไปเท่าไร...เสียใจแค่ไหน
ครั้งหนึ่งคุณเคยเล่าถึงความรักครั้งแรกที่ผิดหวังให้ฟัง.......
ว่าคุณรู้สึกยังไงกับการโดนทำร้ายใจ เสียใจแค่ไหน ?
โปรดจงรับรู้ไว้ เราก็รู้สึกไม่ต่างไปจากกันแม้แต่นิดเดียว
ความรู้สึกบางสิ่งบางอย่าง เราวัดกันที่ภายนอกไม่ได้หรอก...
บางความรู้สึกมันต้องวัดกันจากข้างใน ลึกลงไปข้างในหัวใจ
โดยเฉพาะ.......ความรู้สึกที่เจ็บช้ำ ที่โดนกระทำจากคนที่เรารัก
แต่ก็ยังขอบคุณที่ผ่านมาสิ่งต่างๆ ที่คุณทำลงไปคุณ จริงใจ
ไม่เคยคิดหลอกลวง....ยกเว้นเรื่องนั้น! ตอนนี้เราเหมือนคนที่
ไม่ค่อยจะไว้ใจใคร และเชื่อคำพูดอะไรใครได้เต็ม 100% อีกแล้ว
แต่สำหรับคุณ สำหรับคำๆ นี้ เราเชื่อทั้งหมด แม้ว่ามันจะจริงอย่าง
ที่คุณพูดหรือไม่ก็ตาม......เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เรายังรักคุณ
รักอย่างไร ก็ยังรักอย่างนั้น เหมือนที่คำๆ หนึ่งที่คุณมักจะพูดว่า....
ยังรักเหมือนเดิม เพิ่งเติมมาคือความ....(แล้วแต่จะรู้สึกในขณะนั้น)
วันนี้เราขออะไรอย่างหนึ่งจากคุณ เป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัว
ของพวกผู้ชายที่นิยมทำกัน คล้ายๆ กับเป็นสันดานของพวกเค้า
หากหยุดที่ใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ อย่าแต่งงานนะ
คุณรับปากเราแล้ว ..... แล้วเมื่อวันใดวันหนึ่ง..ที่คุณแต่งงานไป
แล้วผิดคำสัญญาไม่หยุดที่เค้า ยังทำตัวเหมือนใครบางคน.....
ที่เราสองต่างก็รู้จักดี......วันนั้นความรู้สึกของเราคงจะเหลือ......
เพียงแค่ความรู้สึกเดียว.....นั่นก็คือ.....ความรู้สึกเกลียด.....
เราก็หวังแค่เพียงว่าวันนั้นมันคงจะไม่มีวันมาถึง.......
.......สำหรับเราตอนนี้......
เรายัง....รักคุณที่สุดเหมือนเดิม.... เพิ่มเติมคือความ...เกลียด....
หากคำๆ นี้ของเราจะทำร้ายความรู้สึกของคุณบ้าง ก็ต้องขอโทษด้วย
ขอโทษจริงๆ แต่เราต้องซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง......
ยังรักที่สุดเหมือนเดิม ...... เพิ่มเติมคือความเกลียด
26 มิถุนายน 2546 00:21 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
ทุกวันก่อนเที่ยง
เราต้องเจอกับผู้ชายคนนี้
เค้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมสัน
พูดง่ายๆ ก็คือเป็นคนหน้าตาดีแบบชายไทย
เค้ามักจะสวมเสื้อสีฟ้าน้ำทะเล
ที่สำคัญเค้า ...เป็นผู้ชายเงียบขรึม....
น้อยครั้งที่เค้าจะพูด-ยิ้ม
ผู้คนแถวนี้รู้จักเค้าแทบทุกคน
บ่อยครั้งที่พวกเราจะทักทายเค้า
หยอกล้อ...ให้เค้ารู้จักยิ้มบ้าง!
เราไม่อยากจะคิดว่า
อาชีพที่เค้ากำลังทำอยู่นี้...ผู้ชายขาย..น้ำ
จะเป็นสิ่งที่ทำให้เค้ายิ้มยาก....แม้ว่าเค้าจะทำอาชีพนี้
....แต่อย่างน้อย....
ก็ไม่เคยที่จะทำให้ใครต้องเดือดร้อนนี่นา
อีกอย่าง...ยังจะทำให้คนอื่นรู้สึกเป็นสุข..
แถมไม่ผิดกฎหมายด้วย
เคยถามเค้าว่า...ทำไมต้องทำหน้า
เหมือนกับโลกนี้ไม่มีความสุขเอาเสียเลย...
คำตอบที่ได้มาก็คือ......
....รอยยิ้มเหงาๆ เพียงอย่างเดียว....
สงสัยจะอกหัก!!
เราคิดในใจเอาเองคนเดียวนะ ไม่ได้พูดออกไป.....
.....ช่วงหลังๆ มานี่.....
แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันนะ....
ว่าทำไมต้องนึกถึงผู้ชายคนนี้บ่อยจัง.....
ทุกวันเราต้องเฝ้ารอการผ่านมาของเค้า
บ่อยครั้งที่ต้องเอ่ยปากถามหาเค้ากับคนข้างๆ บ้าน
ว่าเห็นเค้าผ่านมาหรือยัง
สองสามวันแล้วที่ไม่ได้เจอเค้าเลย...เค้าหายไปไหนนะ
ใจเรากระวนกระวายมากที่เดียว
.........หากขาดเค้าไป.......
ตัวเราคงจะดำเนินชีวิตในแต่ละวันลำบากแน่ๆ เลย
คิดถึง โหยหา...น้ำของเค้า
คิดถึง...น้ำกาแฟเย็นของเค้ามากๆ เลย
ไม่เคยได้ดื่มน้ำกาแฟเย็นที่ไหน
อร่อยเท่ากับของเค้ามาก่อน
----รสชาติกลมกล่อม---
ซ้ำยังมีกลิ่นหอมของกาแฟ นมสดราดหน้า
***ราคาขายก็แสนจะถูก***
เพียงกระติกล่ะ 10 บาทเท่านั้นเองอ่ะ
ดื่มได้ตลอดวันเลย ง่วงปุ๊บก็ดื่มปั๊ป
ยิ่งตอนกลางวันหลังมื้อเที่ยง
กำลังง่วงๆ ก็จะได้กาแฟกระติกนี่แหล่ะที่ช่วยให้ไม่หลับ.....
เฮ่อ!! น้ำของเค้าช่วยได้เยอะเลยทีเดียว
~_~ ทำไมมันง่วงอย่างงี้นะ ~_~
สงสัยคงเป็นเพราะตอนกลางคืนเล่นเน็ตดึกไปแน่ๆ เลยเรา
ท่าทางต้องลดๆ การเล่นลงหน่อยแล้ว
ไม่งั้นแย่แน่ๆ เลย....ทำงานทำการไม่ไหวแน่ๆ เนี่ย
แล้วผู้ชายขายน้ำกาแฟเย็นก็ไม่โผล่มาให้เห็นเลย
นี่ถ้าไม่ติดในรสชาติกาแฟนะ
อย่าหวังเลยว่าเราจะคร่ำครวญหาแบบนี้อ่ะ
แง๊ๆ อยากกินกาแฟนเย็น.........
คอยดูนะถ้าพรุ่งนี้ไม่มาล่ะก็ จะทำกาแฟเย็นขายเองซะเลย
9 มิถุนายน 2546 22:05 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
คุณเคยสงสัยไหมว่า? .......
ระหว่างการกระทำกับคำพูดอะไรสำคัญกว่ากัน.....
ระหว่างคนสองคน.......
อีกคนที่มักจะพูดคำว่า รัก
อยู่เรื่อยๆ เอ่ยปากฝากรักกันตลอดเวลา......
กับอีกคนคนที่ไม่เคยแม้ แต่จะพูดคำๆ นี้
แม้แต่ครั้งเดียว.....แม้ใจจะคิดแบบนั้นก็ตาม
ระหว่างคนสองคน........
ที่อยู่ในเวลาเดียวกัน เหตุการณ์เดียวกัน
อยู่ในสถานะเดียวกัน และรักคนๆ เดียวกัน
มันคงจะเป็นการยากที่จะตัดสินใจว่า......
ใครมีความจริงใจให้มากกว่ากัน.....เพราะ....
มันเป็นเรื่องของความรู้สึกจากใจที่ต่างก็มีให้
ไม่สามารถจะตัดสินได้ว่าคนที่ไม่เคยพูด....
คำว่า รัก จะไม่ได้รักเรา.....และก็ไม่สามารถ
จะตัดสินใจได้ว่า คนที่พูดคำว่า รัก จะเป็น...
คนที่รักเรามากกว่าคนที่ไม่ได้พูดคำๆ นี้เลย....
ในขณะเดียวกัน....คนที่พูดคำว่า รัก อยู่เสมอ
เอ่ยปากฝากความคิดถึง ความห่วงใยอยู่เสมอ....
ไม่เคยแม้แต่จะกระทำการใดๆ เป็นการแสดงออก
ให้เราเห็นว่าเค้ารักเราจริงเลย และไม่เคยที่จะทำอะไร
เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เราเห็นว่าเค้าจริงใจกับเราเลย.....
นอกจากคำพูดว่า รัก และคำหวานๆ ที่พร่ำพรรณาให้
ในขณะที่เราต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้าง...ในความเป็นจริง
เค้าให้เราไม่ได้ .....ให้ได้แค่กำลังใจ.....และคำปลอบโยน....
ขณะที่อีกคน....ไม่เคยแม้แต่จะพูดคำว่า รัก แม้แต่คำเดียว
มีแต่การกระทำที่คอยเทคแคร์อยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็น....
เทคแคร์ในเรื่องของความรู้สึก หรือว่าการทำทุกสิ่งทุกอย่าง
เพื่อให้เราได้เกิดความสะดวกสบาย ทั้งร่างกายและจิตใจ....
คอยอยู่เคียงข้างในวันที่เราทุกข์ คอยฉุดเราลุกเมื่อเราล้ม.....
ในเมื่อถึงคราวต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง....คุณจะเลือกใคร?
ระหว่างคนสองคนที่รักคุณ พร้อมที่จะให้คุณเลือกเค้า
ในเมื่อ...หัวใจทั้งหมดของคุณ ยกให้คนที่พูดคำว่า รัก ......
แต่เค้ากลับให้ความมั่นคงอะไรต่างๆ ในชีวิตกับคุณไม่ได้เลย
ไม่สามารถจะให้อะไรคุณได้ตามที่คุณต้องการเลยสักครั้ง
ขณะเดียวกัน...กับคนที่คุณไม่ได้รักเค้าเท่ากับคนแรก
เค้าสามารถจะทำทุกสิ่งทุกอย่างให้คุณ.....
สามารถจะให้ทุกอย่างได้ตามที่คุณต้องการ
เป็นการแสดงความจริงใจทางการกระทำแทนคำพูด
เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าเค้ารักคุณจริงๆ.........
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไรระหว่างคำพูดกับการกระทำ?
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกใครระหว่างหัวใจกับความต้องการ?
30 พฤษภาคม 2546 18:27 น.
รอยร้าวอันอบอุ่น
ยามบอกเล่าเรื่องราวอันน่าเศร้าใจของเพื่อนมนุษย์
ดูเหมือนว่าผู้คนจะไม่อาทรร้อนใจอะไรเลย
ยังดีหน่อยก็อาจจะแสดงสีหน้าเห็นใจเพียงแวบหนึ่ง
หรือแสดงความเสียใจในเรื่องผ่านมาเพียงผ่านๆ
หลังจากนั้นก็กลับไปสนใจเรื่องอื่นๆ ที่สนุกๆ ต่อไป
นับตั้งแต่เสียเสาหลักของครอบครัวมา ร่วมจะ 3 ปี.
ปัญหาภายในบ้านเกิดขึ้นมาตลอด.จากปัญหาเล็กๆ
ก็เริ่มใหญ่ขึ้นๆ จนในที่สุดก็เกิดการเปลี่ยนแปลง.
ของความรู้สึกของคนภายในบ้านจากที่เคยรวมกันเป็นหนึ่ง
กลับแตกออกเป็นคนล่ะทิศละทางยากที่จะจับมารวมกันในขณะนี้
การเปลี่ยนแปลงที่เริ่มจะมีบุคคลภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้อง
จนในที่สุดคนภายนอกก็เข้ามาเป็นคนภายในบ้าน
ส่วนคนที่เคยเป็นบุคคลภายในบ้านก็กลับออกจากบ้านไป
หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว แทบรับไม่ได้
คนที่รับไม่ได้ก็คือคนที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปไหนเช่นเรา
เมื่อหมดเสาหลักของครอบครัวแล้ว ด้วยความที่เป็นลูกคนโต
ก็พยายามที่จะเป็นเสาหลักของครอบครัว เพื่อให้คนในบ้านได้พักพิง
ทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวยังเป็นครอบครัวเป็นที่พึ่งพิงให้
.แม่.ผู้ซึ่งสูญเสียสามีผู้ซึ่งผ่านร้อนผ่านหนาวมาเป็นยี่สิบกว่าปี
.น้องสาวน้องชายผู้ซึ่งสูญเสีย พ่อ อันเป็นที่รักยิ่ง
ยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่การเรียน ทิ้งอนาคตของตัวเอง.
เพื่อออกมาทำหน้าที่แทนพ่อ ผู้ซึ่งจากไปอย่างไม่มีวันกลับ.
.แต่แล้ว.ทุกสิ่ง.ทุกอย่างที่ทุ่มเทไปก็สูญเปล่า!.
เมื่อคืนที่เราพยายามทุ่มเทให้เขา ต่างก็หาคนที่มาทำหน้าที่แทนเรา
.แม่มีคนคอยปกป้องคุ้มครองคนใหม่ เข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกัน
.น้องสาวมีคนคอยดูแลเอาใจใส่ แล้วก็ออกจากบ้านไปแล้ว
ส่วนเราก็ดูแลน้องชายวัย 10 ขวบต่อไปภายในบ้านเดียวกับแม่
ความเข้าใจที่เคยมีให้กันเริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นเข้าไปอีกเรื่อยๆ.
จนในที่สุด เกินกว่าที่ตัวเราจะทนรับได้ทำดีเท่าไร ทำดีแค่ไหน
ยอมรับทุกอย่าง ยอมให้ทุกอย่าง แต่ผลที่ได้รับกลับมา
กลับมีแต่ความช้ำใจ สิ่งที่ได้รับคือ การแสดงออกที่เปรียบเหมือน
ตัวเราเป็นบุคคลภายนอกวันๆ มีแต่ความกล้ำกลืนฝืนเก็บไว้
เพื่อความสงบสุขของคนภายในบ้าน ก็ทน ทน แล้วก็ ทน ทน
เปรียบได้กับลูกโป่ง ที่โดนสูบลมเข้าไปเรื่อยๆ เมื่อเนื้อที่ที่มีมันเต็ม
เกินกว่าที่จะขยายตัวออกไปได้ มันก็.แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
มันก็ไม่ต่างอะไรกับเรา จากเด็กที่เคยเป็นเด็กดีมาตลอด.
เด็กร่าเริงที่ทุกคนพึ่งพาได้ เด็กว่านอนสอนง่ายในสายตาของทุกๆ คน
ก็เริ่มเสียคนสิ่งใดที่ไม่เคยทำ สิ่งได้ที่ไม่เคยดื้อรั้นก็ทำหมด
(ยกเว้นเที่ยวกลางคืน กินเหล้า และเสพยา พวกนี้ไม่เคยแตะ)
เก็บตัวอยู่ในห้องนอน มีสิ่งที่เป็นเพื่อนก็คือ Computer และ
Internet Pirch ใน irc. มีเพื่อนมากมายเยอะแยะ .
คบหมดทั้งดีทั้งชั่ว เพียงแค่อาทิตย์เดียวก็มีเพื่อนคุยร่วม 10 ห้อง
ในนั้นตัวเราคือคนร่าเริงแจ่มใส เฮฮาปาตี้มากๆ เพื่อนๆ ต่างก็
อยากคุยด้วยเพราะเป็นคนไม่ซีเรียสไรเลยสักนิด หารู้ไม่ว่า
ตัวจริงนั้น เราก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กมีปัญหาเลยสักนิด.
เล่นไปเรื่อยๆ เป็นเวลาครึ่งปีได้ หรืออาจจะมากกว่านั้นนิดหน่อย
จวนจนเมื่อ เหตุการณ์ในบ้านถึงจุดแตกหักครั้งยิ่งใหญ่รับไม่ได้
ตัวเราเกิดการลังเลที่จะตัดสินใจเลือกอยู่สองอย่างระหว่าง.
การออกจากบ้านนี้ไป หรือ การทำตัวให้หายไปจากโลกนี้
ก็ได้พบกับคนๆ หนึ่ง ใน irc. เขาเป็นคนที่มีอะไรคล้ายๆ กัน
แม้อายุจะห่างกันร่วม 10 ปีได้ เรามีความคิดคล้ายๆ กัน พบเจอ
อะไรคล้ายๆ กัน ที่สำคัญในขณะนั้นรู้สึกเหงาและอ้างว้างไม่ต่างกัน
เขาผู้ซึ่งรู้จักกันได้ไม่นานแถมรู้จักกันทางตัวหนังสือเท่านั้น
กลับเป็นผู้คอยช่วยเหลือในวันที่เราล้ม
อยู่เคียงข้างในวันที่เราทุกข์คอยชื่นชมในวันที่เราเป็นสุข
ในขณะที่ไม่มีใครที่เข้าใจเราเลยแม้แต่คนเดียว
ไม่ว่าจะเป็น แม่ น้องสาว ญาติพี่น้อง
หรือแม้แต่เพื่อนๆ ที่คบกันมาเป็นสิบปี
คน ๆ นี้กลับเข้ามาคอยอยู่ข้างๆ สั่งสอน
และแนะนำชักจูงเราให้เจอแต่สิ่งที่ดีๆ
เดินทางไปในแต่ทางที่ดีๆ อยู่ตลอดเวลา .
ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของเค้าแม้แต่นิดเดียว
ทั้งๆ ที่ตัวเราเองก็เรียกได้ว่า เป็นคนดื้อรั้น
กับคนที่ไม่สนิทกัน อยู่พอสมควรแต่กับคนๆ นี้
กลับยอมเชื่อฟังเค้าได้อย่างง่ายดายนัก
...อาจจะเป็นเพราะว่า.
เค้าคือคนที่.เข้าใจเรามากที่สุดก็ได้
เรียกได้ว่าเราเป็นคนโชคดีที่ได้พบกับคนที่ดี
ในขณะที่ตัวเองกำลังคิดอยากจะเสียคน เพื่อประชดชีวิต
คำขอบคุณที่มีให้คงไม่พอ
หากจะเปรียบกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาให้เรา
พูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่าในสายตาของเรา
..เขาคือ ผู้ชายที่ดีที่สุดรองลงมาจากพ่อ .
เขาเปรียบเป็นทั้งพี่ ทั้งเพื่อน
เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เราต้องการ
.....วันนี้ ณ เวลานี้ .......
แม้เหตุการณ์ต่างๆ จะไม่เปลี่ยนแปลงไปมากนัก
แต่ในความรุ้สึกของเรานั้น
มันเกือบจะไม่มีปัญหาอะไรเลย.
เพราะเราได้คนๆ นี้คอยเข้าใจ
แนะนำ สั่งสอน ดูแลเอาใจใส่อยู่ตลอด
ทำให้เราได้พยายามเข้าใจแม่และน้องสาวได้มากขึ้น
ยอมรับสิ่งต่างๆ ได้มากขึ้น
แม่ก็ได้เริ่มหันมาดูแลความรู้สึกของเรามากขึ้นเช่นกัน
บ้านที่เคยร้อนระอุ แทบอยู่ไม่ได้
ก็เริ่มที่จะเย็นมากขึ้น เริ่มจะเข้าใจ
ในกันและกันมากขึ้น
ล้านคำขอบคุณ ก็ยังคงจะตอบแทนให้กับคนๆ นี้
ไม่เพียงพอในความรู้สึกเราขณะนี้
ไม่มีอะไรจะตอบแทนให้เขาได้ นอกจาก
จะทำตามคำแนะนำสั่งสอนที่เขาพยายาม
พร่ำอดทนสอนคนหัวดื้อเช่นเรา
......หลายสิ่งหลายอย่าง..
ที่เราทำพลาดไป หักหลังทรยศความรู้สึก
ความจริงใจที่เขามีให้.ต่อแต่นี้ไปมันจะไม่มี
สิ่งใดที่ทำร้ายความรู้สึกทั้งคำพูดและพฤติกรรม
ทั้งในสิ่งที่เขารับรู้ และไม่เคยรู้
ก็กราบขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย.
สัญญาจากหัวใจต่อไปมันจะไม่มีอีก
จะไม่มีคำพูดและพฤติกรรมที่เคยทำร้ายอีกต่อไป
จะมีก็แต่ความซื่อสัตย์ จริงใจมอบให้.
สัญญาค่ะ.สัญญา
น้ำค้างหยดลงยอดหญ้า
น้ำตาหยดลงบนหมอน
เคว้งคว้าง..หวั่นไหวในบางตอน
ไม่มีใครบั่นทอน ความเหงาออกจากใจ
.จนมาถึงวันนี้.
พบเจอเธอคนดีที่ห่วงหา
เธอเติมรัก กำลังใจเรื่อยมา
จนใจที่เคยอ่อนล้า เริ่มมีกำลัง
จะตอบแทนรักเธอด้วยหัวใจ
ที่เปี่ยมล้นความห่วงใยเธอเท่านั้น
จะรับและรักษาความผูกพันธ์
ให้คงมั่นตลอดไป.ไม่ลืม.
หน้าส่วนตัว
1658
